Понекогаш животот те учи што значи вистинска сила – не низ големи зборови, туку низ погледот на сопственото дете кое се бори со сè што има.

Јас сум мајка на Лилјана. Моето мало, храбро девојче се роди прерано – во 29. недела, толку мало што ја држев во дланка. Од првиот нејзин здив, таа се бори. Се бори со светот, со болеста, со болката.

Кога ја добивме дијагнозата – церебрална парализа, ми се сруши целиот свет. Но токму тогаш, мојата Лилјана ми покажа што значи вистинска храброст. Таа никогаш не се жали, никогаш не се предава. Секој ден се буди со насмевка, иако ја чекаат часови вежби, терапии и болки што не секој возрасен би ги издржал. До сега помина низ неколку операции – на нозете, па на раката. Во мај, па во август. Толку мала, а толку силна. Никогаш не рече „не можам“. Секогаш вели „ќе се потрудам, мамо“.

Сега пред нас стои нова голема битка – операција во Турција.

Тоа е шансата што може да ѝ го промени животот. Да застане на свои нозе, да направи чекор, да трча кон нас, да го почувствува детството онака како што треба – без болка и ограничувања. Како мајка, не постои поголема болка од тоа да гледаш дека твоето дете сака, а не може. И не постои поголема желба од тоа да направиш сè – само да го видиш како оди, како се смее, како живее без страв.

Затоа, со вера во добрината на луѓето, ве молам:

Помогнете ѝ на мојата Лилјана.

Секој ваш денар е чекор поблиску до нејзината слобода.

Секое споделување е глас повеќе за нејзината надеж.

Секој ваш гест е доказ дека хуманоста сè уште постои.