Mijn mama's wens: haar ouders weer zien.

(English below)

Hoi Allemaal,

Mijn naam is Xiu Yun Yu. Ik ben deze inzamelingsactie gestart voor mijn moeder.

Eerst wil ik jullie vertellen over mijn moeder die Sepsis heeft overleefd, maar nu leeft met schade die blijvend is.

In Januari 2019 werd mijn moeder ziek, wat eerst leek op de griep, volgens velen, ging het steeds meer achteruit met haar. Op 18 januari beland mijn moeder uiteindelijk op de IC. De dokter vertelde ons dat ze heel erg ziek en in levensgevaar was. Ze had Sepsis en raakte in een septische shock. * Sepsis is een ontstekingsreactie van het lichaam op een infectie die zo ernstig verloopt dat weefsels beschadigd raken en orgaanfuncties uitvallen. Een Septische shock is een ernstiger stadium van Sepsis. Ze hebben haar toen in een kunstmatige coma gebracht, aan de beademing geplaatst en hebben ze er alles aan gedaan om haar te redden.

Bijna 2 weken week lang heeft mijn moeder in coma gelegen. Door haar veel te lage bloeddruk, circuleerde de doorbloeding in haar lichaam niet goed meer, wij zagen haar rechterhand, 4 vingertoppen van haar linkerhand en al haar tenen zwart worden. De dokters kwamen erachter dat ze een abces had in haar lever met de bacterie Klebsiella Pneumoniae. Dit was in haar bloedbaan terecht gekomen en liep hierdoor een bloedvergiftiging op en raakte dus in een Septische shock.

Ondanks dat de doktoren van ICU haar kans van overleven klein achten, heeft ze dit overleefd. Toen mijn moeder uit haar coma kwam, was de nachtmerrie voor haar nog maar net begonnen. Haar ledematen die zwart waren geworden, waren niet meer te redden en moesten geamputeerd worden. Haar nieren waren zo beschadigd dat ze moest dialyseren. Daarnaast kreeg ze ook nog verschillende ontstekingen en klachten erbij die behandeld moesten worden. Ze heeft lang in het ziekenhuis gelegen voor verschillende operaties/behandelingen om beter te worden.

In mei 2019 werd ze overgebracht naar het revalidatiecentrum, waar ze alles opnieuw moest leren en moest aanpassen aan haar lichaam die nu anders is. Het was heel moeilijk voor mijn moeder om te accepteren om als gehandicapt, rolstoel afhankelijk, hulpbehoevend persoon door het leven te gaan, Maar desondanks was ze ook heel dankbaar dat ze een tweede kans heeft gekregen.

Fast forward. Nu bijna 5 jaar later. Mijn moeder wordt binnenkort 63 jaar, ze heeft opnieuw leren lopen met speciaal aangepaste schoenen, maar ze blijft rolstoel afhankelijk voor lange afstanden. Ze weet goed om te gaan met haar linkerhand en haar rechterstomp. Inmiddels heeft ze een prothese hand voor haar rechterarm. Haar nierfunctie was een tijdje gestegen, hierdoor hoefde ze niet meer te dialyseren, maar helaas is het weer gedaald en moet ze weer aan de nierdialyse, hierdoor staat mijn moeder op de wachtlijst voor een niertransplantatie. Ze is vaak moe en heeft nog steeds pijn aan haar stompen. Ze zal nooit meer de oude zijn en ze zal altijd hulpbehoevend blijven. Maar mijn moeder is een vechter en gelukkig staat ze nu positiever in het leven.

Mijn vader is haar mantelzorger. Voor hem was het ook moeilijk om deze nieuwe realiteit te accepteren en zorgen voor mijn moeder is een zware taak: mentaal en fysiek, maar hij doet het heel goed. Alleen is hij ook niet meer de jongste, dus mijn zussen en ik helpen hem zoveel mogelijk.

