Stefan en Rebecca's droom naar nog een klein wonder!?

Hallo lieve allemaal,

Wat fijn dat je even tijd wilt nemen om ons verhaal te lezen, wij waarderen dat heel erg!

Sommige mensen kennen ons wel maar toch zullen we ons even voorstellen.

Wij zijn Stefan (30) en Rebecca (28) en wonen in Wezep.

Stefan is werkzaam als magazijnmedewerker en ik, Rebecca als telefonisch fondsenwerver.

Wij zijn sinds 2016 bij elkaar en hebben we altijd al een grote kinderwens gehad. Maar eerst wilden we trouwen en een huis waar ons wondertje veilig op kan groeien. Deze 2 dingen kunnen we ondertussen afvinken!

Echter is het krijgen van kinderen niet vanzelfsprekend voor ons. Ik (Rebecca) heb het syndroom van Turner waardoor ik onvruchtbaar ben. Dit betekent dat het ons niet lukt om op de natuurlijke manier een kindje te krijgen en zijn we aangewezen op een fertiliteitstraject met gedoneerde eicellen.

In juli 2022 konden we, na lang wachten, bij het Medisch Centrum Kinderwens (MCK) in Leiderdorp starten met ons ICSI-traject. Er was een match met een lieve vrouw die haar eicellen gedoneerd heeft en na de bevruchting zijn er uiteindelijk 4 van de 6 eicellen bevrucht geraakt!

Na vele afspraken, echo’s en medicatie hebben we in maart 2023 onze eerste terugplaatsing gehad. En toen kwamen die o zo spannende wachtweken en moet je zoals ik het altijd noemde een hele apotheek innemen: meerdere tabletten oraal innemen, vaginaal inbrengen en ook nog elke avond bij jezelf een injectie in je buik zetten.

Tijdens deze weken probeerden we ons af te leiden door gewoon te gaan werken en leuke dingen te gaan doen maar toch vlogen de vragen door ons hoofd: Voel ik kwaaltjes die bij een zwangerschap kunnen horen? Ben ik wel of niet zwanger?

Aan het einde van deze wachtweken mochten we testen en kregen we de uitslag: Niet zwanger.

Wat waren we verdrietig, we hadden er zo erg op gehoopt!

We verzamelende met z’n tweeën de moed weer bij elkaar en gingen voor de volgende terugplaatsing, die plaats vond in april 2023 en weer kwamen we in die spannende wachtweken terecht. Ik kreeg last van vage kwaaltjes en zo groeide onze hoop op een positieve test. Eindelijk mochten we testen en zagen we op de test: Zwanger staan!

We sprongen een gat in de lucht van blijdschap, eindelijk was het gelukt!

Op koningsdag 2023 kreeg ik een grote bloeding en waren we erg bang dat het een miskraam was en we ons kleintje kwijt gingen raken.

Gelukkig konden we na een aantal dagen terecht voor een controle echo en zag alles er gelukkig goed uit. Het kleine wondertje zat nog in mijn buik en we zagen zelfs een kloppend hartje! We konden dus met een gerust hart weer naar huis toe.

De weken daarna gingen buiten het enorm last hebben van misselijkheid erg goed en de echo’s die we in het Isala ziekenhuis in Zwolle kregen zagen er ook allemaal goed uit. Ondertussen wisten we ook al dat we een meisje zouden krijgen ♡

Toch ging het mis toen ik 22 weken en 5 dagen zwanger was. ’s Avonds kreeg ik ineens enorme last van pijn in mijn buik en rug en hebben we voor de zekerheid het ziekenhuis gebeld voor advies en kregen te horen dat het om bandenpijn ging en ik een warme kruik tegen de pijn moest gebruiken en lekker moest gaan slapen. Echter lukt het slapen niet, ik kreeg steeds meer pijn en moest ook telkens naar de wc. Toen ik voor de zoveelste keer weer op de wc zat braken ineens mijn vliezen!

Met gillende sirenes werden we naar het ziekenhuis gebracht en bij binnenkomst had ik al 1 cm ontsluiting! Ons werd gelijk verteld dat we rekening moesten houden met het ergste, dat we ons kleine meisje gingen verliezen. Doordat het rustig bleef in mijn buik mochten we zondagochtend naar huis en was het voor ons afwachten hoe het zou gaan lopen. Na even geslapen te hebben werd ik onrustig en met klachten wakker en zijn we toch weer richting het ziekenhuis gegaan.

In het ziekenhuis bleek ons bange voorgevoel te kloppen. Tegen 22:00/22:30 uur zetten de weeën door en had ik binnen no-time 10 cm ontsluiting en zo is op maandag 28 augustus om 01:40 uur ons mooie lieve kleine dochtertje Nowi Mae geboren na een zwangerschap van 23+1 weken. Wat was ze sterk, maar helaas heeft ze maar 20 minuten bij ons mogen zijn en is ze om 02:00 uur overleden.

We hebben een mooie uitvaart gehad voor Nowi met familie en vrienden en dat was erg fijn.

Ons verdriet en het gemis is hard en moeilijk maar stapje voor stapje gaat het iets beter met ups-and-downs.

Na het verlies van Nowi hebben we eerst de tijd genomen om het allemaal te verwerken. Onze wens naar nog een kindje is nog groter geworden nadat we Nowi hebben mogen krijgen.

In februari 2024 hebben we onze één na laatste embryo terug laten plaatsen maar helaas zijn we niet zwanger geworden.

Nu hadden we nog 1 embryo over. In januari van dit jaar hebben we de laatste terugplaatsing gehad maar ook deze keer zijn we helaas niet zwanger geraakt… verdriet… boos.. onmacht… waarom??

En wat nu? Hoe nu verder?

Doordat de vraag naar eicellen groot is in Nederland maar het aanbod maar klein is kunnen wij in Nederland bij een eicelbank verder niet meer geholpen worden.

Na wat onderzoek op het internet en een telefoontje met de fertiliteitskliniek Twente hoorden we tot onze blijdschap en verwondering dat we bij hen terecht kunnen voor een nieuwe kans op een klein wondertje.

De kliniek werkt samen met een kliniek in Portugal waar voldoende eicellen beschikbaar zijn. De meeste behandelingen zullen in Nederland plaatsvinden. Alleen de bevruchting van de eicellen vindt in Portugal plaats.

Helaas wordt niet alles door de zorgverzekering vergoed. Zo moeten we zelf de eicellen, de behandeling en reis/verblijf in Portugal betalen.

Zelf leggen we iedere euro die we kunnen missen opzij. We hebben lang getwijfeld om jullie hulp te vragen, maar onze wens naar een klein wondertje gaat de twijfel te boven en vragen wij jullie/jouw hulp. Iedere euro brengt ons dichterbij onze wens.

Heel erg bedankt voor het lezen van ons verhaal.

Liefs Stefan, Rebecca en Nowi*