Zenuwpijn wegkrijgen d.m.v. operatie en geen euthanasie

1 / 1

Lieve mensen die de moeite willen nemen om dit te lezen,

Ik ben Rineke 35 jaar oud en probeer te genieten van de kleine dingen en hoop dat jullie de tijd willen nemen om dit te lezen.

Op 1 jarige leeftijd heb ik een hersenbloeding gehad op mijn verjaardag en na een langdurig onderzoek en een arts die het aandurfde hebben ze mij kunnen opereren en de bloeding door middel van een clipje kunnen stoppen, ondanks dat ze tegen mijn ouders vertelden dat ze ook rekening moesten houden met dat ze al kleertjes voor mij uit moesten zoeken.

Gelukkig ben ik niet verlamd of een kastplantje geworden en kan ik van veel kleine dingen in het leven genieten.

Ik ben vanaf groep 7 basisschool begonnen met medicatie voor zenuwpijn omdat mijn hoofd continu heel veel druk had en erg veel pijn deed en ik daardoor niet kon functioneren. Vanaf dat jaar zijn we ziekenhuis in en uit gegaan om maar middelen en andere dingen te proberen om te kijken of ik minder hoofdpijn/zenuwpijn kon krijgen.

In de tussentijd heb ik naast m’n eigen hondjes geprobeerd andere hondjes te herplaatsen en socialiseren op een beter huis.

Daarbij heb ik 85 hondjes kunnen herplaatsen met heel veel liefde.

Elk jaar kreeg ik er meer medicatie bij om de pijn en het overgeven van de hoofdpijn te onderdrukken. Vaak is het niet met medicatie te onderdrukken en blijf ik overgeven van de pijn en moet ik naar de huisarts of de spoedpost om injecties op te halen om mijn spieren te ontspannen en het overgeven te stoppen. Daar ben ik dan weer een paar dagen van uitgeschakeld.

En dan gaan we weer door want opgeven is/was geen optie.

Ik heb een wajong uitkering en werk samen met vader aan allerlei dingen, Alleen kan ik hem helaas niet vaak helpen hoe graag ik ook zou willen omdat de pijn dan weer doorzet en ik in bed moet liggen of weer naar de spoed. Dit doet mij veel pijn.

De pijn is de laatste jaren erger geworden en we weten niet waardoor dit komt.

Ik heb aan een klein aantal mensen verteld dat als de pijn steeds erger en vaker word ik dit leven niet meer kan volhouden met de medicatie en de pijn en dat ik dan geen andere keus heb dan de euthanasie doorzetten.

Ik heb nog 2 katten in huis waarvoor ik alles geregeld heb mocht alles niet gaan lukken. Helaas zijn de prachtige honden op de foto overleden en die waren mijn alles mijn steun en toeverlaat. Ik durf nu niet aan een nieuwe hond te beginnen zoals u begrijpt in dit verhaal.

Ik hoop als de operatie mag doorgaan als we het bedrag binnen hebben gehaald ik weer een hond kan aanschaffen die mijn beste maatje weer gaat worden.

Nu heeft mijn vader een professor gevonden in St Niklaas een trauma arts die gespecialiseerd is in bijzondere gevallen. Deze arts maakte snel tijd voor mij vrij en ik kon afgelopen december al geholpen zijn geweest omdat hij de ernst van de situatie inzag. Hij is er voor 99 procent zeker van dat ik met dit ‘’ ONS ‘’ apparaatje vrijwel pijnvrij kan leven en van vele medicatie afkan en wat mijn leven een stuk fijner zou maken ( de professor zijn woorden ) De totale kosten voor deze operatie bedragen ongeveer 30.000 die ik niet op het plankje of onder mijn bed heb liggen helaas.

Wij hebben alles ingediend bij de FBTO maar omdat ik met mijn hoofdpijn tussen wal en schip val dus geen stempel heeft wil de FBTO niet overgaan op vergoeden waardoor ik december heb moeten annuleren.

Mijn vader doet alles wat hij in zijn macht heeft om te helpen alleen worden we telkens weer afgewezen. Vandaar dat we nu met veel moeite hier een oproep doen of u ons kunt helpen zodat ik zo goed als pijnvrij kan zijn en mijn ouders minder pijn en verdriet hebben omdat ik geen pijn meer zou hebben of er niet meer zal zijn.

Alvast hartelijk bedankt voor uw hulp.