Mijn moeder was een sterke (nog steeds) hardwerkende onafhankelijke vrouw die nooit om hulp vroeg, maar wel altijd klaar stond om anderen te helpen. Samen met mijn vader hebben ze vroeger keihard gewerkt in hun restaurant om te zorgen dat ik en mijn zussen niks te kort kwamen, om ons een goeie toekomst te geven en ook om andere familieleden financieel te helpen. En natuurlijk ook om te sparen voor hun oude dag. Helaas gingen zaken niet altijd even goed, ze hadden stress en financiële zorgen die een eigen horecazaak met zich meebrengt. Ze waren altijd aan het werk, 7 dagen per week, wanneer genoten zij nou van het leven?

Ze hadden wel wat spaargeld voor hun oude dag, maar door de hele situatie; niet meer kunnen werken, onvoorziene (medische) kosten en verbouwing van het huis om het meer rolstoel toegankelijk te maken, betalen van de vaste lasten, raakt hun spaargeld op. Mijn zussen en ik dragen bij waar mogelijk is, en ik wou dat ik meer kon geven aan ze, maar helaas lukt het ook niet met mijn inkomen en mijn eigen vaste lasten.

In januari 2024 moet ze weer beginnen met een nierdialyse, maar voordat ze hieraan begint, is haar grootste wens om samen met mijn vader nog 1 keer naar China te gaan om haar ouders en haar thuisland zien en tijd met haar ouders te spenderen. Ze heeft haar ouders al 6 jaar niet meer gezien. Haar moeder is dement, maar ze weet nu nog wel wie mijn moeder is. Ze voelt dat dit haar enige mogelijkheid is om nog te gaan om haar te zien, voordat haar moeder haar helemaal vergeet. En als ze eenmaal weer moet dialyseren, kan ze niet meer weg, omdat deze behandeling meerdere keren per week herhaald moet worden. Ze wilt graag in Oktober vertrekken, zodat ze 2-3 maanden daar in China met haar ouders kan zijn voor de laatste keer.

Ik wil haar heel graag helpen, zodat ze zonder zorgen naar China kan, daar 2-3 maanden kan blijven en kan genieten, want na alles wat er met haar gebeurd is, verdient ze dat. Maar behalve de kosten van de vliegtickets, visum, verzekering, verblijf/boodschappen daar, vervoer, komen er ook nog extra kosten bij voor rolstoel toegankelijkheid en huren van hulp in huis. Helaas heb ik binnen zo een korte termijn niet genoeg budget om te helpen met haar wens.

Lang heb ik erover na moeten denken om een crowdfunding te starten, want ik vind het heel moeilijk om hulp te vragen. Het delen van mijn mama’s ziekteverhaal het zo op te rakelen en open te delen, het is zo persoonlijk, nog steeds pijnlijk en het maakt haar zo kwetsbaar. Maar het is ook haar verhaal hoe ze dit overleefde en haar veranderde. Ze is dankbaar dat ze leeft en ze probeert het beste te maken van deze situatie. Mijn moeder is zo sterk en inspirerend, en zelfs sterke mensen hebben ook hulp nodig. En ze verdient het om deze reis zorgeloos te kunnen maken om haar ouders nog één keer te kunnen zien.

Mocht dit verhaal je raken en mijn moeder willen helpen met haar wens, doneer asjeblieft wat je kan missen? Alle kleine beetjes helpen, elke euro wordt heel erg gewaardeerd!

Mijn dank is groot!

Liefs,

Xiu Yun

===================================================================

Hi Everyone,

My name is Xiu Yun Yu. I'm starting this fundraiser for my mother.

I would first like to tell you about my mother who is a sepsis survivor, but now lives with the permanent damage.

In January 2019 my mother got sick. The symptoms she had were very similar to the flu and it got worse. On January 18th, my mother ended up in the intensive care unit. The doctor told us that she was very ill and in danger. She had sepsis and went into septic shock. Sepsis is an inflammatory response of the body to an infection that becomes so severe that tissues are damaged and organ functions fail, and septic shock is a more serious stage of sepsis. They had to put her in a medically induced coma, put her on a ventilator and did everything they could to save her. She was in a coma for almost 2 weeks and due to her very low blood pressure, the blood flow in her body no longer circulated properly. We saw her right hand, 4 fingertips of her left hand and all her toes turn black. The doctors discovered that she had an abscess in her liver containing the bacteria Klebsiella Pneumoniae. This had entered her bloodstream and she suffered blood poisoning and therefore went into septic shock.

