help mij de letselschade affaire uit

Jennifer De Jongh is organizing this fundraiser.

Donation protected

Liefdevolle mensen

Het is eind 2015. Ik, Jennifer was toen nog maar net 26 jaar, woonde samen met mijn vriend en zijn drie kinderen uit een eerdere relatie in Noord-Holland. Ik werkte al langer als meubel restaurateur en knapte oude meubels op voor de verkoop. Begin 2016 zou ik samen met mijn geliefde een grote meubelwinkel beginnen, met op de eerste verdieping een kringloopwinkel. Op 30 december 2015, in de kerstvakantie, gingen wij samen met de drie kinderen, de moeder van de kinderen en haar nieuwe man een dagje naar Safaripark Beekse Bergen. We waren vroeg vertrokken.

Vanuit het niets, werd het voertuig waarin wij zaten van achteren met een snelheid van 237 kilometer per uur door een ander voertuig aangereden. Het voertuig waarin ik met mijn 'extended family' zat, sloeg over de kop en schoof daarna nog 350 meter door. Ik en een van de kinderen werden uit het voertuig het asfalt opgeslingerd doordat de gordels waren doorgeslagen bij deze harde klap. Mijn geliefde stierf vrijwel meteen in het voertuig dat naast mij op zijn kop lag.

Het ongeluk gebeurde om half tien 's ochtends bij Maarssen op de A2. Omdat het zo'n grote ravage was, wisten hulpverleners niet direct wat ze moesten doen. Ik was deels buiten bewustzijn, werd wakker van de sirenes van de politie, de ambulance, de brandweer en de traumahelikopter.

Rond elf uur lag ik in het UMC in Utrecht. Dan wel en dan niet bij bewustzijn. Ik had een hoofd wond, mijn bekken was op drie plaatsen gebroken, mijn stuit was gebroken, er zaten scheurtjes in mijn heupen. Verder had ik NAH (Niet Aangeboren Hersenletsel), Hyperacusis, een whiplash, beschadigde handen en armen, stukjes van mijn tanden waren afgebroken, er zat vocht achter mijn lever en er bleek een scheur in mijn milt te zitten.

Sinds het ongeval raakte ik blijvend invalide. Ik heb opnieuw moeten leren zitten, staan en ik kan met krukken wat stappen zetten. Verder ben ik afhankelijk van een elektrisch aangedreven rolstoel. Dagelijks heb ik veel hoofdpijn, pijn in mijn nek, hand, rug, bekken en benen. De zenuwpijn schiet door veel delen in mijn lichaam. Het belemmert mijn nachtrust en mijn dagelijks leven. Een los botfragment bij mijn bekken zit ingekapseld bij de zenuwen, dit zorgt veelal voor uitval en zenuwpijn. Een operatie om het botfragment te verwijderen heeft een groot risico op een complete dwarslaesie, een verkeerde val kan daar ook voor zorgen.

Cognitief ervaar ik veel problemen. Ik heb vooral veel moeite met plannen, organiseren, informatie verwerking en het bijhouden van mijn dagelijks leven, waaronder mijzelf verzorgen, boodschappen doen en allerlei andere dingen die noodzakelijk zijn.

Ik snapte niet waarom mij zoveel extra leed werd aangedaan in de dagen, maanden en jaren die volgde. Wat ik nog niet wist is dat ik midden in de letselschade affaire was beland. Er zijn wel honderden medische missers ontstaan bij huisartsen, ziekenhuizen en bij het revalidatie centrum. Ook de advocatuur in Nederland is erg afwijzend, en lijken net als artsen voor de verzekeraars te werken. Hoe hoger de schade, hoe harder er wordt opgetreden door alle partijen. Ik raakte meervoudig dubbel slachtoffer van alle partijen om mij heen. Vele strafbare feiten werden mij doelbewust aangedaan en van alle kanten was er zorgontwijking. Tot op heden heb ik nog geen volledige revalidatie gehad, ik ben nog lang niet uitbehandeld. Misschien moet ik wel de rest van mijn leven revalideren.

Inmiddels ben ik ruim een jaar dakloos met mijn elektrisch aangedreven rolstoel en mijn hulphond omdat mijn woning eind november 2021 na een jarenlange strijd is ontruimd. Ik ben jarenlang onrechtmatig misleid en verplicht door advocaten en de verzekeraar naar de Wmo (Wet Maatschappelijke Ondersteuning) in eigen gemeente te keren. Deze gemeente kon geen enkele zorg dragen omdat zij zich hebben laten afkopen door de verzekeraars. Zij hebben in 2015 een convenant gesloten voor regresrecht, alleen hebben zij het regresrecht geheel afgekocht. Onrechtmatig. Hierbij kan de gemeente niet langer de schade verhalen bij de tegenpartij. Het bedrag dat is afgekocht was zo laag, dat er niet een slachtoffer van letselschade met een grote schade geholpen had kunnen worden. Dat was vooraf al duidelijk in te zien, dat neem ik de burgermeester, wethouder en bestuur erg kwalijk, maar ook alle verzekeraars die namens het Verbond van Verzekeraars het convenant aan hadden geboden aan de Vereniging van Nederlandse Gemeente. Deze zorgde ervoor dat zoveel mogelijk gemeenten mee deden aan dit onrechtmatige convenant. Honderden burgemeesters, wethouders en bestuur tekende voor hun gemeente de afkoop regresrecht 2015, zonder ook maar hun inwoners op de hoogte te stellen van dit grote Wmo Schandaal, afkoop regresrecht.

