Help ons deze afschuwelijke periode door te komen

Hallo allemaal, ik ben Noor en momenteel ben ik aan het vechten tegen borstkanker. Hierdoor komt bijna al het werk op ons paardenbedrijf nu op de schouders van Patrick(en onze lieve kids van 10 en 14 helpen ook waar ze kunnen). Maar Patrick kan momenteel niet genoeg op pad om lesroutes te rijden omdat ik thuis bijna niet kan werken door medicatie en alle energie op genezen te zetten.

Vorig jaar kreeg Patrick een hartinfarct en twee hartaanvallen waardoor hij een tijd lang helemaal niet kon werken en we in 2024 maar de helft bij elkaar konden verdienen van wat we normaal doen in de zomer zodat we de winter door kunnen komen. Vervolgens was hij weer op de been en dachten we nou gelukkig nu kunnen we door, schouders er weer onder. Maar toen kreeg ik een hernia en moest Pat wederom veel thuisblijven. En kon dus wederom niet verdienen wat hij bij elkaar moet verdienen.

En toen was ik eindelijk weer op de been. En toen dachten we nou 2025 wordt eindelijk een goed jaar.

Maar toen kwam in februari mijn borstkanker diagnose. Dat sloeg ons weer keihard onderuit.

Nu kan Pat weer niet genoeg op pad en wordt het financieel écht moeilijk. Want we weten niet hoe lang het gaat duren voor ik hier doorheen ben. Of ik geopereerd moet worden of bestraald of chemo moet ondergaan en voor hoe lang.

We doen goed en eerlijk werk, helpen vele uitbehandelde en opgegeven paarden weer op de been, maken daardoor paarden en hun eigenaren weer blij en we werken hier 7 dagen per week voor. We krijgen tegenslag op tegenslag maar opgeven komt niet in ons woordenboek voor.

Alhoewel ik die gedachte wel steeds vaker krijg. Hoe gaan we nu de winter doorkomen, hebben we nog wel een huis, moeten we nog meer paarden weg doen? Want na mijn diagnose hebben we direct een aantal paarden weggedaan om alvast kosten te drukken. Toen drie weken geleden ook nog mijn bjjna jaarlinghengst plotseling ingeslapen moest worden, die mij vorig jaar zo gegund is door mijn lieve jarenlange trouwe volgers die een inzamelingsactie hebben gehouden wilde ik echt niet meer.

Maar, er zijn weer twee veulens op komst. 1 hele bijzondere, uit dezelfde combinatie als mijn jaarlinghengst. En dit is het laatste veulen wat deze merrie kan geven omdat ik denk dat ze niet nog een dracht aan kan.

Ik ben zo dankbaar voor de actie van vorig jaar en de droom om paarden te kunnen blijven helpen maar ook dat ik tóch misschien zelf dit veulen zou kunnen aanhouden blijft zo sterk. Het zou me zoveel kracht geven om te genezen als de financiele stress wegvalt en de droom alsnog uit mag komen. En daarom vraag ik om hulp, ook al voel ik me enorm bezwaard om dit te doen. Zeker na vorig jaar. Maar ik weet ook niet hoe het anders moet. Tegenslag na tegenslag, angst en stress en nooit eens een stukje geluk wat langer mag blijven om me kracht te blijven geven om door te gaan. Dit is echt een roep om hulp. Ik wil de kanler verslaan maar stress is het ergste wat je kunt hebben bij deze ziekte omdat je immuunsysteem niet goed kan vechten onder stress.

Ik heb een berg geluk nodig. Ik wil paarden blijven helpen op onze prachtige plek want daar zijn we goed in en we maken er mensen en paarden blij mee. We voorkomen een vroeg afscheid van hun paarden maar zelf kon ik dat voor mijn veulen niet voorkomen en dat heeft me de laatste nekslag gegeven. Ik ga door, ik zet weer mijn schouders eronder. Maar het wordt steeds moeilijker.

Elke euro helpt, ik heb een doelbedrag gesteld want dat moest maar ik heb geen idee. We hebben nog een heel moeilijk jaar voor ons liggen.

Ik hoop jullie nog jaren blij te kunnen maken met livestreams van bevallingen, het helpen van paarden en ruiters en het delen van het gekke paardenleven op social media.