FINANCIAL SUPPORT FOR LEGAL CASE WITH GREEK POLICE

I AM REQUESTING YOUR FINANCIAL SUPPORT FOR THE COURT CASE OF MAY 23rd INVOLVING THE POLICE OFFICERS

English letter:

On the 23rd of August, 2020, in the early afternoon, while walking in the centre of Athens, I suffered, among other things, an unprovoked racist, sexist and homophobic attack by six police officers members of the MAT squad.

To be more specific, while being on Valtetsiou Street, heading home, I saw the three police officers pointing to me, laughing and jeering at me, applauding sarcastically and nodding at each other so that they don’t miss the spectacle. To make sure that no one missed the show, they kept shouting at each other “See what he’s wearing, you should not miss this” “See that macho man, do not let him go unnoticed!” It was rather obvious that those people were exhibiting a homophobic, sexist and racist behaviour, confident that they would not get punished, due to their power and position. I’m quite certainthat their primary thought was “Does it bother you that you are being cursed at, looked down on, and disgraced? So, what are you going to do? Call the police? Well, here we are, weare the Police!”

When the chief of the squad became aware of the incident, obviously embracing the same views, he ordered a body search as well as my arrest and when I asked for their names so that I can exercise my legal rights as a citizen, they conveniently rephrased my request as “You will see what I’ll do to you”, which I never said, yet would make it easier for them to sue me based on false accusations. Needless to say, the reason behind this was to be provided by the Greek police with the simple fact that not only do they have the right to ridicule me, but also that I won’t be able to say a thing and of course, that there’s no chance for them to suffer the consequences of their behaviour. In a democratic country, in the year 2020, an LGBTQ+ individual was treated in this unspeakably insulting way by state officers with no repercussions.

Following the incident, when the police officers became aware of the fact that I know my rights and that I had written down the license plate number of the police car in order to spot them and legally proceed, their arrogance escalated and they started flipping a coin in order to decide whether they should arrest me or not, hoping that they would further intimidate me.

After checking the content of my bag, they tore up the protective cloth inside, trying to find something incriminating, but failed. They didn’t even hesitate to reassure a witness that tried to help me that this was nothing serious as there had been other times in the past when their behaviour was even worse. How important can making fun of a person because of their appearance, their sexual orientation, their colour, their views or their religion, their existence be...

I was detained for the whole night in a dirty cell in the police station in Exarchia and the next morning, I was taken to police forensics and then to court where I was given three days to prepare for the trial. The trial was set for the 4th of September, 2020 and despite the efforts of certain people to destroy my image and murder my character spreading the rumour that all this was happening for self-promotion, I was declared innocent.

Naturally, the feeling of injustice remained inside as, despite being the victim, I had to undergo a trial to prove my innocence. As a result, I sued the police officers and they were prosecuted for false reporting, defamation and damage to the victim's property, a victim who had been selected by the policemen based on the traits of his sexual orientation..

Today, four (4) years later, a trial has been scheduled for the 23rd of May, 2025.

All of the above is one of the reasons why I am asking for financial help and the final goal will be 20.000, in order to be able to cover the legal expenses demanded by the trial. The second reason is to get some assiatance so that I start seeing some mental therapist as I am still trying to continue my studies and improve my life in order to be able to survive and live a decent life.

A FEW WORDS ABOUT MY ORIGINS

My name is Ilias Gionis, I was born in Gargaliani, a small town in Messinia, Greece, on the 27th of January, 1998. My father was Greek and my mother was Polish. I have no memories of my mother as she abandoned me when I was only three and my father used to physically and verbally abuse me ever since I can remember myself. There were times when the abuse was so serious that I needed medical care. When, at the age of sixteen, I accepted my sexual orientation myselfand shared this with the person that had brought me to life, my father threw me out of the house, with no second thought, he literally threw me out on the street, in spite of the fact that I was underage.

I was left homeless, but at least I was safe from violence and today, eleven years later, I am a survivor, I am free and proud that I have managed to be here with you writing this text.

