De impact van een klap op mijn hoofd: help jij mij om te starten met revalideren?
Vrijdag 1 april
Ik doe mijn ogen open. Het voelt alsof de wereld draait. Op volle kracht. Een stekende pijn trekt door mijn hoofd. Ik ben kotsmisselijk. Mijn oor doet zeer. Ik ben in paniek. Wat doe ik hier? Ik durf niet op te staan. Ik adem. In en uit. In en uit. Ik moet hier weg.
Dit ben ik
Ik ben Merel. Ik ben 22 jaar en heb een liefde voor hardlopen, eten en ondernemen. Tot voor kort fietste ik elke zaterdagmorgen vroeg door het dorp om ontbijtpakketten te bezorgen voor mijn ontbijtbedrijf. Ook maakte ik net een stap naar een nieuwe baan als marketeer en perscoördinator en trainde ik voor de halve marathon van Amsterdam. Ik zat helemaal op mijn plek. En toen? Klapte ik met mijn hoofd tegen een houten balk op zolder.
Klap op mijn kop
Toen ik eenmaal wakker was, was ik in paniek. Om zeker te weten dat ik helemaal oke was maakte ik een afspraak bij de huisarts. Ik was blij: het was alleen een hersenschudding. Met een week rustig aan doen kon ik weer door. Het was dan ook best schrikken toen ik in de weken na de klap meer en meer klachten ontwikkelde. Ik kon bijna niets meer. Ik voelde me ver van de wereld en kende mezelf helemaal niet zo. Ook mijn huisarts schrok. Na een MRI van mijn hoofd vertelde de neuroloog over het postcommotioneel syndroom.
Ziek van prikkels
Op dit moment zit ik meer dan zes maanden ziek thuis. Dat doet pijn en is best eenzaam. Na de klap is het zoeken naar wat kan. Nu is dat nog heel erg weinig. Samen met mijn ergotherapeut zoek ik naar een ander ritme. Het liefste doe ik elke dag of week iets om te wennen aan prikkels, maar vaak word ik er ziek van. Dan kan ik niets meer en zit ik in een donkere kamer. Het heeft effect op alles dat ik doe: van mijn werk tot het zien van vrienden en familie. Dat is zwaar, en niet alleen voor mij. Op aanraden van de neuroloog ben ik doorverwezen voor medisch specialistische revalidatie bij Medinello Revalidatie in Amersfoort.
Eind september had ik de intake. Dit maakte me zo enthousiast en hoopvol. Voor het eerst stond het hele beeld op papier en vertelde de revalidatiearts helder welke stappen ik moet maken om weer meer mezelf te worden. Ik denk echt dat ik er na vier maanden revalideren heel anders voor kan staan. Toch is het spannend of ik kan starten. Mijn revalidatie komt vanaf dit jaar niet meer in aanmerking voor een vergoeding vanuit de zorgverzekering. Dit komt omdat er op dit moment nog onvoldoende onderzoek is gedaan om wetenschappelijk te kunnen onderbouwen hoe en of revalidatie bij het postcommotioneel syndroom werkt.
Kracht van de crowd
En heel eerlijk? Vind ik dat doodeng. Want dit? Dit kan ik niet alleen. Daarom vraag ik om hulp. Om kracht van de crowd. Ik verheug me zo op het moment waarop ik weer meer mezelf ben en meer kan ondernemen. Daar focus ik me op en doe ik heel hard mijn best voor. Het plan voor de medisch specialistische revalidatie is klaar. Help jij mij om te starten?