OOG KAPOT

(In English below)

Mijn vriend Jos is ongeveer een maand geleden op straat aangevallen en nu heeft hij financiële hulp nodig voor medische kosten en om de periode te dekken dat hij niet kan werken. En natuurlijk ook als algemene ondersteuning voor wat hem is aangedaan. Hieronder volgt zijn verhaal over wat hem is gebeurd:

Ik ben Jos en op woensdag 28 Februari is mij iets ergs overkomen. In de avond liep ik na mijn dienst in Kult over de straten van Groningen richting huis, in gedachten verzonken niet wetende dat mijn zicht op de wereld in enkele momenten nooit meer het zelfde zou zijn. Vanuit een tegemoedrijdende auto werd ik bekogeld met een rauw ei, die in volle vaart in mijn linker oog belande. Ik wist in eerste instantie niet wat me overkwam, ik voelde een harde klap en zag niets meer. De inhoud van het ei zat in mijn beide ogen en het duurde even voor ik weer wat kon zien. Ik heb geen nummerbord kunnen erkennen, geen kleur of model van de auto en geen omstanders die het voorval hebben gezien. In shock en vol gesmeerd met ei ben ik zo snel mogelijk naar huis gelopen en heb daar mijn gezicht gewassen, toen ik erachter kwam dat er iets mis was met mijn oog. Hij deed het niet meer goed en begon veel pijn te doen. Een goede vriend en ik zijn na wat telefoontjes 's nachts bij de huisartsenpost beland, waar werd geconstateerd dat ik een hersenschudding had en een kras in mijn hoornvlies, midden voor mijn pupil. "Geen zorgen, jouw oog zal weer helemaal de oude worden" werd mij verteld. De dagen erna waren een blur van pijn en wazigheid, hopend dat het snel beter zou worden. "Na drie dagen zal jouw oog hersteld zijn".. drie dagen werden een week. Na mijn aandringen kreeg ik een verwijzing naar de oogarts, die op vrijdag 8 Maart constateerde dat mijn oog door een diepe snee in mijn hoornvlies nog 55% werkt, en nooit meer volledig zal herstellen. Het herstel zal 2 maanden duren, en daarna word gekeken hoe we mijn zicht kunnen verbeteren met een bril of lenzen. Dat nieuws was een enorme klap, naast dat ik op een laffe manier ben mishandeld, zal ik ook blijvend letsel overhouden. Mijn wereld staat sinds dien op zijn kop, fysiek en mentaal. Ik ben machteloos, ik kan niets doen om het beter te maken dan rust te nemen. De politie kan niets doen en heeft de zaak gesloten. Ik ben verdrietig en boos en ben vaak alleen. De wereld om me heen gaat door, maar zonder mij. Ik probeer het soms bij te benen, dat tempo. Maar het wil niet. Mijn ogen en hoofd werken nog zo hard om te herstellen en opnieuw een manier te vinden om scherp te stellen. Mijn trauma die het moeilijk maakt onder mensen te zijn, moeilijk om 's avonds over straat te gaan zonder angst dat mij weer iets overkomt. Van buiten af zie je niets, mijn oog ziet er gewoon normaal uit inmiddels. Van binnen ben ik nog kapot en mijn oog ziet na een maand nog 0% beter. Ik herken mijzelf bijna niet meer, die ongevreesde jongen die ik was is even weg en er is nu enkel nog een klein hompje depressie over. Mijn werk ligt nu ook stil, mijn bedrijf kan voorlopig niet verder gaan zonder mijn ogen. Plannen en ambities en opdrachten heb ik moeten cancelen. Dit allemaal door een ei, zo'n klein rot ding dat je wereld kan laten instorten. Ondanks dat de politie het dossier van mijn aangifte heeft gesloten hoop ik toch dat de daders gevonden zullen worden. Dat zou mij ontzettend helpen, want mijn problemen als onder andere medische rekeningen kunnen dan worden verhaald. Op het moment sta ik alleen in het oplossen van de financiële (onder andere) impact die deze situatie op mij heeft los gelaten.

----------------------------------------------------------------------

My friend Jos was attacked on the street about a month ago and now he needs financial support for medical expenses and to cover the period he cannot work. And of course also as general support for what was done to him. Below is his story of what happened to him:

I am Jos and on Wednesday, Feb. 28, something bad happened to me. In the evening after my shift at Kult I was walking along the streets of Groningen towards home, lost in thought not knowing that in a few moments my view of the world would never be the same again. From a passing car I was hit with a raw egg, which landed in full speed in my left eye. At first I did not know what happened to me; I felt a hard blow and could not see anything. The contents of the egg were in both my eyes and it took a while before I could see anything again. I was unable to recognize a license plate, no color or model of the car and no bystanders who saw the incident. In shock and full of egg, I ran home as fast as I could and washed my face when I found out that something was wrong with my eye. I couldn't see properly and my eye was starting to hurt a lot. A good friend and I ended up at the doctor's office overnight after some phone calls, where it was found that I had a concussion and a scratch in my cornea, right in front of my pupil. "Don't worry, your eye will be back to normal" I was told. The following days were a blur of pain and blurriness, hoping it would get better soon. "After three days your eye will be restored" ... three days became a week. After my insistence, I got a referral to the ophthalmologist, who determined on Friday, March 8, that due to a deep cut in my cornea, my eye is still 55% functional, and will never fully recover. The initial recovery will take 2 months, and then we will see how to improve my vision with glasses or lenses. That news was a huge blow; besides being mistreated in a cowardly manner, I will also be left with permanent injuries. My world has been turned upside down since then, physically and mentally. I am powerless, there is nothing I can do to make it better but to rest. The police can do nothing and have closed the case. I am sad and angry and am often alone. The world around me goes on, but without me. I try to keep up sometimes, that pace. But I just can't. My eyes and head are still working so hard to recover and find a way to focus again. My trauma that makes it hard to be among people, hard to walk down the street at night without fear of something happening to me again. From the outside you see nothing, my eye just looks normal by now. On the inside I am still broken and my eye sees 0% better after a month. I hardly recognize myself anymore, that fearless boy I was is gone for a while and only a small heap of depression remains now. My work is also at a standstill now, my business cannot continue for the time being without my eyes. Plans and ambitions and contracts I have had to cancel. All this because of an egg, one of those little rotten things that can bring your world crashing down. Although the police have closed the file on my report, I still hope that the perpetrators will be found. That would help me tremendously, because my problems such as medical bills, among others, could then be recovered. Right now I'm left alone to deal with (amongst others) the financial impact this has on me.