Help Karin en haar gezin de leukemie door

Wij Melanie, Lucas en Tygo vertellen het verhaal van onze mama.

Wat vorig jaar juli begon als een routine bloed controle vanwege vermoeidheid ( ervan uitgaande dat het bloedarmoede was ) eindigde de volgende dag in een shock!

Chronische myeloïde leukemie ( ook wel bloed leukemie ) !!

Wat een schrik, angst, paniek en onzekerheid, en wat nu ???

Meteen de volgende dag beginnen met pillen, want zoals gezegd werd, je kunt ‘gewoon’ verder leven met deze vorm van leukemie, mits je de juiste medicijnen hebt.

Een spannende tijd breekt aan, wat zijn de bijwerkingen, slaan de medicijnen aan, wat gaat er gebeuren en wat kunnen we verwachten??

Na 1 a 2 wekelijkse controle blijkt al snel dat de waardes niet voldoende zakken en wordt er voor een andere soort medicatie gekozen.

Vol positiviteit iets nieuws proberen, want onze mama is altijd positief!

De medicijnen slaan aan, helaas voor tijdelijk want de waardes zakte ‘verkeerd’.

Zover dat het nodig is om met spoed een bloedtransfusie te ondergaan vanwege een te laag HB.

De medicatie slaat op iets anders in het lichaam!

Opnieuw andere medicatie! En ergerlijker tijd onderzoeken in Groningen.

In de maanden die volgen is er nog een medicijn geprobeerd, heeft onze mama twee keer een beenmergpunctie ondergaan, is ze twee keer opgehaald door de ambulance vanwege rare verschijnselen, die waarschijnlijk veroorzaakt werden door bijwerkingen van de medicatie, moest ze elke twee weken naar Groningen voor controle, bezoeken aan verschillende hematologen, zorgen, spanningen, angst…..

zijn de artsen tot de conclusie gekomen dat onze mama een beenmergtransplantatie moet ondergaan!

Onze lieve, handwerkende, sociale, spontane mama, Karin heet ze!

3 lieve kids en alles voor elkaar!

6 jaar geleden begonnen als gastouder, een nieuwe liefde die ze vond, kinderen!

Mama haar lust en haar leven niets te gek, niets te veel, wat heeft ze een mooi groepje kinderen opgebouwd in de jaren.

Als je mama ziet, zie je kinderen die zoveel liefde en begrip krijgen, ondanks de diagnose…… altijd doorgewerkt.

De kinderen op 1, karin op 2.

Nu in de weken voor de grote transplantatie wordt het ‘echt’, er gaat iets gebeuren.

Is mama genoodzaakt om te stoppen met werken, alles moet ze loslaten, zich overgeven, is weken weg, is maanden aan het herstellen.

Een erg moeilijke en onzekere tijd voor ons allemaal.

Lukt het, slaagt het en hoe gaat alles?

We moeten het ondergaan, samen staan we sterk!!

Mama is ZZPer, iets wat heel fijn is, maar bij ziekte is het lastig om iets voor elkaar te krijgen.

Hoe fijn zou het zijn als we doormiddel van deze actie onze mama iets meer financiële steun kunnen geven, zodat ze de vaste lasten kan bekostigen.

Zo kan ze zich volledig richten op de periode die komen gaat.

geen zorgen om geld, maar om haarzelf.

Iets wat ze jaren lang voor anderen heeft gedaan!

Mama verdient dit!

Helpen jullie mee?