Ademruimte, opleiding en toekomstperspectief

Lief mens die dit leest, ik wil mezelf even voorstellen: Mijn naam is Nicole Theunissen, net 48 jaar en moeder van 2 kinderen.

Ik heb hard gewerkt jarenlang, VWO gedaan na een hersenkneuzing, Universiteit, studie psychologie, mantelzorg, werken in de GGZ, WMO zaken regelen ivm handicap en mantelzorg familielid.

In 2016 ben ik gestalked en vanaf dat moment is mijn leven bergafwaarts gegaan. Ik ben opgenomen geweest, aangerand tijdens opname, en daarna aangerand en met de dood bedreigd, bijna dagelijks in een hostel. Gepest in mijn vroege jeugd en fysiek, mentaal en seksueel misbruik ervaringen meegemaakt in mijn jeugd en in mijn volwassen leven.

Na de stalking ben ik alles kwijtgeraakt: man, gezin, familie, vrienden, vertrouwen in mijn lichaam, zorg, het rechtssysteem, inboedel, werk.

Ik kreeg door stress en een medicijn vergiftiging spasmen en uitvalsverschijnselen aan mijn linker lichaamshelft, waardoor ik nu in een gehandicaptenflat woon en ik heb hierdoor veel pijn.

Mijn ex partner bracht met mijn vader bijna alle spullen naar het stort die ik uit de scheiding zou krijgen.

Ik heb via housing een woning gekregen in een gehandicaptenflat en ben gaan revalideren. Ik had alleen een koffer, laptop, telefoon en sliep op een luchtbed.

Van thuiszorg kreeg ik glazen en bekers, lepeltjes, ik moest bijna een hele inboedel opnieuw kopen, en had na de scheiding, advocaatkosten en oplichting door familie nog maar 500 euro spaargeld.

De laatste 4 jaar is strijd geweest: herstellen van complexe post traumatische stress stoornis, herstellen van een functioneel neurologische stoornis, en vechtscheiding, horrorverbouwing, compleet nieuwe en tweedehandse inboedel aanschaffen, revalideren, toeslagen en alimentatie ellende, rechtzaken en klachtenprocedure, 5 voedselbank aanvragen en goedkope kleding en spullen kopen op TEMU, en een horrorverbouwing met 8 waterlekkages en gedoe met de verzekeringen en de gemeente.

Ik heb opnieuw leren lopen, bewegen, alleen mijn linkerarm blijft achter, en ik weet niet of deze helemaal hersteld. Ik dacht dat een rolstoel mijn toekomstbeeld was.

Ik heb door zuinig te leven vanalles bij elkaar verzameld, gespaard, uit fondsen gekregen en ben webinars en workshops blijven volgen en mezelf fysiek blijven uitdagen en zware therapie en revalidatie trajecten gevolgd.

Autootje, elektrische fiets, koelkast, wasmachine: alles bij elkaar gespaard. Nu is de bodem echter in zicht van mijn spaarrekening, hoop, energie en doorzettingsvermogen. Ik kom niet echt meer vooruit, geen geld voor scholing, uitjes, vakanties. Al jaren en zo is de jus een beetje van het leven af.

En dus nu wil ik om hulp vragen.

Ik wil graag iets terug doen voor de samenleving en voor mensen die mij belangeloos hebben geholpen door kopjes, borden, gratis therapie, wandelen, met me knutselen.

Ik wil me graag specialiseren in de lange termijn gevolgen van seksueel misbruik en zou daarnaast nog graag bijscholingen willen doen die ik interessant vind, zoals behandelmethodes voor functioneel neurologische stoornis. Ik wil misschien een boek schrijven over mijn leven, en ademruimte krijgen voor als er eens iets kapot gaat. De financiële stress vreet al 4 jaar aan mijn gemoedsrust.

Ik werk aan leefstijl, en heb ondanks voedselbank toch diabetes overwonnen, de functioneel neurologische stoornis is in herstel.

Het geld wat ik wil ophalen wil ik gebruiken:

- om mensen die mij voor niets hebben behandeld iets te kunnen vergoeden

- voor opleiding en bijscholing, zodat ik weer mensen kan gaan helpen, met lotgenotengroepen, een website, podcasts of youtube filmpjes.

- mogelijk een boek

- Wat ademruimte, als er eens iets kapot gaat

- Om de maanden augustus tot en met november op te vangen, als ik geen recht meer heb op voedselbank en wel nog alimentatie plichtig ben.

- voor het betalen van een huishoudelijke hulp die de gemeente heeft ingetrokken terwijl mijn functioneel neurologische stoornis nog niet volledig hersteld is.

- Ik loop nu in kleding met gaten, dus wat representatieve kleding voor toekomstig werk zou ook heel welkom zijn.

Willen jullie mij helpen zodat ik ook weer andere mensen kan helpen?

Lieve en warme groet,

Nicole