Even though the ICU doctors thought her chances of survival was small, she lived. When my mother came out of her coma, her nightmare had just begun. Her limbs that had turned black, could not be saved and had to be amputated. Her kidneys were so damaged that they had to undergo dialysis. In addition, her body also developed various inflammations and symptoms that required treatment. She spent a long time in the hospital for various operations/treatments to get better.

In May 2019, she was transferred to the rehabilitation center, where she had to learn everything again and adapt to her now different body. It was a very hard for her to accept going through life as a disabled, wheelchair dependent person and also depending on others. But nevertheless, she was also very grateful to have been given a second chance.

Fast forward. Now almost 5 years later. My mother will soon be 63 years old, she has learned to walk again with specially adapted shoes. But she remains wheelchair dependent for long distances. She knows how to use her left hand and her right stump. She now also has a prosthetic hand for her right arm. Her kidney function had increased for a while, so she no longer needed dialysis, but unfortunately it has decreased again and she has to start with kidney dialysis and she is on the waiting list for a kidney transplant. She is often tired and still has pain in her stumps. She will never be the same again and she will always be depended on others. But my mother is a fighter and luckily she has become more positive.

My father is her caregiver. It was also hard for him to accept this new reality and taking care of my mother is a tough job: mentally and physically, but he is doing very well. But he is not young anymore, so my sisters and I help him as much as possible.

My mother was a strong (still is) hardworking independent woman who never asked for help, but was always ready to help others. Together with my father, they’ve worked very hard in their restaurant to make sure that my sisters and I did not lack anything, to give us a good future and also to help other family members financially. And of course, also to save for their retirement. Unfortunately, business did not always go well, they also struggled with stress and financial worries that comes with running their own restaurant. They were always working, 7 days a week, when did they enjoy life?

My parents did save money for retirement, but due to the whole situation, no longer being able to work, unforeseen (medical) costs and renovation of the house to make it more wheelchair accessible, paying the fixed costs, their savings are running out. My sisters and I contribute where possible, and I wish I could give more to them, but unfortunately it is not possible with my income and my own fixed costs. Especially now that everything has become more expensive.

As mentioned before, my mother is on the waiting list for a kidney transplant and the waiting time is long. She must start kidney dialysis again in January 2024. But before she starts this, her greatest wish is to go to China with my father one more time to see her parents and her home country and spend time with her parents. She hasn't seen her parents in 6 years. Her mother has also dementia, but still remembers my mother. So she feels this is her only chance to go before she doesn’t remembers her anymore. And once she starts with the dialysis again, she cannot leave because this treatment has to be repeated several times a week. She wants to go in October, so that she can spend 2-3 months there in China with her parents for the last time.

I really want to help her with this, so that she can go to China without any worries and stay there for 2-3 months and enjoy her time there, because after everything that has happened to her, she deserves that. But in addition to the costs of plane tickets, visa, insurance, accommodation/groceries there, transportation, there are also additional costs for wheelchair accessibility and to hire home help. Unfortunately, I don't have the funds to help with her wish in such a short period of time.

I had to think about starting this crowdfunding for a long time, because I find it very hard to ask for help, to stir up my mother's illness story and to share it so openly, it’s so personal, still painful and it makes her so vulnerable. But it’s also her story how she survived this and how it changed her. She is grateful for being alive and she is trying to make the best of this situation. My mother is so strong and inspiring, and even strong people need help too and she deserves to be able to make this trip to see her parents without any worries.

If this story touches you and would like to help my mother with her wish, please donate what you can spare? Every little bit helps, every euro is very much appreciated!

Thank you so much!

Love,

Xiu Yun