Beat it Gwenda

Lieve iedereen,

Op 4 augustus 2015 bereikte ons het ongelofelijk trieste nieuws dat onze geweldige, lieve, mooie, dappere en strijdvaardige vriendin Gwenda het gevecht tegen kanker had verloren en was overleden in Spanje. Gwenda was in Spanje op vakantie met haar man Bob en hun kinderen Charlotte en Romée.

 Dit nieuws kwam voor iedereen heel onverwachts, Gwenda was nog volop in de  strijd tegen deze vreselijke ziekte en had enkele weken ervoor juist te horen gekregen dat ze mee zou kunnen doen met de trial waar ze haar hoop op had gevestigd  in het Antoni van Leeuwenhoek ziekenhuis in Amsterdam. Na haar aankomst in Spanje ging het echter snel bergafwaarts met haar gezondheid en het werd duidelijk dat het voor haar niet meer mogelijk zou zijn om terug te reizen naar huis.  

 Net voordat Gwenda op vakantie vertrok heeft ze een interview gegeven aan journaliste Frauke Joossen van Flair, over haar strijd tegen deze vreselijke ziekte. Het artikel is na haar overlijden, in overleg met Bob, aangepast en alsnog gepubliceerd. Het is een prachtig artikel geworden dat goed weergeeft hoe Gwenda in het leven stond. Daarom hebben we ervoor gekozen om het hier op het platform te plaatsen en zo het initiatief van de vrienden, dat Gwenda enorm op prijs stelde, af te sluiten.

 Het geld, dat bij elkaar is verzameld, hebben we niet kunnen gebruiken voor het aanvankelijke doel. Een deel van het geld is gebruikt om de kosten van het ziekenhuis en de crematie in Spanje te dekken, we hopen dat iedereen het hier mee eens is. De rest van het geld zal, zoals Gwenda het wilde, worden gedoneerd aan de Stichting tegen Kanker.

We missen haar ongelofelijk hard en zullen dit altijd blijven doen.

 Liefs

De vrienden van Gwenda

 Hieronder het verhaal van Gwenda, gepubliceerd in de Belgische Flair van 15 september 2015.

Gwenda, 33, getrouwd met Bob en mama van twee dochters, stierf op 4 augustus aan de gevolgen van kanker.

Het tweede verhaal in dit artikel was dat van Gwenda. Toen ik haar ontmoette, was ze broos maar strijdvaardig. Een vechter, dat zag je zo. Gul met haar lach, bescheiden over zichzelf. Haar beste vrienden hadden een inzamelactie opgezet voor haar, omdat de kosten van een buitenlandse klinische studie heel duur konden worden. Bijna verbaasd vertelde ze erover. ‘Ik schaam me een beetje’, zei ze. ‘Mensen zijn zo ongelofelijk lief. Dit moeten ze toch allemaal niet doen?’
Ik liep weg van het gesprek met een grote glimlach op mijn gezicht. Heftig verhaal, maar wat een powervrouw. Het zijn vrouwen als Gwenda die maken dat ik mijn job als journaliste zo graag doe. 
En dan, vijf augustus, amper twee weken na onze babbel, krijg ik een bericht: ‘Gwenda is gisteren overleden’. Verdomme. 
In overleg met haar man brengen we toch haar verhaal. Opdat niemand haar ooit zou vergeten. Opdat de hele wereld zou weten wat voor bijzondere vrouw Gwenda was. 
 
“Eén april 2014 kreeg ik het verdict van borstkanker. Wat een slechte aprilgrap, hé? De tumor was groot en ook nog eens de agressiefste vorm van borstkanker. Binnen de twee weken kreeg ik chemo. 
In november van vorig jaar kon ik de bestralingen – vijfentwintig in totaal – niet allemaal krijgen, zoveel pijn kreeg ik in mijn heup en hoofd. Er werden bijkomende onderzoeken gedaan en toen bleek dat de kanker in mijn heiligbeen zat, in mijn schouder en in mijn schedel. Een paar maanden later was mijn hele ruggenwervel aangetast. Ik krijg nu weer chemokuren. Ze weten niet hoeveel tijd die me kunnen geven. Er zijn mensen die er een maand langer door leefden, er zijn er die vijf jaar later nog altijd stabiel zijn. Niemand die me kan zeggen in welke categorie ik zit. 


Dat is het allermoeilijkste aan ziek zijn, vind ik: ik voel me zo machteloos. De voorbije anderhalf jaar lijken alleen nog te bestaan uit wachten, ziek zijn, hopen, ontgoocheld worden en weer wachten. En vechten, dat ook. 
Toen de dokters zeiden dat het écht niet goed was, heb ik heel hard gehuild. Een hele dag lang. En nog een. En toen dacht ik: ‘Verdomme, wie weet hoe lang ik nog heb? Ga ik die dagen verhuilen?’ en toen ben ik rechtgekrabbeld. Ik ben beginnen zoeken, als een bezetene. Ontdekte dat er klinische studies zijn, waarin nieuwe, revolutionaire medicijnen en behandelingen worden gegeven. De studie waar ik me voor heb opgegeven heeft zelfs al mensen genezen. Ik heb me als een pitbull vastgebeten en werd toegelaten in de studie.


In september zou ik beginnen. Het wordt zwaar, heel zwaar. De behandeling zal één of twee jaar duren, ik moet er voor naar Nederland, tot drie keer toe per week. Maar ik ben er klaar voor. Ik hoef maar om me heen te kijken, en ik ben klaar. Ik ga vechten, met alles wat ik heb. Voor mijn man, mijn ouders, mijn familie, mijn vrienden en vooral voor mijn dochters. 
Heel soms denk ik aan ‘wat als’. Ik heb geen plan B, als dit niet werkt, is de kans heel klein dat ik het overleef. Dat maakt me zo ongelofelijk verdrietig. De wetenschap dat mijn dochters me niet meer gaan kennen omdat ze nu nog zo klein zijn. Ik kan me niet voorstellen hoe ik had moeten opgroeien zonder mijn mama, kinderen hebben een moeder nodig. De eerste keer ongesteld, het eerste behaatje, het eerste liefdesverdriet,… Dan heb je je mama nodig. En dan wil ik er als mama ook zijn. 


Mijn oudste dochter weet het een beetje. Ze zegt: ‘er zitten stoute mannekes in jouw lijf’. Ze weet dat ik ziek ben, ziet mijn verdriet af en toe. We hebben geprobeerd haar voor te bereiden. ‘Mama is heel ziek, misschien ben ik er niet lang meer, en word ik een sterretje’, zei ik haar. ‘Dat is niet erg, mama’, zei ze, ‘dan neem ik een lang touw en haal ik je terug.’
Dat zijn dagen dat de tranen blijven stromen. Het is zo kut. Zo klote. Ik ben begonnen met het schrijven van brieven voor als ik er niet meer ben, maar ik ben ermee gestopt. Ik ga niet dood. Ik ga vechten. Dat moet ik blijven geloven. Ik leef op hoop, en op liefde. Wat er ook gebeurt, die gaat er altijd zijn.”

Omdat er zoveel giften kwamen, zei Gwenda al in ons gesprek dat ze alles wat ze zelf niet zou nodig hebben voor de studie, zou doorstorten naar  de Stichting tegen Kanker’. Wil jij dat in haar naam alsnog doen, doe dat dan met de vermelding ‘Love Gwenda’ op rekeningnummer  BE 45 0000 0000 89 89