Canadian High School Graduate

Hello everyone, my name is  Dila.  I’m a 16 year old girl originally from Turkey, temporarily living in Canada as an international student.

As time passes, I realize that for being an ‘’artist’’,  which is  the biggest dream for me since my childhood, there are not enough opportunities for me from where I originate. First of all,  unfortunately we are not a society integrated with art. Only the students who are interested in specific courses are seen as successful. Children who are over-interested in any other lessons, mostly the one’s related to art, are not welcomed.

In my younger ages, I started to take ballet education followed by violin lessons. In childhood years, people would have lots of different interests that they would get bored, give up; but unlike all the courses that I have taken in those years, I wanted to continue dance and music as my ‘’future career’’.

In middle school, being a professional ballet dancer became my greatest goal in life,  the feeling of excitement that sends chills down my spine when I am on stage, dancing in front of hundreds, maybe thousands of people who are applauding. I was finding myself in dance moves, I was so passionate about the way we explain ourselves, tell stories, without even saying a word, with just the expressions and movements. When I realized how peaceful I am while dancing and can forget every issue in my life, I knew that this was going to be my life long career. Every time I see people dancing my thoughts are “ Yes, this is where am I going to be in my future.” In those times, people around me kept telling me that I am too young to make serious career decisions and my thoughts would change. I am now 16 and I have only a year left to graduate from high school. On the contrary of what people have said, nothing has changed but the increase of my desire. However, I do not seem to have a bright future in my country where I can move forward in this way. So I am worried about my future as are also my peers.

So why am I here?

 In 2015, when I first started high school, pessimistic thoughts started appearing in my head; ‘’How would I be an artist in a place where there is no respect for art, sports, most importantly labor?’’. All the people I knew were saying “You can do ballet or music as a hobby, but you need to have a `real´ job.” Throughout  these conditions, I never gave up on my dreams for even just a second.

The general situation of Turkey is not the best if you look at either politics or the economy, so I started to work on  some plans. In Turkey, the education system is tough and not contributing the way I want to proceed. If I study abroad and finish my high school, I will have more opportunities to improve myself in art compared to my country. These opinions made me apply to an exchange program in Canada, even though I knew how hard would it be at this age, to live in another country, away from your family, everybody and everything you know and grew up with, also in another language than your first language, but I really wanted to do this for my future.

 In the beginning I was not fully confident, but with my family’s endless supports, I passed the language exams and the interviews, and  ended up getting accepted by the program. At the same time I  applied to the auditions of the ballet company I wanted to go to. I sent my ballet portfolio and I was accepted by the company without entering any auditions. And although I participated in the program in 9th grade, I waited for two years to raise enough money. Finally, in the 11th grade, I started  my new education life in Canada.

I have gone through half of my first year. Even though I missed everything about my country and nationality, my family, my friends, I can see the difference between my educational life in the different countries and I am in a better situation, also much happier here. But I realized that the financial situation of my family will not be enough to complete my high school as an international student in Canada. Mainly due to the value of Turkish money, it gets lower daily. So my education expenses get more expensive for us day after day. My family and I have been searching for possibilities for me to stay here for a while, such as scholarships, financial supports, sponsors but there are none in high school. So I will have to go back to Turkey and not be able to come to Canada again for university if I have to graduate in Turkey.

Now this is the reason why I am asking for your support! To complete what I have started, with my most immediate  expenses I need approximately $30,000 CAD.   This includes the cost of being in an exchange student program, fees for high school, living expenses to host family , flights and insurance. This does not include daily living expenses. To make this happen I need to raise these funds by May 31, 2018.

There are many people around me in Turkey  who had to give up on their goals to become an artist, because of the situations we have at present. But I want to be a hope, a light to them and the  next generations that are getting ready to dedicate their future to art. I also want people to be aware that this world needs some colour, and the colour is art. It saddens me to see other talented people give up on their dreams and I do not want to give up on mine, because I believe we can change the negative thoughts about art and  represent our world in the best way possible. So I am now asking you for your support, if I am successful in achieving my goal, my promise to you is that I will be forever grateful and will ensure to work very hard to make you all proud. I will also work hard in my future to help any who come after me to also achieve their goals.

 

Sincerely

Dila

xo


Herkese merhaba, ben Dila. 16 yaşındayım ve Bodrumluyum, bu yıl uluslararası öğrenci olarak Kanada’da yaşıyorum.

Zaman geçtikçe çocukluğumdan beri en büyük hayalim olan bir ‘’sanatçı’’ olmak konusunda yaşadığım yerde yeterince imkan bulunmadığının farkına vardım. Öncelikle maalesef ki eğitim sistemimizde, sanatsal anlamda herhangi bir şeye yeterince yer verilmiyor. Sanatsal aktivitelere eğilimi olan öğrenciler değil, belirli derslere eğilimi olan öğrenciler ‘başarılı’ olarak değerlendiriliyor.

Küçük yaşta bale, hemen ardından da onunla birlikte keman eğitimi almaya başladım. Evet çocukluk döneminde insan birçok şeye heves eder, onlarca kursa başlar, sıkılır, bırakır. Ama benim de aynı şekilde başlamış, zevk almamış ve sürdürmemiş olduğum onca aktivitenin yanında, bu ikisi benim için sadece hobi değil, ‘’gelecekteki kariyerim’’ olacaktı.

