Mijn hoop op vrijheid : PTSS Hulphond

Hallo, ik ben Gerlinda, ik ben 33 jaar. Zoals velen van jullie weten worstel ik al heel wat jaren met en door het leven. Ik heb een posttraumatische stress stoornis (PTSS) die ontstaan is door meerdere traumatische ervaringen. Na bijna tien jaar week in week uit behandeling, zowel klinisch als ambulant ben ik nu echt uitbehandeld. Ik heb teveel meegemaakt om alles op te lossen. Dat betekent voor mij dat ik om moet leren gaan met de rest verschijnselen en gevolgen van mijn ptss.

Mijn angsten en trauma's hebben ervoor gezorgd dat mijn wereld erg klein is geworden en al mijn energie op ging aan therapie. Nu ik weet dat ik uitbehandeld ben zijn we op zoek gegaan naar iets wat mijn leven wat verlichting kan geven en er voor zal zorgen dat ik een zo zelfredzaam mogelijk leven kan leiden en bijvoorbeeld weer bij mijn man kan gaan wonen of weer iets waardevols kan doen in de maatschappij. Omdat ik weet en heb ervaren dat honden mij een veilig gevoel geven en kalmerend werken is een psychosociale Hulphond voor mijn ptss eigenlijk een chronisch medicijn.

Zo'n speciaal opgeleide hulphond kan altijd bij me zijn, waardoor ik weer bij mijn man kan gaan wonen. In voor mij onveilige situaties zoals in winkels zal de hond steeds een persoonlijke ruimte om me heen creëren zodat ik minder schrik en minder spanning beleef. Deze hond zal me helpen bij mijn slaapproblemen, me wakker maken bij nachtmerries en mij ondersteunen bij het naar buiten gaan. Hij kan ook zorgen dat ik steeds prikkels krijg van het hier en nu, als mijn hoofd de neiging heeft af te glijden naar het verleden.

Het is voor mij essentieel dat ik samen met de pup een team training kan gaan doen.

Ik zal dan intensief begeleid worden door een hulphond organisatie zodat de hond mij ook daadwerkelijk kan helpen in de voor mij moeilijke situaties.

Omdat deze opleiding erg veel geld kost en de zorgverzekering dit niet vergoed, hebben we een aanvraag gedaan bij het wmo gebiedsteam.

Mijn aanvraag werd afgewezen.

Vanwege de afwijzing van de gemeente heb ik jullie hulp nodig.

Omdat het mijn laatste kans is tot een minder geïsoleerd leven met minder angst en meer zelfredzaamheid. Zodat ik toch nog een beetje het leven kan leiden waar ik ooit zo op had gehoopt, maar wat zo anders liep door de ervaringen die ik heb opgedaan

Kosten

Natuurlijk zal ik alle donaties gebruiken voor het opleidingstraject. Aanschaf van de hond betaal ik zelf.

Waarom heeft de gemeente je aanvraag afgewezen?

Ze willen niet meewerken aan mijn wens tot een normaler, zo zelfredzaam mogelijk leven. Het is voor mij onbegrijpelijk en moeilijk dat zij alle aangeleverde documenten aan de kant leggen en zeggen dat ik maar in de 24 uurs- zorg moet blijven wonen. . Mijn psycholoog en de begeleiding van beschermd wonen, geloven erin dat ik de stap naar huis kan maken, met de aanwezigheid van een hulphond.

Wat zou je weer doen als je een hulphond zou hebben?

Ik zou weer kunnen genieten van een wandeling in het bos, alleen zijn, normale nachten maken en er voor mijn man kunnen zijn. Ik zou in staat zijn boodschappen te halen, naar een bibliotheek gaan, naar een verjaardagsvisite. Maar denk bijvoorbeeld ook aan het meegaan naar een uitvaart, mocht dat voorkomen. Eigenlijk alle ''normale'' dingen. Ik zou ook meer doen met mijn hobby's; muziek, fotografie en creatief bezig zijn. Een keer een goede film bezoeken of eens naar een theater. Dat soort dingen ga ik dan ook oefenen in het opleidingstraject met de hond.