Rob Pronk

Beste,

Sinds april 2014 werk ik samen met een fantastische man: Rob Pronk (63 jaar). Binnen de keukenbrigade van het bedrijfsrestaurant van 123inkt.nl maken we samen, met een hecht team van collega’s, elke dag het verschil.

Toen ik bij 123inkt begon, had Rob net een zware periode achter de rug. Bij hem was prostaatkanker vastgesteld, waarvoor hij succesvol behandeld is. Gelukkig bleef de situatie lange tijd stabiel.

Tijdens de COVID-periode kreeg Rob opnieuw te maken met flinke lichamelijke tegenslagen: een TIA, een darmontsteking en stijgende PSA-waardes. Maar zoals we Rob kennen, kwam hij hier krachtig en positief weer uit. Hij ging gewoon weer aan het werk, zoals altijd met humor en een warm hart.

Vanaf halverwege 2023 begonnen de PSA-waardes opnieuw te schommelen. Er volgden verschillende behandelingen, met wisselend resultaat. Het werd een onzekere tijd.

De kanker bleek uitgezaaid naar zijn botten – heup, rug en schouder. Maar Rob bleef wie hij is: strijdlustig, positief en krachtig. Zo goed als het ging, pakte hij de draad weer op. Hij kwam wekelijks langs op de zaak voor een kop koffie, voerde zijn inmiddels beroemde ‘kwaliteitscontroles’ uit in de keuken, en bleef altijd klaarstaan om anderen te helpen.

Op donderdag 15 mei hadden we telefonisch contact. We spraken over hoe hij zich voelde en wanneer hij weer langs zou komen. Hij vertelde dat zijn rechterbeen wat slaperig aanvoelde, maar dat hij hoopte de week erop weer bij ons te zijn. We spraken af om dat op gevoel te bekijken: ik zou naar hem toe komen, of hij naar mij.

Op zaterdag 17 mei werd Rob wakker zonder gevoel in zijn benen. Diezelfde dag is hij opgenomen in het Antoni van Leeuwenhoek-ziekenhuis. Na onderzoek bleek dat de kanker zijn ruggenmerg had aangetast. De diagnose: een dwarslaesie. De gevolgen zijn enorm – praktisch, emotioneel en medisch. Alle actieve behandelingen zijn per direct stopgezet. De focus ligt nu op pijnbestrijding, om de komende tijd zo draaglijk mogelijk te maken.

Rob had één wens: zo snel mogelijk naar huis. Op woensdag 4 juni is dat gelukt. Hij is nu weer thuis, in zijn vertrouwde en veilige omgeving. Dat dit zo snel geregeld kon worden, is iets waar we allemaal dankbaar voor zijn.

Mijn wens is dat Rob en zijn gezin samen kunnen genieten van de momenten die er nog zijn. Rob is vader van twee zonen en trotse opa van vijf kleinkinderen.

Sinds Rob thuis is, hebben veel collega’s en bekenden mij benaderd met de vraag hoe het met hem gaat en of ze iets kunnen doen. Omdat ik geloof dat we samen écht iets kunnen betekenen, ben ik deze actie gestart. Via een GoFundMe-pagina geven we daar vorm aan en houden we eventuele bijdragen bij.

Het doel? Rob, Melinda en hun (klein)kinderen zoveel mogelijk waardevolle momenten geven in de tijd die er nog is. Hoe mooi zou het zijn als we daar allemaal een steentje aan kunnen bijdragen – op wat voor manier dan ook. Dit is niet zozeer om financiële redenen, maar in de breedste zin van het woord: het mogelijk maken van betekenisvolle momenten.

Mocht je tips of ideeën hebben, kun je mij bereiken door op de contact button onderaan te klikken. Alle tips worden doorgezet naar Rob.

We denken onder andere aan:

- Ideeën voor een dagje uit (bijvoorbeeld vissen, iets rondom Ajax of een leuke activiteit met de kleinkinderen)

- Mooie momenten creëren met het gezin

- Tips om het thuis zo prettig mogelijk te maken (denk bijvoorbeeld aan een massage)

- Een terrasoverkapping in de achtertuin, zodat Rob comfortabel buiten kan zijn.

Mocht er behoefte ontstaan aan andere wensen of ideeën, dan zal ik de GoFundMe-pagina bijwerken.

Rob is fysiek niet meer de man die hij altijd is geweest, maar mentaal is hij nog altijd even sterk, positief en betrokken. Samen kunnen we meer dan we denken.

Liefs,

Jeroen