Eerbetoon Sothea You, voor zijn familie, voor hun toekomst

Lieve mensen,

Op 5 mei 2025, zijn 74e verjaardag, is Sothea You overleden. In alle stilte, omringd door zijn dierbaren, na een kort en intens gevecht tegen een kwaadaardige hersentumor die pas laat werd ontdekt. Te laat. Er was geen behandeling meer mogelijk. We zijn hierdoor diep geschokt en rouwen om dit plotselinge en snelle verlies, dat zich binnen drie weken voltrok – iets wat niemand van ons had zien aankomen.

Een dappere man

Sothea was een stille kracht. Een liefdevolle vader, toegewijde echtgenoot, een vriend en steunpilaar – voor zijn gezin en voor de Cambodjaanse gemeenschap in Nederland.

In de jaren tachtig vluchtte hij met zijn vrouw en drie jonge kinderen uit Cambodja. Ze lieten alles achter: hun huis, familie, herinneringen, hun hele bestaan. Ze ontvluchtten het geweld van het Rode Khmer-regime, dat in die jaren miljoenen mensen het leven kostte.

Sothea en zijn gezin kwamen naar Nederland met niets. Geen taal, geen netwerk, geen zekerheid. Alleen elkaar, een koffer hoop en de kracht om opnieuw te beginnen.

En dat deden ze. Met doorzettingsvermogen en vertrouwen bouwden ze steen voor steen aan een nieuw bestaan. Sothea werkte hard en stond altijd klaar. Hij was kerngezond, hield van fietsen, schrijven en leefde voor zijn gezin. Wat hij niet in woorden uitsprak, liet hij zien in daden. Altijd zonder klagen. Altijd met liefde.

Geen woorden maar daden

Zijn jongste dochter heeft op vroege leeftijd een dwarslaesie opgelopen en is sindsdien rolstoel gebonden. Samen met zijn vrouw zorgde hij dag in, dag uit voor haar – met toewijding, geduld en een groot hart. Hun aangepaste woning gaf hen de mogelijkheid om haar de zorg te geven die ze nodig heeft, maar dat vergde fysiek én financieel veel van hen.

Naast vader en echtgenoot was Sothea ook een verbinder in hart en nieren. Een steunpunt voor velen binnen de Cambodjaanse gemeenschap. Hij hielp mee met organiseren, verbinden en begeleiden. Elk jaar zette hij zich vol overgave in voor het Cambodjaans Nieuwjaarsfeest – niet alleen uit traditie, maar omdat hij geloofde in samenzijn. Herinneringen ophalen en cultuur bewaren. In elkaars verhalen blijven horen, ook ver van huis.

Hij was geen man van de voorgrond, maar zonder hem voelde het alsof er iets miste. Hij was degene die stilletjes regelde dat iedereen er kon zijn. Die hielp, belde, reed, droeg, zonder daar ooit iets voor terug te verwachten. Hij bracht mensen bij elkaar – zonder dat ze het altijd doorhadden. Daarbij is hij geliefd en vooral een groot gemis voor de Cambodjaanse community.

Begin dit jaar ging zijn gezondheid plots achteruit. Eerst dachten ze aan dementie: hij werd vergeetachtig, traag, vermoeid en verward. Maar op 18 april zakte hij in elkaar en werd met spoed opgenomen. Een MRI-scan bracht het onvoorstelbare aan het licht: een kwaadaardige hersentumor in een vergevorderd stadium. Er was niets meer wat artsen konden doen.

Strijdend tot het einde..

Op 1 mei werd hij opgenomen in het hospice. Na één nacht verslechterde zijn toestand zo snel, dat hij direct in zijn stervensfase terechtkwam. Hij kreeg alleen nog pijnstilling, wachtend op zijn einde.

De dagen daarna waren zwaar. De nachten nóg zwaarder. Maar hij bleef sterk – niet voor zichzelf, maar voor zijn gezin.