In 2017, utterly exhausted, I moved to Athens for the very first time. Being a minor, homeless and scared boy, I desperately tried to find some help and shelter, first by the state, then by some state-owned bodies and finally by the church. The minute they heard of an underage homosexual boy, the doors kept closing and I had to go on trying to the best of my ability to survive.

MY WORK AS AN ACTIVIST

A couple of months later, while living either in the street or inthe houses of people who did not know me, yet kindly offered me a place to spend the night, the well-known activist Zak Kostopoulos spotted me on the social media and offered me shelter, food and love for a whole year, until he eventually became my flatmate, friend and mentor in my early steps.

Sadly, on the 21st September, 2018, he was murdered in plainview in the centre of Athens, by two citizens, while four police officers were present but did nothing to prevent the crime.

The life I happened to have as a child and my constant struggle to assert the fundamental rights in life, that is dignity and equality as a citizen of a democratic country, combined with the non-existent assistance and protection by the state during the years of physical abuse, which my relatives, the locals and the school were aware of, led me to the path of hands-on activism.

As an independent activist, always aiming at the advocation of every human right, I have supported various social groups, such as lgbtq+ people, homeless people, abused women and young children, not only by being physically present, but also via the internet. At the same time, as an ally and a solidary individual, I support sensitive social groups, such as people with HIV, prisoners, sex workers, refugees and immigrants.

On 13th December 2021, I publicised the story of a female Revenge Porn victim, whose pictures and videos her abuser, a well known evening TV show presenter, posted online, obviously without her consent. The victim had been legally struggling for three years, with no substantial result from the Greek Justice. After the case became public online, the victim became able to talk about her story, the presenter got fired from the TV station he was working for and the victim was vindicated. The presenter - abuser was sentenced to a five-year imprisonment.

In 2022, on New Year’s Day, the whole of Greece was shocked by the news of a group raping of a young woman in Thessaloniki, some of the perpetrators being renowned descendants of aristocratic and influential families. Following the citizens’ appeal to help the victim, while at the same time the media was “murdering” her character on a daily basis, trying to whitewash the perpetrators, an effort was made to help the victim talk about her experience, as well as to keep this case in the public eye so as to prevent it from being forgotten or covered.

A few weeks later, I was informed that l was in danger and that my life was under threat. I was forced to live my home, quit my job and start hiding.

On the first of March 2022, I left Athens to remain safe and after travelling for one month in Europe, I arrived in Berlin on the 1st of April, 2022, where I found shelter for the next three years until this day.

This year, I have thankfully made it to 27 years old. I’m a proud survivor of home abuse, happy to be writing these words and optimistic about the future ahead, for as long as this lasts (See Zak Kostopoulos). My life has been and still is hard, however I am grateful for the fact that I’ve made it, albeit profoundly traumatised, both emotionally and physically.

I’ll be returning to Greece in a few days, in an effort to rebuild my life and to attend the trial with the police officers, on the 23rd of May, 2025, hoping that justice will be served. I wish to finally Live and not just survive. My decision is to start systemic psychotherapy that I need, as well as study journalism.

I have always had faith in people and social solidarity. I know we are going through hard times and that is exactly why any kind of help, whether financial, moral or practical through sharing my story, will be invaluable to me, as this fundraising might be my last chance.

Your help is not only invaluable, it is also necessary.

I thank you from the bottom of my heart.

ΖΗΤΩ ΤΗΝ ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΣΑΣ ΣΤΗΡΙΞΗ ΓΙΑ ΤΗΝ ΔΙΚΑΣΤΙΚΗ ΥΠΟΘΕΣΗ ΤΙΣ 23ης ΜΑΙΟΥ 2025 ΜΕ ΤΟΥΣ ΑΣΤΥΝΟΜΙΚΟΥΣ

Greek letter:

Το μεσημέρι της 23ης Αυγούστου του 2020, καθώς βρισκόμουν πεζός στο κέντρο της Αθήνας, δέχθηκα, μεταξύ άλλων, απρόκλητη ρατσιστική, σεξιστική και ομοφοβικήεπίθεση από έξι (6) αστυνομικά όργανα της ομάδας των ΜΑΤ.

