My road to Recovery
Donation protected
Hey lieve vriendjes en familie,
Ik ben Maxime, ik ben geen slecht persoon, ik heb een ziekte.
Wat ik het liefste zou willen? Vrij zijn.
En ik ga jullie om hulp vragen! Ik start vandaag een fundraising om ongeveer 15.000 euro op te halen (of een groot deel hiervan!) voor mijn ouders en voor het goede doel.
Ik ben nu ongeveer 2 maandjes terug uit Kaapstad waar ik afgelopen zomer voor 12 weken ben opgenomen in Montrose Manor. Een kliniek gespecialiseerd in eetstoornissen. Een verslaving, een mentale ziekte en alle ‘geweldige’ bonussen die hierbij komen kijken.
‘Ah wat vet! Heb je daar ook de big five gezien?’
Helaas geen big five gezien, maar wel een stukje dichter bij mijn big five of life. Nee, helaas geen bungee jumping of safari’s.
Want ja, Ik worstel namelijk al sinds mijn 14e (ik ben nu toevallig 20 jaren jong) met een eetstoornis. Ik heb eigenlijk geen idee hoe het is om ouder te worden zonder een eetstoornis.
Een ziekte die zoveel van mij heeft afgepakt, mij zo heeft uitgeput en het leven zoveel minder mooi maakt.
Voordat ik naar Montrose ging waren m’n hoofd & gedachten één grote chaos. Mijn lichaam was uitgehongerd & m’n leven was unmanageable. Zoiets als 1 wc op een awakenings festival of 1 bar voor drank tijdens Koningsdag.
Een van de moeilijkste, maar best genomen beslissingen was om mijn super ‘normale’ leven (geplande vakanties, mijn studie, werk en hockey) op te geven en mezelf naar Rehab te sturen.
Wat een tijd heb ik daar gehad en wat heb ik veel dingen geleerd. Het realiseren en accepteren dat ik ziek ben, stoppen met liegen en om hulp vragen.
Ik heb meegemaakt dat het kan, een leven zonder eetstoornis. En wat zou ik dat weer graag willen!
Helaas heeft de verzekering maar een klein deel van mijn opname vergoed (5 van de 12 weken) en werden ook de tickets etc. niet vergoed. Hierdoor hebben ik en voornamelijk mijn ouders een groot deel van het spaargeld opgemaakt om mij te kunnen helpen. Ik ben zo onwijs dankbaar dat zij dit voor mij hebben willen doen, maar ik zou ze erg graag willen terug betalen.
En misschien lukt dat wel met een klein beetje hulp, ook al vind ik dit heel lastig om te vragen, maar echt alle kleine beetjes helpen!!
Ik ben nu een aantal maanden terug in Nederland en herstel is echt niet makkelijk. Na 2 maanden knokken met de hulp van m’n oom en tante in Amsterdam lukte het helaas nog niet helemaal en ga ik deze week starten met 3 dagen therapie.
Elke dag weer moet ik vechten. Vechten voor echt leven, zonder eetstoornis. En het is het allemaal waard, want echt, een leven zonder eetstoornis is toch zoveel mooier !
Binnenkort zal ik wat meer vertellen over de eetstoornis in de vorm van een blog; ‘My road to Recovery’.
Liefs,
Maxime
Ik ben Maxime, ik ben geen slecht persoon, ik heb een ziekte.
Wat ik het liefste zou willen? Vrij zijn.
En ik ga jullie om hulp vragen! Ik start vandaag een fundraising om ongeveer 15.000 euro op te halen (of een groot deel hiervan!) voor mijn ouders en voor het goede doel.
Ik ben nu ongeveer 2 maandjes terug uit Kaapstad waar ik afgelopen zomer voor 12 weken ben opgenomen in Montrose Manor. Een kliniek gespecialiseerd in eetstoornissen. Een verslaving, een mentale ziekte en alle ‘geweldige’ bonussen die hierbij komen kijken.
‘Ah wat vet! Heb je daar ook de big five gezien?’
Helaas geen big five gezien, maar wel een stukje dichter bij mijn big five of life. Nee, helaas geen bungee jumping of safari’s.
Want ja, Ik worstel namelijk al sinds mijn 14e (ik ben nu toevallig 20 jaren jong) met een eetstoornis. Ik heb eigenlijk geen idee hoe het is om ouder te worden zonder een eetstoornis.
Een ziekte die zoveel van mij heeft afgepakt, mij zo heeft uitgeput en het leven zoveel minder mooi maakt.
Voordat ik naar Montrose ging waren m’n hoofd & gedachten één grote chaos. Mijn lichaam was uitgehongerd & m’n leven was unmanageable. Zoiets als 1 wc op een awakenings festival of 1 bar voor drank tijdens Koningsdag.
Een van de moeilijkste, maar best genomen beslissingen was om mijn super ‘normale’ leven (geplande vakanties, mijn studie, werk en hockey) op te geven en mezelf naar Rehab te sturen.
Wat een tijd heb ik daar gehad en wat heb ik veel dingen geleerd. Het realiseren en accepteren dat ik ziek ben, stoppen met liegen en om hulp vragen.
Ik heb meegemaakt dat het kan, een leven zonder eetstoornis. En wat zou ik dat weer graag willen!
Helaas heeft de verzekering maar een klein deel van mijn opname vergoed (5 van de 12 weken) en werden ook de tickets etc. niet vergoed. Hierdoor hebben ik en voornamelijk mijn ouders een groot deel van het spaargeld opgemaakt om mij te kunnen helpen. Ik ben zo onwijs dankbaar dat zij dit voor mij hebben willen doen, maar ik zou ze erg graag willen terug betalen.
En misschien lukt dat wel met een klein beetje hulp, ook al vind ik dit heel lastig om te vragen, maar echt alle kleine beetjes helpen!!
Ik ben nu een aantal maanden terug in Nederland en herstel is echt niet makkelijk. Na 2 maanden knokken met de hulp van m’n oom en tante in Amsterdam lukte het helaas nog niet helemaal en ga ik deze week starten met 3 dagen therapie.
Elke dag weer moet ik vechten. Vechten voor echt leven, zonder eetstoornis. En het is het allemaal waard, want echt, een leven zonder eetstoornis is toch zoveel mooier !
Binnenkort zal ik wat meer vertellen over de eetstoornis in de vorm van een blog; ‘My road to Recovery’.
Liefs,
Maxime
Organizer
Maxime Booi
Organizer
Pijnacker, NL, 11