Wat ons diep raakte, ondanks dat hij niet realiseerde dat hij zelf ernstig ziek was, was dat hij tot het allerlaatst bezorgd bleef over zijn vrouw en kinderen. Zelfs toen zijn lichaam niet meer meewerkte, hield hij zich vast aan de wens van zijn zoon: om zijn verjaardag nog mee te maken. Zijn laatste daad van liefde.

En dat deed hij. Hij overleed om 00:01 uur, op 5 mei – zijn 74e verjaardag.

Nu is hij er niet meer. En zijn vrouw staat er alleen voor.

De zorg voor hun dochter gaat door. De kosten ook: huur, medische hulpmiddelen en dagelijkse zorg. Alles waar hij jarenlang voor zorgde, ligt nu op haar schouders. Ze doet wat ze kan, met moed, maar ook met angst. Want hoe moet het nu verder?

Mijn wens

Ik weet dat ze zelf niet snel om hulp vragen. Maar ik voel me geroepen om iets te doen.

Om hen een financieel steuntje in de rug te geven. Maar vooral: om te laten weten dat ze er niet alleen voor staan. Dat mensen om hen geven. En eerlijk gezegd: ze verdienen het. Alle liefde, steun en rust – na alles wat ze hebben meegemaakt.

Met deze inzameling wil ik ook mijn dankbaarheid uitspreken aan Sothea You, voor wat hij heeft betekend voor zovelen.

We hopen €35.000 in te zamelen om het leven van zijn vrouw en dochter weer enigszins op de rails te krijgen.

Ze hebben momenteel beperkte financiële middelen en slechts minimale verzekering – waardoor jouw steun écht het verschil kan maken.

Uw donaties worden besteed aan:

• Een waardig afscheid van Sothea.

We willen een memorabele uitvaart voor hem verzorgen, inclusief het overbrengen van zijn as naar Cambodja met de familie. Daar kan hij – volgens zijn laatste wens – bij zijn voorouders rusten in een mausoleum. Daarnaast kunnen we daar de traditionele herdenkingsceremonie na 100 dagen houden, zodat zijn afscheid in beide werelden eerbiedig wordt voltooid. Dit is een grote wens van het gezin die met jullie betrokkenheid gerealiseerd kan worden.

• Langdurige zorg en praktische hulp voor moeder en dochter.

Hun dochter heeft intensieve dagelijkse zorg nodig. Met uw gewenste bijdrage kunnen zij particuliere diensten inschakelen bij vervoer naar medische afspraken, het ophalen van medicijnen en zorghulpmiddelen, en ondersteuning bij de dagelijkse verzorging waardoor moeder er niet alleen voor staat.

• Een veilig, rolstoelvriendelijk thuis voor de toekomst.

Op termijn zal het gezin moeten verhuizen naar een woning die volledig rolstoelgeschikt is. Met uw bijdrage kunnen we noodzakelijke woningaanpassingen realiseren, zodat moeder en dochter ook op lange termijn zorgeloos, veilig en zelfstandig kunnen blijven wonen, zonder extra obstakels.

Indien u zich na het lezen van dit verhaal over Sothea geroepen voelt om te helpen, iedere steun – hoe klein ook – is van direct belang. Ook als we het streef doel niet halen, helpt elke schenking of deelactie dit gezin verder.

Samen kunnen we dit gezin een beetje lucht geven in deze zware tijd.

Namens mij en uiteraard de familie, hartelijk dank voor uw steun en het delen van hun verhaal.

English

Dear friends,

On May 5th, 2025 – his 74th birthday – Sothea You passed away.

He left us in silence, surrounded by his loved ones, after a short but intense battle with an aggressive brain tumor that was discovered too late.

Too late for any treatment. We are deeply shocked by this sudden and rapid loss, which unfolded within just three weeks — something none of us saw coming.

A brave man

Sothea was a quiet force. A loving father, devoted husband, loyal friend, and pillar of strength — for his family and for the Cambodian community in the Netherlands.

In the 1980s, he fled Cambodia with his wife and three young children.

They left everything behind: their home, family, memories, and entire life.

They escaped the terror of the Khmer Rouge regime, which cost millions of lives during those years.

