Psychosociale hulphond voor Max

Hoi!

Voor wie mij (nog) niet kent: ik ben Max en ik ben 23 jaar. Ik hou me bezig met maatschappelijke thema’s, speel muziek, lees graag, teken en verf soms wat en als ik de juiste serie heb kan ik in één dag een seizoen bingewatchen. Ik ben voor de zomer afgestudeerd op het HBO en was begonnen aan een pre-master op de universiteit, maar die heb ik helaas moeten pauzeren. Je ziet het namelijk misschien niet direct aan me, maar ik loop nogal vast in het leven.

Al sinds mijn 13e heb ik last van verschillende psychische problemen. Na eindeloos veel misdiagnoses, is de conclusie getrokken dat ik (onder andere) last heb van een dissociatieve stoornis en complexePTSS. Ik ben al jaren in behandeling, maar tot nu toe lijkt op korte termijn niets aan te slaan. De afgelopen 3 jaar ben ik al meermaals opgenomen geweest vanwege mijn mentale gesteldheid, en in 2022 heb ik meer in de kliniek gezeten dan thuis. Het is niet het leven wat ik voor ogen had, en heb: ik heb ambities voor later, ik wil dingen bereiken en ik wil mee kunnen komen met de lieve en leuke mensen die ik om mij heen heb. Ik wil vechten voor een toekomst met mijn vriendin, maar op dit moment voelt dat niet haalbaar. Hoewel ik enorm fijne hulpverlening om me heen heb, kunnen zij ook mijn dagelijkse leven niet draaglijker maken.

Intussen alweer 2,5 jaar geleden, kwam het idee voor een psychiatrische/psychosociale hulphond. Ik ben een enorme dierenliefhebber (trotse veganist) en voor de huishond van mijn vriendin doe ik al alles met liefde. Een psychiatrische hulphond kan mij op verschillende vlakken gaan helpen:

- Structuur en ritme in een dag

- Nooit meer alleen, altijd een maatje bij me

- Voorkomen destructief en suïcidaal gedrag

- Dissociaties, herbelevingen en paniekaanvallen voorkomen en/of mij hieruit helpen

- Helpen bij nachtmerries

- Mij ondersteunen in openbare ruimtes, afstand creëren tussen mij en anderen, signaleren wanneer het teveel wordt en ik weg moet.

Dit zijn slechts een paar voorbeelden, want zo is er nog een hele lijst aan dingen die een hulphond (bewust of onbewust) kan betekenen. Het belangrijkste van alles: hij is er voor mij, dag en nacht. Iets wat geen enkele hulpverlener kan doen.

Helaas mocht de hond niet in de woning waar ik de afgelopen drie jaar heb gewoond, dus ben ik op zoek gegaan naar iets anders. In deze tijden is dat helaas erg moeilijk, maar het is eindelijk gelukt: ik heb een appartementje, wat betekent dat mijn hondje er kan komen.

Er is echter nog wel een probleem: het geld.

Met de gemeente ben ik in gesprek gegaan voor de mogelijkheden vanuit de WMO. Ik heb het grote geluk dat zij mij daarin gaan helpen, omdat de kosten voor de opleiding enorm hoog liggen. Helaas heb ik daarmee nog lang niet alle kosten gedekt: er zullen veel reiskosten gemaakt worden voor de trainingen, spullen die ik aan zal moeten schaffen voor de hond, verzekering en dan natuurlijk dagelijkse verzorging en levensmiddelen. Ik kan door mijn mentale gesteldheid niet werken en heb daardoor een minimaal inkomen vanuit studielening en een kleine toeslag.

En daarom heb ik wat hulp nodig, om het te bekostigen.

Dit is het engste wat ik mogelijk ooit ga doen. Hulp vragen, open zijn over de situaties, maar ook bovenal: kiezen voor het leven. Als mijn hond er is, moet ik het proberen. Ik moet het leven weer een kans geven, want ik draag de verantwoordelijkheid over een dier. Ik vind het enorm eng, maar ik geloof ook dat dit het enige is wat nog verandering in mijn dagelijkse kwaliteit van leven kan brengen. Ik kan behandelingen en kliniek in- en uit blijven gaan, maar daar word ik ook niet gelukkig van. Ik wil weer zelfstandiger zijn, dingen kunnen doen, het leven kunnen aangaan. Ik geloof erin dat dat kan, met een beestje aan mijn zijde.

De opleiding ga ik doen in samenwerking met een hondenschool die zich hierin heeft gespecialiseerd. Ik heb ook al contact gehad met iemand die een nestje heeft en als alles goed gaat (de puppy’s moeten bijvoorbeeld getest worden), kan de pup er al met een maandje zijn. Dat is enorm fijn, maar ook heel spannend – vooral met de kosten.

Al kan je maar een paar euro kwijt: alles is welkom. Elke euro is weer een brokje, een riem, een paar euro voor een dierenartsbezoekje (hopelijk zo min mogelijk).

Al het geld wat ik ophaal met de crowdfunding gaat naar mijn toekomstige hondje: de aanschaf, de reiskosten voor de opleiding (dit is al meer dan 2000 euro), spullen voor de hond, verzekering, dagelijkse zorg en hopelijk ook een (elektrische) bakfiets zodat ik overal kan komen met mijn hond. De kosten zijn gebaseerd op een berekening waarin ik de eerste twee jaar met mijn hond me niet al te druk hoef te maken over geld rondom mijn hond.

Heel veel liefs en heel erg bedankt,

Max