Ook al is dit convenant voor nieuwe gevallen gestopt per 2019, val ik nog steeds onder dit onrechtmatige convenant van 2015. Dat blijkt ook in de praktijk. Bij een andere gemeente kan ik ook niet terecht voor woonvesting en zorg. Het systeem is volledig dichtgetimmerd. Burgermeesters en wethouders weigeren jarenlang een gesprek met mij.

Mijn aangepaste vervoer die ik nog maar kort had, na jaren strijd met de verzekeraar, moest ik inruilen voor een camper waar ik in moest verblijven. Anders verbleef ik voor onbepaalde tijd op straat, want bij de daklozen opvang in mijn gemeente werd ik ook geweigerd, dit omdat ik rolstoel afhankelijk ben en de bedden zonder traplift te bereiken zijn. Traplopen is voor mij geen optie. Daarbij heb ik een hulphond die niet is toegestaan. Het leven in een camper kon financieel een jaar, weliswaar zonder leefgeld, het jaar is nu voorbij, maar lichamelijk en cognitief is het ook veel te zwaar. Ik kan onvoldoende gebruik maken van de rolstoel waardoor mijn lichaam geen stabiliteit en ondersteuning krijgt, dat zorgt voor meer pijn.

Ik zwerf nu ruim 12 maanden in de camper rond met mijn hond. Ik sta grotendeels niet op veilige plaatsen, ik krijg boetes omdat ik illegaal overnacht, ik heb niet altijd water en een kachel of water om te douchen, ik heb vaak geen eten, ik heb vaak pas op het laatste moment drinkwater, soms laat ik 5 liter drinkwater vullen bij een restaurant omdat ik niet overal durf aan te bellen. De vaste lasten zijn een grote kostenpost voor mij, maar ook onmenselijk voor mij om in te leven wegens mijn omstandigheden.

Mijn uitkering is 700 euro wegens inhoudingen van 1 van mijn tegenpartijen, dit gaat al op aan vaste lasten. Bijna 7 jaren lang zit ik onder het minimum, zonder leefgeld. Wachtend en strijdend voor een redelijk voorschot, wat beter na schot is te noemen, want het is water naar de zee dragen.

Mijn hart huilt. We hebben alle wegen van het gecreëerde systeem bewandeld. Bijna 7 jaren wordt ik na mijn ongeval mishandeld, misleid, bedrogen, opgelicht, misbruikt, gechanteerd, babbeltrucs en ga zo maar door. Vele strafbare feiten worden gepleegd en we hebben alle bewijzen en duizenden opnames. De politie weigert iedere strafrechtelijke aangifte op te nemen die ik aanvraag, ook Slachtoffer Hulp Nederland weigert hulp.

Overheden en verzekeraars zetten hun machtigste, peperdure advocaten in tegen slachtoffers, rechters worden omgekocht, zo ook artsen. Systemen, reptielen. Ik heb zelfs zeven aansprakelijke partijen en geen van alle keert een redelijke schadevergoeding uit. Ook al heb ik een miljoenen schade in geld dat de verzekeraar moet uitkeren. Deze strijd kost mij mijn eigen leven. Ik wil niets meer te maken hebben met het gecreëerde systeem. Het heeft al bijna tot zelfdoding/euthanasie geleid. De letselschade affaire, die zelfs groter is dan de toeslagen affaire mag van het systeem niet volledig bekend worden. Het koningshuis, media en de gehele politiek is al jarenlang op de hoogte.

Voor nu heb ik huisvesting, stabiliteit en onafhankelijke zorg nodig.

Het geld wat ik nodig heb is om de rest van mijn leven te kunnen financieren. Woonvesting met aanpassingen die ik nodig heb, onafhankelijke zorg, revalidatie, elektrisch aangedreven rolstoel, aangepast vervoer zodat ik zoveel mogelijk vrijheid kan behouden. De schadestaat die mijn laatste belangenbehartiger rechtmatig heeft opgezet heb ik toegevoegd bij de afbeeldingen. Deze is nog niet volledig, maar ik zal zorg dragen dat ik er de rest van mijn leven mee uit kom. Het lijkt veel geld, dat is het ook, maar als het niet nodig was dan vroeg ik er niet om. Ik wil loskomen van de machtige strijd die mijn leven kapot maakt.

Ik wil leven in liefde en licht.

Hartelijk bedankt voor al uw hulp.

Veel liefs, Jennifer & Rico

❤