Support Abraham's Dream of Higher Education in Neuroscience

[Հայերեն տեքստը ներքևում]

Hi everyone, my name is Preny Alaverdian and I'm helping my friend Abraham Hambardzumian from Gyumri, Armenia raise funds to help him pay his tuition as a newly-admitted student at the University of Toronto. I met Abraham when he was 13 years old when I participated in the AYF Youth Corps program in 2016 as a volunteer from the United States. He was a brilliant child and made it known that he dreamt of becoming a doctor to help Armenia develop in the medical field. After nine years of keeping in touch with him, he recently gave me the good news of his admission to the University of Toronto where he plans to pursue a major in Neuroscience. I am extremely proud of his accomplishments as an Armenian youth in STEM, and believe that by empowering his higher education, Abraham can make strides in the field for our community and nation. Abraham and his family are in need of financial support to help him pursue his dreams of studying Neuroscience at UofT.

Here is a statement from Abraham:

My name is Abraham. I’m from Gyumri, Armenia, and one of my biggest dreams just came true: I got accepted to the Life Sciences program at the University of Toronto, where I plan to major in neuroscience with a special concentration in neurodegenerative diseases.

However, there is a major setback in front of me: UofT, as a public university, doesn’t offer need-based financial support for international students.

The total cost of attendance for my first year is $60,000 USD.

I have received a merit-based scholarship of $80,000 USD for the four-year program, which will be distributed as $20,000 USD per year, covering housing, insurance, books, and other essentials.

With my part-time job and my family’s support, I will be able to manage all living and academic expenses—except for the tuition fee of $40,000 USD.

That’s why I’m organizing this campaign.

As a nerdy kid, I never stopped questioning things and was always passionate about the human brain. I was drawn to the strange mysteries of how the brain works, the things most people never even notice. Having seen dementia touch my own family across generations—and knowing it may be in our genetics—I became especially drawn to conditions where memory itself fades. I understood early that Alzheimer’s doesn’t just affect individuals; it deeply impacts entire families.

Unfortunately, there weren’t many resources in Gyumri. No labs, no equipment, no mentors in neuroscience. But curiosity didn’t die just because things were difficult. I knew I had to find a way.

My German language skills allowed me to start a Voluntary Social Year in Germany, in an elderly care centre with a focus on dementia. I worked alongside world-class doctors and psychologists, and gained hands-on experience in the field. But life didn’t go as smoothly as I imagined.

When I came back to Armenia, my father developed a back hernia and couldn’t work anymore. I had to put my plans on pause and focus on working and supporting my family. My German knowledge helped me to get involved in a high ranking job market. From a call center agent to a graphic designer, and then to a voicebots developer, I did anything I could to help my family. Balancing work and studies was tough, but I kept a solid academic record. I completed a six-month molecular biology course at the Armenian Bioinformatics Institute and took a three-month bioinformatics online course in the widely recognized EMBL-EBI Training Centre.

A worthy moment followed: I finished two internships in COBRAIN Centre, where I have contributed to a few research projects, from Amyloid β-based therapy for Alzheimer’s disease to animal-based behavioral analysis. In August 2024, I also joined the team of Alzheimer’s Care Armenia. I’m part of the Research and Development team, and right now we are working to build Armenia’s National Dementia Registry.

In Armenia today, Alzheimer’s disease and other neurodegenerative conditions are often misunderstood, misdiagnosed, or ignored. There are no national screening programs, no specialized training for primary care providers, and very little public awareness. Globally, there are large-scale initiatives focused on early detection, biomarker discovery, and care innovation—but Armenia risks falling behind.

I believe education is the key to closing this gap. Studying neuroscience at the University of Toronto—ranked #2 globally for health sciences research—will give me the tools, training, and mentorship needed to return and build capacity in my home country. Whether through improving diagnostic systems, partnering with international research labs, or establishing high-quality care models, I know what I learn there can make a lasting impact here.