Πιο συγκεκριμένα, καθώς περπατούσα επί της οδού Βαλτετσίου με προορισμό την οικία μου, είδα τους έξι (6)αστυνομικούς να με δείχνουν με τα χέρια τους, να γελούν εις βάρος μου, να με χειροκροτούν ειρωνικά, να με γιουχαΐζουν και να κάνουν νεύμα ο ένας στον άλλον να κοιτάξουν το... θέαμα. Για να είναι σίγουροι ότι κανείς τους δε θα έχανε την «παράσταση», φώναζαν μεταξύ τους «γυρίστε, ρε, να δείτε τι φοράει. Μαλάκες, θα χάσετε το θέαμα», «δείτε έναν άντρακλα που περνάει, ρε, δείτε, θα τον χάσετε». Είναι σαφές ότι πρόκειται για ανθρώπους με ομοφοβική, σεξιστική και ρατσιστική συμπεριφορά, οι οποίοι νομίζουν πως βρίσκονται στο απυρόβλητο, λόγω της εξουσίας και της θέσης που έχουν. Είμαι σχεδόν βέβαιος ότι η κυρίαρχη σκέψη τους ήταν «σε ενοχλεί που σε βρίζουμε, σε υποτιμάμε και σε ξεφτυλίζουμε; Και τι θα κάνεις; Θα φωνάξεις την αστυνομία. Ορίστε, εδώ είμαστε!».

Όταν ενημερώθηκε ο ανώτερος της διμοιρίας για το περιστατικό, συμμεριζόμενος εμφανώς τις ίδιες αντιλήψεις,διέταξε το σωματικό μου έλεγχο και τη σύλληψή μου και το «θέλω τα ονόματά σας για να προβώ στα νόμιμα» που αντέτεινα, παραφράστηκε σε «θα δείτε τι θα σας κάνω», χωρίς ποτέ να έχω πει κάτι τέτοιο, ώστε να με μηνύσουν ψευδώς. Και ξέρετε γιατί παραφράστηκε; Για να μού αποδείξει η Ελληνική Αστυνομία το εξής απλό: και θα με ξεφτιλίζουν και δε θα μιλώ και δε πάθουν τίποτα. Σε μίαδημοκρατική χώρας, εν έτη 2020, ένα ΛΟΑΤΙΚΙ+ άτομο χλευάστηκε κατά αυτόν τον απαράδεκτα προσβλητικό τρόπο από κρατικά όργανα, χωρίς συνέπειες.

Όταν, εν συνεχεία, αντιλήφθηκαν οι αστυνομικοί ότι γνωρίζω τα δικαιώματά μου και κατέγραψα τον αριθμό κυκλοφορίας του αστυνομικού οχήματος, προκειμένου να τους εντοπίσω και να προβώ στα νόμιμα, η έπαρσή τους εκτοξεύτηκε στα ύψη. Και τι έκαναν; Έπαιξαν σαν παιχνίδι την κατασκευασμένη σύλληψή μου «κορώνα – γράμματα», λέγοντας ο ένας στον άλλον εάν θα με συλλάβουν και παίζονταν «αμπεμπαμπόλ», προκειμένου να με εκφοβίσουν ακόμη περισσότερο. Κι αφού έλεγξαν το περιεχόμενο της τσάντας μου, έσκισαν μέχρι και την εσωτερική της φόδρα, σε μία απέλπιδα προσπάθεια να βρουν κάτι παράνομο για να δικαιολογήσουν την επιγενόμενη σύλληψή μου. Αδίκως· δε βρήκαν τίποτα. Δε δίστασαν ακόμη και να πουν στον αυτόπτη μάρτυρα που έσπευσε να με βοηθήσει να μην ανησυχεί, αυτό δεν είναι τίποτε, αφού άλλες φορές έχουν κάνει χοντράδες. Τώρα δεν έκαναν και κάτι σπουδαίο. Μα φυσικά, γιατί να είναι σπουδαίο να χλευάζεται και να εξευτελίζεται έναν άνθρωπος για την εμφάνισή του, το σεξουαλικό του προσανατολισμό, το χρώμα του, τις πεποιθήσεις του, τη θρησκεία του. Το είναι του…

