Een hulphond: to feel alive and not just to survive

Hoi, mijn naam is Lise Schiereck en ik ben 20 jaar oud. Mijn hele leven lang ervaar ik veel (sociale) angsten en depressieve periodes. Toen bekend werd dat ik met autisme, PTSS, depressie en meer worstelde, leek er hoop te zijn voor behandeling. Na verschillende therapieën en methodes van behandelingen, blijven mijn depressie en angsten zich toch steeds aanhouden. Ik ga moeten accepteren dat dit onderdeel van mij is. Mijn hoop is een psychosociale hulphond. Een maatje die mijn ondersteunt en ervoor kan zorgen dat ik meer leef dan overleef.

Voel u niet verplicht om mijn verhaal te lezen, maar het wordt enorm gewaardeerd!

Mijn verhaal delen en/of iets doneren betekend onwijs voor mij!

Een beetje over mij en mijn leven:

Ik ben graag met dingen bezig, of dat tekenen is, bakken/koken, lezen, gamen, puzzelen, lego’s, maakt niet veel uit. Ik hou ook heel erg veel van dieren en haal hier heel erg veel steun en rust uit. Ik ben iemand die voor alles of niets gaat en het graag altijd goed wil doen. Maar eigenlijk ervaar ik standaard dat alles wat ik doe nooit goed genoeg is. Toen ik mijn diagnoses kreeg, ontstond er meer begrip naar mijzelf toe. Toen kon ik meer zien waarom sommige dingen gebeurden en waarom ik het zo zwaar had. Elke therapievorm die ik kreeg, leek mij voornamelijk enkel maar onstabieler, depressiever en angstiger te maken. De dagelijkste taken werden daardoor onmogelijk. Ik werd toen doorverwezen en ging in opname. Hier was er meer ruimte om de tijd te nemen met therapie, maar ook hier kwam langzaamaan dezelfde hopeloosheid en angst terug. Inmiddels ben ik op een punt gekomen in mijn behandeling, waarin ik weet dat dit alles onderdeel van mij is en het nu het beste is om compassie proberen te laten zien aan mijzelf. Mijn hoop is daarom mijn eigen hondje te hebben. Een hondje dat bij mij is, dat hoop en troost biedt door de moeilijke periodes heen.

Een psychosociale hulphond kan mij met de volgende dingen helpen:

• Motivatie om het leven aan te gaan

• Structuur van de dag behouden

• Zekerheid en steun bij afspraken buiten de deur

• Boodschappen doen

• Signaleren van spanning of somberheid

• Ondersteunen bij reguleren van spanning

• Ondersteunen bij paniek/angst aanvallen en herbelevingen

• Uit dissociaties halen

• Steun bieden bij sociaal contact

• Minder afhankelijk zijn van hulpverlening en mijn netwerk

Dit traject geeft mij onwijs veel hoop! Ik heb contact gehad met een coach die mij en mijn hondje kan en wil gaan coachen tot gecertificeerde hulphond. Helaas zijn de kosten van het opleiden van een psychosociale hulphond erg hoog en kan ik dit zelf niet financieren. Daarom vraag ik uw hulp om deze droom waarheid te maken, om mijn leven meer haalbaar te maken! Ik zou het enorm waarderen als u iets wilt doneren. Ook het delen van mijn verhaal zou heel erg helpen. Bedankt voor het lezen!

Hey, my name is Lise Schiereck and I’m 20 years old. My entire life I’ve felt different and out of place, walking around with random fears, extreme anxiety and a feeling of gloom and darkness. When I got diagnosed with PTSD, depression, autism and more, it made sense why I was struggling to keep myself afloat. My diagnostics gave me the possibility for treatment which gave me the chance to improve my quality of life. While learning a lot about myself in the years I spent in different forms of therapy, I only felt myself growing more fearful, depressed and hopeless, which led to the realization that this is a part of me and that I must accept that. A hope that I have gotten to improve my quality of life is a service dog, a buddy that walks next to me wherever I go to offer support and safety through my depression, triggers and fears.

Please don’t feel pressured to read my story, but if you do that would mean a lot to me! Donating and sharing my story would mean the world to me!

A little bit about me and my life:

I think the best way to describe myself would be a busy bee, I often find myself drawing, baking or cooking, reading, making jigsaw puzzles or building Legos. I am a huge animal friend and find a lot of comfort and strength from being around and interacting with animals. I am someone who always keeps going and strives for perfection, but I kept experiencing that nothing will ever be ‘good enough’ or ‘perfect enough’. When I got my diagnostics, I got hope that my life would finally turn around and it would get a bit easier for me. However, it only felt like I was going backwards, and I kept feeling more hopeless which caused the decision for me to be transferred to a clinic where there was more time for intense therapy and support. Over my time in treatment, there was growth seen, but emotionally I felt drained and terrified. I am now at a point in my treatment where it has become clear that this dark cloud of fear and depression is a part of me, and I must learn how to accept this and be compassionate for myself. This led me to the hope of getting a service dog who can support me and allow me to feel like I am alive and not just surviving.

A service dog can support me in the following ways in my day to day:

• Support and certainty when I go outside for appointments or to run errands

• Signalling my stress or exhaustion and supporting with regulation

• Supporting me through panic/anxiety attacks and flashbacks

• Getting me out of or alerting dissociations

• Giving support and security by having interactions with others

• To be more independent from healthcare professionals and my support system

• Motivation to go through life

Starting a service dog training gives me much hope for a better life. I have been in contact with a coach, and she has agreed that this can indeed support me and help me grow. Sadly, the costs of training a service dog are high, and due to my mental health, I am unable to provide these funds, which is why I am asking your help to make this dream a reality! Any donation is amazing and extremely appreciated. Sharing my story would help a lot as well! Thank you for taking the time to read my story!