Help evie met een toekomst door hulphond

Een hulphond voor hoop, rust en weer te leven ipv overleven

Mijn naam is Evie. Ik ben 15 jaar en ik strijd elke dag.

Tegen CPTSS (complexe posttraumatische stressstoornis), tegen CRPS (een zenuwziekte die ondraaglijke pijn in mijn been veroorzaakt), en tegen anorexia. Ik heb al veel behandelingen en opnames gehad ,maar in plaats van dat ze hielpen, hebben ze ook diepe trauma’s achtergelaten.

Elke dag is een gevecht. Mijn hoofd is nooit stil. Mijn lijf zit vol spanning.

Vaak val ik letterlijk om van stress: mijn benen vallen uit bij herbelevingen. Ik heb paniek, herbelevingen, en durf nog maar weinig. Naar buiten gaan als er mensen zijn, alleen zijn, eten — het is allemaal te groot geworden.

Maar ik wil zo graag weer leven. Niet alleen maar overleven.

En daarom is er één lichtpuntje waar ik alles op zet: een hulphond.

Vanaf 10 mei mag ik mijn pup verwelkomen. Samen gaan we aan de slag bij een organisatie die hulphonden opleidt voor mensen met psychische en lichamelijke beperkingen. Mijn pup zal mij leren ondersteunen bij paniek, herbelevingen, dissociatie, angsten en dagelijkse situaties.

Hij zal leren:

– Mij op tijd terug te halen als ik verdwijn in mijn hoofd

– Spanning te signaleren en te verzachten met diepe druk (deep pressure therapy)

– Mij te begrenzen, mensen op afstand te houden, mij weer veilig te laten voelen

– Er te zijn als ik bang ben om alleen te zijn en zelfredzaamheid.

_ Als er veel prikkels zijn of ik ga over mijn grens dan kan het hondje mij uit de situatie halen.

– En hopelijk ooit weer helpen met durven eten.

Hij wordt niet zomaar een hond. Hij wordt mijn maatje. Mijn anker. Mijn reden om door te gaan.

Maar de weg naar die hulphond is moeilijk.

De gemeente lijkt tot op heden de aanvraag nog tegen te willen werken terwijl al acht weken geleden de aanvraag is ingediend en 10 mei de pup al komt. Het is van belang dat de training al kan starten.

De opleiding van een hulphond is duur. Heel duur. Maar het is geen luxe. Het is noodzaak.

Ik hoop dat jij wilt helpen. Met een donatie, of door dit bericht te delen. Alles helpt.

Als ik dit samen met mijn hulphond kan aangaan.

Dan heb ik weer hoop. Hoop op een leven dat iets lichter is en weer te willen leven.

Dankjewel.

Voor je hulp, je tijd, of gewoon omdat je dit leest.

Evie

____________________________________

Update: Hero is er – en hij verandert alles een beetje.

Op 8 mei kwam hij eindelijk in mijn leven: mijn pup Hero. (Net wat eerder dan gepland) Een toekomstige hulphond, maar nu al zo veel meer dan dat.

Hij is slim en zacht, leert razendsnel en heeft in een paar dagen al zitten en poot geven onder de knie. Hij heeft bijna geen ongelukjes meer, zoekt me uit zichzelf op bij spanning, en helpt bij herbelevingen door tegen me aan te liggen of me zachtjes te likken.

Hij zet me, ondanks mijn chronische pijn, nét iets vaker in beweging. Hij daagt me uit, troost me zonder woorden, en geeft structuur in de chaos.

Het is nog steeds extreem zwaar. De herbelevingen zijn onhoudbaar en de wanhoop ligt soms akelig dichtbij. Maar Hero geeft me iets wat ik lang kwijt was:

een reden om te blijven.

Af en toe betrap ik mezelf op een lach die ik al heel lang niet meer gevoeld had. Een échte. Omdat hij iets geks doet. Of omdat hij gewoon bij me is.

Bedankt.

Dankzij jullie steun is er al een deel van de financiering voor zijn opleiding tot hulphond binnen. Dat betekent zó veel. Want deze opleiding is de brug naar zelfstandigheid, veiligheid, en minder crisis.

We zijn er nog niet, maar Hero is er wél. En daarmee is hoop er ook weer een beetje.

____________________________________

Waarom ik mijn hulphond zelf opleid

Veel mensen vragen: "Waarom laat je je hulphond niet kant-en-klaar trainen?"

Maar dat is niet zomaar een keuze, het is vaak de beste en enige optie.

Een psychosociale hulphond leert zijn baasje écht kennen.

Niet alleen standaard commando’s, maar precies die signalen die bij mij horen:

– Mijn ademhaling als ik paniek krijg

– Mijn lichaamstaal als ik dissocieer

– Mijn blik als een herbeleving opkomt

– spanning signalen oppikken, die zijn bij iedereen anders

Dat zijn dingen die je een hond niet zomaar vooraf kunt aanleren.

Iedere persoon met PTSS is anders.

Iedereen heeft zijn eigen triggers, zijn eigen noden, zijn eigen manier van overleven.

Daarom is het zo belangrijk dat de hond met mij meegroeit.

Dat hij mij leert kennen, en ik hem.

Zo ontstaat er vertrouwen, een échte band en dat is wat hem een hulphond maakt.

Bovendien. de wachtlijsten voor volledig opgeleide hulphonden zijn soms 4 tot 6 jaar lang.

Zolang kan ik niet wachten.

Ik heb nú hulp nodig.

Daarom volg ik het traject bij Kynotrain, waar ik samen met de trainers mijn hondje stap voor stap ga opleiden.

Niet alleen tot hulphond.

maar tot mijn maatje. Mijn anker. Mijn hoop op vier pootjes.

____________________________________

(Als de gemeente uiteindelijk toch akkoord gaat dan gaat het bedrag naar iemand anders die ook een hulphondje nodig heeft, maar het is nu van belang dat we optijd kunnen starten met de hulphonden opleiding)