I believe that curiosity leads to discovery, and discovery leads to change. I believe that education should never be limited by one’s ability to pay. And I believe that you—yes, you—might share these perspectives, too.

So I’m asking for your support. Any contribution, no matter how small, brings me closer to my goal—and to a future where no person in my country is left to face dementia without understanding, support, or care.

With respect,

Abraham Hambardzumyan

Ողջույն, ես Աբրահամ եմ՝ Գյումրիից։

Իմ ամենամեծ երազանքներից մեկը անցած ամիս իրականություն դարձավ և ընդունվեցի հեղինակավոր Տորոնտոյի համալսարանի Կենսագիտությունների (Life Sciences) ֆակուլտետ, որտեղ նախատեսում եմ մասնագիտանալ նեյրոգիտության ոլորտում՝ հատուկ խորացմամբ նեյրոդեգեներատիվ հիվանդությունների ուսումնասիրության մեջ։

Սակայն երազանքս իրականություն դարձնելու համար ձեր օգնության կարիքն ունեմ։ Տորոնտոյի համալսարանը, որպես պետական բուհ, միջազգային ուսանողներին չի տրամադրում կարիքների վրա հիմնված ֆինանսական աջակցություն։ Առաջին ուսումնական տարվա ընդհանուր ծախսը կազմում է 60,000 ԱՄՆ դոլար։ Ես ստացել եմ ակադեմիական առաջադիմության վրա հիմնված (merit-based) կրթաթոշակ՝ 80,000 ԱՄՆ դոլարի չափով՝ չորս տարվա ուսուցման համար։ Այն կբաշխվի տարեկան 20,000 ԱՄՆ դոլարի չափով՝ ծածկելով կեցության, ապահովագրության, գրքերի և այլ անհրաժեշտ ծախսերը։

Այնուամենայնիվ, բուն վարձավճարը սեփական միջոցներով հոգալը ուղղակի անհնար է և կազմում է 40,000 ԱՄՆ դոլար։

Ահա թե ինչու եմ կազմակերպում այս դրամահավաքի արշավը։

Երբ փոքր էի, հաճախ էի կասկածի տակ դնում այն ամենը, ինչ սովորական էր թվում։ Ուղեղի բարդ կառուցվածքը, հիշողության անսպասելի կորուստները, և հիվանդություններ, որոնք կամաց-կամաց խլում են մարդուն ինքն իրենից՝ վաղուց արդեն դարձրել էին իմ հետաքրքրության հիմնական առանցքը։ Ես ինքս ականատես եմ եղել, թե ինչպես է դեմենցիան ներթափանցում ընտանիքներ՝ ոչ միայն վշտեցնելով, այլ նաև խեղելով իրականությունը։ Եվ հենց այդտեղից սկսվեց իմ ճանապարհը դեպի նեյրոգիտություն։

Ցավոք, Գյումրիում առկա հնարավորությունները սուղ էին։ Չկային լաբորատորիաներ, սարքավորումներ, ոչ էլ նեյրոգիտության ոլորտի մենթորներ։ Սակայն հետաքրքրասիրությունս չմարեց դժվարությունների պատճառով։ Գիտեի, որ պետք էր ելք գտնել։

Գերմաներենի իմացությունս ինձ հնարավորություն տվեց Գերմանիայում սկսել Կամավորական սոցիալական տարի (Voluntary Social Year)՝ տարեցների խնամքի կենտրոնում, որը մասնագիտացած էր դեմենցիայի խնամքի ուղղությամբ։ Ես աշխատեցի համաշխարհային մակարդակի բժիշկների և հոգեբանների կողքին և գործնական փորձ ձեռք բերեցի այս ոլորտում։ Սակայն կյանքն այնքան էլ հարթ չընթացավ, որքան պատկերացնում էի։