Sothea and his family arrived in the Netherlands with nothing — no language, no network, no certainty.

Only each other, a suitcase of hope, and the courage to begin again.

And they did. With perseverance and faith, they rebuilt their lives from the ground up.

Sothea worked hard and was always there for others. He was healthy, loved biking, writing, and above all, lived for his family.

What he didn’t express in words, he showed in actions. Always without complaint. Always with love.

Actions, not words

His youngest daughter sustained a spinal cord injury at a young age and has been in a wheelchair ever since.

Together with his wife, he cared for her every single day — with devotion, patience, and a big heart.

Their adapted home allowed them to provide her with the care she needed, but it also took a toll — physically and financially.

Besides being a husband and father, Sothea was a community builder at heart.

A trusted point of contact and source of support within the Cambodian community.

He helped organize, connect, and guide. Every year, he played a key role in the Cambodian New Year celebration — not just out of tradition, but because he believed in togetherness.

In preserving memories. In sharing stories — even far from home.

He never sought the spotlight, but without him, something was always missing.

He quietly made sure everyone could be there. He helped, called, drove, carried — never asking for anything in return.

He brought people together — often without them realizing it.

He is deeply loved and sorely missed by the Cambodian community.

Earlier this year, his health began to decline rapidly.

At first, it seemed like dementia — forgetfulness, slowness, fatigue, and confusion.

But on April 18th, he collapsed and was rushed to the hospital.

An MRI scan revealed the unimaginable: a malignant brain tumor in an advanced stage.

There was nothing more the doctors could do.

Fighting until the end…

On May 1st, he was admitted to a hospice. After just one night, his condition worsened so quickly that he immediately entered his final stage.

He was given only palliative care while waiting for the end.

The days that followed were heavy. The nights, even heavier.

But he stayed strong — not for himself, but for his family.

What touched us deeply was that, even though he wasn’t fully aware of how ill he was, he remained concerned about his wife and children until the very end.

Even as his body failed him, he clung to one final wish: to live to see his birthday.

And he did!

He passed away at 12:01 a.m., on May 5th — his 74th birthday.

Now he is gone. And his wife is left behind — alone.

Caring for their daughter continues.

So do the costs: rent, medical equipment, daily care.

Everything he provided for so long is now on her shoulders.

She does what she can — with courage, but also with fear.

Because how do you go on from here?

My wish

I know they are not the type to ask for help.

But I feel called to act — to offer them financial relief, but more importantly, to show that they are not alone. That people care. And truly — they deserve it.

All the love, support, and peace they can get after everything they’ve been through.

Through this fundraiser, I also want to express my deepest gratitude to Sothea You for all he meant to so many.

We hope to raise €35,000 to help get his wife and daughter back on track after the loss of their beloved husband and father.

They are currently facing unforeseen financial burdens with only minimal insurance — which is why your contribution can truly make a difference.

Your donations will be used for:

• A dignified farewell for Sothea.

We want to give him a meaningful farewell, including bringing his ashes to Cambodia with the family. There, according to his final wish, he may rest with his ancestors in a mausoleum. We will also hold the traditional 100-day remembrance ceremony, completing his farewell in both worlds with the respect it deserves. This is a deeply cherished wish of the family, one that can come true with your support.

• Ongoing care and practical support for mother and daughter.

His daughter requires intensive daily care.

Your donation will help the family access private support services, including transportation to medical appointments, delivery of medication and medical supplies, and help with daily caregiving. So that his wife doesn’t have to do it all alone.

• A safe, wheelchair-accessible home for the future.

In time, the family will need to move to a fully accessible home.

With your help, we can make necessary home modifications to ensure that mother and daughter can continue to live safely, independently, and with less worry in the long term.

If this story moves you and you feel compelled to help — every gesture counts.

A donation, a share — it all matters.

Even if we don’t reach our goal, each contribution brings this family a step closer to relief.

Together, we can give them a little breathing room in this incredibly difficult time.

On behalf of myself and the family — thank you for your support and for sharing their story.