Ortaokulda iken profesyonel bale dansçısı olmak en büyük hedefim haline geldi. Sahnede yüzlerce, belki de binlerce alkışlayan insanın önünde dans etmenin verdiği heyecan, kendimizi tek bir kelime bile söylemeden sadece hareketlerle ve ifademizle anlatabilmemiz en büyük tutkularımdı. Dans ederken hayatımdaki bütün sıkıntıları unuttuğumu farkettiğim zaman hayatım boyunca hep bunu yapmak istedim, ve ne zaman başka dansçıları seyretsem ‘’Evet, bu benim geleceğim.’’ diye düşünüyordum. Tabii o zamanlar etrafımdaki herkes ciddi kariyer kararları vermek için daha küçük olduğumu, fikirlerimin değişeceğini söylüyordu. Şimdi 16 yaşındayım ve liseyi bitirmeme 1 yıl kaldı. Bana bugüne kadar denilenlerin tam tersi, gün geçtikçe hedeflerime daha büyük bir azim ve tutkuyla bağlanıyorum. Fakat maalesef ki ülkemizde bu yönde ilerleyebileceğim parlak bir geleceğim var gibi görünmüyor, ve elbette ki çoğu diğer genç gibi ben de geleceğim hakkında endişeliyim.

Peki neden buradayım?

2015 yılında liseye başladığımda kafamda geleceğimle ilgili karamsar düşünceler belirmeye başladı. Her ne kadar bu ülkenin vatandaşı olmaktan gurur duysam da kafamda ‘’ülkemin durumu kötüye giderken, sanata, spora, emeğe pek saygı gösterilmezken, ben nasıl sanatçı olacağım?’’ gibi düşünceler belirmeye başladı, etrafımdaki herkes baleyi ve müziği hobi olarak yapabileceğimi ama ‘gerçek’ bir mesleğe ihtiyacım olduğunu söylüyordu. Böyle düşünceler olmasına rağmen bu hayalimden bir saniye bile olsa vazgeçmedim.

Almak istediğim eğitim uğruna yurt dışına çıksam ve eğitimimi tamamlasam, ilerde karşıma daha büyük fırsatlar çıkabilir, Türkiye’deki eğitim sistemi zor ve benim gitmek istediğim yola katkılı değil diye düşünerek, bu yaşta başka bir ülkede ailenden, tanıdığın herkesten, her şeyden uzakta ve anadilinden başka bir dil ile yaşamanın tüm zorluklarını göze alarak Kanada’da bir uluslararası öğrenci değişim programına başvurdum, orada sanatsal her türlü aktiviteye katılabilme imkanımın daha fazla olabileceğini düşündüm. Başlarda kendime hiç inanmasam da ailemin destekleriyle dil yeterlilik sınavlarını ve mülakatları geçerek programa kabul edildim. Aynı zamanda Kanada’da gitmek istediğim bale kurumunun seçme sınavlarına başvuru yapmak için birkaç fotoğraf ve videomu yolladım, ve gönderdiğim bale portföyü  incelenince seçmelere girmeme gerek kalmadan kuruma davet edildim. 9. sınıfta başvurmuş olmama rağmen yeterli parayı biriktirmek için 2 yıl bekledik ve sonunda 11. sınıfta Kanada’nın New Brunswick eyaletinde eğitim hayatıma başladım.

İlk yılımın yarısını tamamladım ve gerçekten her ne kadar ülkeme dair her şeyi, ailemi arkadaşlarımı özlesem de eğitimim açısından burada çok daha iyi durumdayım, ayrıca daha mutluyum. Ama öğrendim ki liseyi burada bitirmeme yetecek kadar maddi bir imkanımız yok, zaten çok zor şartlarla gelebilmeyi başardım, geri dönmek durumunda kalacağım, böylelikle hedeflerim doğrultusunda başladığım iş yarım kalmış olacak. Türkiye’ye dönüp orada mezun olursam da burada üniversiteye gelme hakkımı da kaybedeceğim. Doların değeri günden güne yükselmeye devam ediyor ve eğitim masraflarım her geçen gün bizim için daha pahalı hale geliyor. Ben ve ailem bir süredir olabilecek her türlü burs, sponsor, para desteği gibi olanakları araştırıyoruz, fakat ne yazık ki Kanada hükumeti lisede değişim öğrencilerine burs vermiyor.

İşte burada yardımınıza sığınıyorum! Başladığım işi tamamlamam için kişisel ihtiyaç ve harcamalarım dışında; lise değişim programı, yanında beni yıl boyunca barındıracak koruyucu aile, uçak biletleri, vize ve sigorta gibi zorunlu masraflarım ortalama 30.000 CAD’e tekabül ediyor. Bunu gerçekleştirmek için de bu paraya 31 Mayıs 2018 tarihine kadar ihtiyacım var.

Türkiye'de etrafımda, şu anda sahip olduğumuz durumlardan dolayı sanatçı olma amaçlarından vazgeçen birçok insan var. Ama ben, geleceğini sanata adamak için hazır olanlara ve gelecek kuşaklara hala bir umut olduğunu göstermek istiyorum. Yetenekli insanların hayallerinden vazgeçtiğini görmek beni hayal kırıklığına uğratıyor ama ben kendi hayallerimden vazgeçmek istemiyorum, çünkü hala dışarıda ülkemizi bu konuda en iyi şekilde temsil ederek sanat hakkındaki olumsuz düşünceleri değiştirebileceğimize inanıyorum. Bu dünyanın renk istediğini ve o rengin de sanat olduğunun farkına varılmasını istiyorum. Bu yüzden her birinizin vereceği her kuruş desteğe ihtiyaç var; bugün sizin bana yaptığınız, yarın da ihtiyacı olan başka birisine benim de yapacağım yardım ile birlikte sanatın ve sanatçının geleceği için birer umut olacağız. Ve böylece hepimiz milletimizi en iyi şekilde temsil edebileceğiz, ayrıca sanatı ülkemizde daha değerli yapabilecek ve Türkiye'yi gururlandıracağız.

Saygılarımla;

Dila