Հայաստան վերադառնալուց հետո հայրիկիս մոտ ողնաշարի ճողվածք ախտորոշվեց, և նա այլևս չէր կարողանում աշխատել։ Ես ստիպված էի ժամանակավորապես հետաձգել իմ պլանները և կենտրոնանալ աշխատելու և ընտանիքիս աջակցելու վրա։

Գերմաներենի իմացությունս օգնեց ինձ մուտք գործել բարձր պահանջարկ ունեցող աշխատաշուկա։ Զանգերի կենտրոնի օպերատորից մինչև գրաֆիկ դիզայներ, ապա՝ ձայնային բոտերի մշակող։ Աշխատանքն ու ուսումը համատեղելը դժվար էր, բայց ես պահպանեցի բարձր ակադեմիական առաջադիմություն։ Ավարտեցի Հայաստանի կենսաինֆորմատիկայի ինստիտուտի (ABI) մոլեկուլային կենսաբանության վեցամսյա դասընթացը և անցա կենսաինֆորմատիկայի եռամսյա առցանց դասընթաց համաշխարհային ճանաչում ունեցող EMBL-EBI ուսումնական կենտրոնում։

Դրան հաջորդեց կարևոր մի շրջան. ես երկու պրակտիկա անցա COBRAIN կենտրոնում, որտեղ մասնակցություն ունեցա մի քանի հետազոտական նախագծերում՝ Ալցհեյմերի հիվանդության Ամիլոիդ β-ի վրա հիմնված թերապիայից մինչև կենդանիների վարքագծային վերլուծություն։ 2024 թվականի օգոստոսին ես միացա նաև Alzheimer’s Care Armenia թիմին։ Ներկայումս Հետազոտության և զարգացման (Research and Development) թիմի անդամ եմ, և աշխատում ենք առաջին հայկական դեմենցիայի ազգային ռեգիստրի ստեղծման ուղղությամբ։

Այսօր Հայաստանում Ալցհեյմերի հիվանդությունը և այլ նեյրոդեգեներատիվ հիվանդություններ հաճախ թյուրըմբռնվում են, սխալ ախտորոշվում կամ անտեսվում։ Չկան ազգային սքրինինգային ծրագրեր, առաջնային բուժօգնության մասնագետների համար նախատեսված վերապատրաստումներ, և շատ ցածր է հանրային իրազեկվածության մակարդակը։ Համաշխարհային մակարդակով իրականացվում են վաղ հայտնաբերմանը, կենսամարկերների բացահայտմանը և խնամքի նորարարությանն ուղղված լայնածավալ նախաձեռնություններ, սակայն Հայաստանը հետ մնալու վտանգի տակ է։

Համոզված եմ՝ կրթությունն այս բացը լրացնելու միակ բանալին է։ Տորոնտոյի համալսարանում (որն առողջապահական գիտությունների հետազոտությունների ոլորտում աշխարհում 2-րդն է) նեյրոգիտություն ուսումնասիրելը ինձ կտա այն գործիքները, պատրաստվածությունը և մենթորական աջակցությունը, որոնք անհրաժեշտ են հայրենիք վերադառնալու և այստեղ նոր հնարավորություններ ստեծելու համար։

Հավատում եմ, որ հետաքրքրասիրությունը հանգեցնում է բացահայտման, իսկ բացահայտումը՝ փոփոխության։ Հավատում եմ, որ կրթություն ստանալու հնարավորությունը երբեք չպետք է սահմանափակվի մարդու վճարունակությամբ։ Եվ հավատում եմ, որ դուք՝ այո՛, հենց դուք, նույնպես կիսում եք այս տեսակետները։

Ուստի դիմում եմ ձեզ՝ խնդրելով ձեր աջակցությունը։ Ցանկացած նվիրատվություն, անկախ չափից, ինձ մոտեցնում է իմ նպատակին և այն ապագային, որտեղ մեր երկրում ոչ ոք դեմենցիայի առաջ մենակ չի մնա՝ առանց ըմբռնման, աջակցության ու խնամքի։

Հարգանքով՝

Աբրահամ Համբարձումյան