Iedereen kan af en toe een steuntje in de rug gebruiken. Het geldt zeker voor een aantal leerlingen van Howgate secondary school in Zimbabwe die dit jaar examen hebben gedaan voor hun O-level. Hoe nu verder? Ze zijn tussen de 17-21 jaar en hebben -als alles goed gaat- dit deel van hun schoolcarrière goed afgerond. Sommigen zullen nu op zoek gaan naar een baan. Gewoon omdat dat broodnodig is, letterlijk. Anderen gaan verder voor hun A-level. Dat is noodzakelijk als je naar een hogeschool of universiteit wil. Het betekent: investeren in de toekomst.

Op Howgate sprak ik met leerlingen over hun plannen, tijdens en na de lessen. Met de meeste gaat het goed, ook financieel: zij hebben voldoende mogelijkheden. Voor anderen is het worstelen. De examens zijn achter de rug en ze wachten op de uitslag. In de tussentijd zijn ze op zoek naar een vakantiebaantje. Werk is er misschien wel. Maar hoe kom je er? Je bent gewend naar school te lopen: een kleine 5km, dus 1,5-2 uur wandelen per dag.

Werken in het dichtstbijzijnde dorp? Dat is 10km verderop. Zonder vervoer is dat lastig! Je kunt af en toe een fiets lenen, maar niet altijd.

De een kan in en om huis helpen. Bijvoorbeeld als de familie een klein boerenbedrijf heeft. Extra handjes zijn best welkom. Maar het bedrijf is te klein om een leven op te bouwen.

In het kort is dit het verhaal van Learnmore. Hij heeft onlangs examen gedaan, is net 20 en wil verpleegkundige worden. Leren en werken. Solliciteren kan zodra de examenuitslag er is. Hij zal dan uit huis gaan. In de tussentijd helpt hij op het bedrijfje van zijn ouders. Hij heeft zijn ouders nog.

Nigel is een ander verhaal. Hij woont in de omgeving van Howgate. Zonder ouders, die zijn overleden. Een zus woont in Harare. Hij zorgt voor 2 neefjes. Als ik vraag hoe het gaat is het 'Good sir, how are you?'. En als ik vraag wat hij aan het doen is, is het 'Looking for food'.

Beide jongens willen vooruit.