Crematie van Sheree

Sheree

Omdat houden van soms ook loslaten is.

13 mei 2020 kwam Sheree bij mij. Die dag werd hij eigenlijk ingeslapen vanwege zijn gedrag. Sheree is geen makkelijke paard doordat hij in zijn verleden mishandeld geweest is. Daardoor had hij zijn vorige eigenaar gebeten en moest hij weg.

Sheree heeft mij heel wat geleerd, niet alleen onder het zadel maar ook in omgang. Hij is graag alleen maar stiekem toch ook wel graag bij je. In 2022 werd er hartruis vastgesteld, enkele maanden later kreeg hij erg zware acute koliek. Die dag zou ik Sheree verliezen maar hij gaf niet op en kroop door het oog van de naald! Sinds die dag is zijn gezondheid nooit meer helemaal goedgekomen. Er werd me verteld dat ik me moest voorbereiden dat zijn hartje zou stoppen. Ik heb alles op alles gezet om het zo comfortabel mogelijk te maken, de juiste voeding te vinden en hem gelukkig te stellen. Na 2 jaar alles te hebben geprobeerd geeft het lichaam van sheree op. Dagelijks zie ik hem ouder worden en aftakelen, valt af, staat niet meer stabiel, heeft geen plezier meer in weidegang en blijft gewoon wachten aan de poort tot je hem weer komt halen, raakt niet makkelijk meer recht, valt om bij het plassen,… op 3 maand tijd lijkt hij 10 jaar ouder. Mijn hartje doet pijn om hem te zien sukkelen. Het gedacht om een lege stal te hebben is hartverscheurend. Ik hou van mijn oude maatje en daarom is houden van ook loslaten. Ik wil hem niet langer pijn laten hebben maar ik kan ook niet zonder hem. Hij wil niet opgeven maar zijn lichaam geeft duidelijk aan dat het tijd is. Met een lach en een traan kijk ik terug naar de mooie 5jaar die ik met hem heb mogen delen. De laatste waren moeilijk maar hij bleef doorgaan. Sheree verdient het niet om met rendac mee te gaan maar om thuis te blijven, daar waar hij hoort en graag gezien wordt.

Ik ga je zo hard missen bompie, die mooie rooie snoet van je.

Slaapwel lieve Sheree, ga maar pijnvrij rennen in de groene weides hierboven ❤️