Help Job zijn leven terugkrijgen

Hoe is het om als moeder je bruisende, energieke zoon te zien veranderen in een jongen die zijn dagen op de bank slijt, omdat er geen energie meer is om ook maar iets te ondernemen? Ik kan je zeggen dat het je hart breekt en dat het vreselijk is om aan te zien. Daarom vraag ik om hulp. Jouw hulp. Ik vind dit moeilijk, maar ik wil niets liever dan mijn jongste zoon Job zijn leven weer teruggeven.

Job is een sportieve, vriendelijke, hulpvaardige en ambitieuze jongen van 18 jaar. In september 2021 begint hij enthousiast aan de ALO om zijn jongensdroom, LO-docent worden, te verwezenlijken. Daarnaast doet hij aan triatlon - een pittige combinatie van zwemmen, fietsen en hardlopen - en werkt in het zwembad waar hij als toezichthouder aan het bad staat. Hij bruist van energie en lijkt alles aan te kunnen. Binnen een tijdsbestek van een half jaar is daar niets meer van over.

Zijn leven is sinds lange tijd leeg en hol. Geen sport, geen school, geen stage. Bijbaan? Allang opgegeven. Een biertje met vrienden op een terras, zit er niet in; kost teveel energie. Met zijn vriendin maakt hij twee keer per week een wandeling van 15 minuten en als hij zich goed voelt doen ze nog een spelletje, zoals een potje kaarten. Dat is het wel. Bij elkaar slapen zit er niet meer in. Contact met vrienden verloopt alleen nog via WhatsApp.

Job is een binnenvetter en zal een ander niet lastigvallen met zijn sores. Maar het gevoel wat bovenstaande bij je oproept, is ook het gevoel wat hij heeft: hij staat buiten de maatschappij, z'n leven staat on hold, hij leeft het leven van een bejaarde. Dat stemt triest. We weten niet of het beter wordt en wanneer. Hij zit in de wachtkamer, want weer een jaar zonder opleiding. De meeste mensen zouden van minder depressief worden, maar gelukkig heeft Job nog steeds de veerkracht om dat niet te zijn. Ik vrees echter voor de toekomst.

Ik neem je graag mee in wat Job sinds maart 2022 doormaakt:

In maart 2022 krijgt Job covid. Twee dagen niet zo fit, 5 dagen quarantaine en weer door. Hij lijkt redelijk normaal te herstellen: misschien een beetje achterstand qua conditie, maar dat trekt wel weer bij, toch?

In april krijgt Job longklachten. Aan de rand van het zwembad staan valt hem steeds zwaarder, omdat zijn longen zeer doen. Wellicht triggert het chloor in het zwembad. Vrij snel daarna beginnen dezelfde klachten bij het sporten. Hij levert in qua snelheid en conditie.

De longarts wordt bezocht. Ze voert allerhande testen uit en er worden foto’s gemaakt. Grensgeval astma is de diagnose. Ze laat het eerst zo.

In de zomer kan Job niet anders dan stoppen met zwemmen en met werken in het zwembad. Gedurende de zomervakantie gaat de conditie steeds verder achteruit.

Omdat de klachten hem zo hinderen, besluit de longarts het als astma te behandelen; Job krijgt pufjes. Op de vraag of het long covid kan zijn, antwoordt de longarts dat er geen afwijkingen op de foto’s te zien zijn. We schrappen vooralsnog de optie long covid - dan zal het wel iets anders zijn, maar wat? Wellicht een burn-out? Het afgelopen jaar was ook wel erg druk.

Pufjes lijken niet te helpen. Ulbe de kat verhuist tot ons grote verdriet naar het gezin van mijn broer - maar opnieuw verandert er niets. Jobs conditie gaat steeds meer achteruit.

Hij stopt met zijn opleiding - het gaat gewoon niet meer.

In de winter gaat hij van nog een heel klein beetje hardlopen – de fiets staat dan al lang in het hok – naar om 21.00 naar bed en om 8.00 doodmoe opstaan en de hele dag op de bank doorbrengen. Geluid en licht zijn slecht te verdragen, soms heeft hij woordvindingsproblemen.

We weten inmiddels dat long covid heel vaak niet op foto’s aangetoond kan worden en dat bloed en andere waardes vaak ook niet afwijken. Job vinkt wel alle hokjes long covid aan. Dat moet het zijn!

Helaas zien we steeds meer achteruitgang ondanks dat hij onder behandeling is bij een sportarts in Heerenveen sportcentrum, naar de fysiotherapeut gaat en ademhalingstherapie volgt. Huisarts en longarts staan op de waakvlam; zij kunnen op dit moment niets voor hem betekenen.

Mei 2023: ik lees een zeer interessant artikel over een effectieve therapie voor long covid in de Leeuwarder Courant (https://www.neurorc.nl/long-covid). Ik weet direct: dit is voor Job! Toch is het een no go: het bedrag van €11.500,- is niet op te hoesten; ondanks de positieve ervaringen in de VS en het uitgebreid verzamelen van data in NL, wordt de therapie niet vergoed door de zorgverzekeraars. Het artikel gaat terzijde.

Tot ik midden in de nacht wakker word en denk: al zal ik het bedrag moeten lenen, mijn kind moet beter! Ik informeer bij een psycholoog die werkzaam is in de aanbiedende praktijk en hoor zeer positieve verhalen en resultaten. Ik spreek een vrouw die de therapie in Amerika volgde en haar leven weer terug kreeg. Dit wil ik ook voor Job. Ik neem het besluit: ‘it giet oan!’. Ik zie het als het enige en laatste middel om de oude Job weer terug te krijgen.

Vanuit het idee dat vele kleintjes één grote maken, besluiten we een crowdfundingsactie op te zetten en zo komen we bij jou terecht:

Zou je Job en mij willen helpen om Job weer beter te maken?