Στη συνέχεια, κρατήθηκα όλο το βράδυ στο κρατητήριο,ένα βρώμικο κελί του αστυνομικού τμήματος των Εξαρχείων,ενώ το επόμενο πρωί με οδήγησαν στην σήμανση της αστυνομίας κι έπειτα στο δικαστήριο, όπου έλαβα τριήμερη αναβολή για να προετοιμαστώ. Η δίκη ορίστηκε για την 4ηΣεπτεμβρίου του 2020 και αφού χρειάστηκε να υπομείνω την δολοφονία του χαρακτήρα μου, καθώς ορισμένοι διέδωσανότι όλο αυτό το έπραξα εν είδει δήθεν αυτοπροβολής, το δικαστήριο με έκρινε αθώο.

Φυσικά, το αίσθημα της αδικίας παρέμεινε, καθώς ως θύμα χρειάστηκε να δικαστώ για να αποδείξω την αθωότητά μου. Έτσι, κατέθεσα μήνυση κατά των αστυνομικών κι ο Εισαγγελέας άσκησε ποινική δίωξη για ψευδή καταμήνυση, εξύβριση και φθορά ξένης περιουσίας κατά παθόντα, η επιλογή του οποίου έγινε λόγω των χαρακτηριστικών του γενετήσιου προσανατολισμού του.

Σήμερα, τέσσερα (4) χρόνια μετά, ορίστηκε δικάσιμος την 23η Μαΐου του 2025.

Για αυτόν τον λόγο, κι εάν ακόμη που αναφέρω παρακάτω, ζητώ τη βοήθεια σας και ο τελικός σκοπός του εράνου θα είναι 20.000, έτσι ώστε να καταφέρω να καλύψω τα δικαστικά έξοδα και έπειτα για να βρω βοήθεια για την ψυχική μου υγεία και τη ζωή μου, καθώς στα 27 μου χρόνια ακόμη προσπαθώ να σπουδάσω, με σκοπό να καταφέρω να επιβιώσω και να ζήσω αξιοπρεπώς.

ΛΙΓΑ ΛΟΓΙΑ ΓΙΑ ΤΗΝ ΚΑΤΑΓΩΓΗ ΜΟΥ

Ονομάζομαι Ηλίας Γκιώνης, γεννήθηκα σε μια μικρή κωμόπολη στην Ελλάδα, τους Γαργαλιάνους Μεσσηνίας, την27η Ιανουαρίου του 1998, από Έλληνα πατέρα και Πολωνή μητέρα. Την μητέρα μου δεν την θυμάμαι, καθώς μεεγκατέλειψε όταν ήμουν τριών ετών και ο πατέρας μου με κακοποιούσε σωματικά και λεκτικά από τότε που θυμάμαι τον εαυτό μου. Πολλές φορές η κακοποίησή μου έφτανε σε σημείο που χρειαζόμουν ιατρική περίθαλψη. Δεκαέξι ετών που αποδέχθηκα τον σεξουαλικό μου προσανατολισμό και το επικοινώνησα στον άνθρωπο που με έφερε στη ζωή, με εκδίωξε από το σπίτι την ίδια στιγμή και κυριολεκτικά με πέταξε στον δρόμο, όντας ανήλικος. Βρέθηκα άστεγος, αλλά γλύτωσα την βία και σήμερα, έντεκα (11) χρόνια μετά, είμαι επιζών, ελεύθερος και περήφανος που τα κατάφερα και είμαι εδώ μαζί σας να γράφω αυτό το κείμενο.

Το 2017 μετακόμισα ταλαιπωρημένος για πρώτη φορά στην Αθήνα. Ανήλικος, άστεγος και φοβισμένος, έψαξα απεγνωσμένος να βρω καταφύγιο και βοήθεια, πρώτα από το κράτος, ύστερα από δημόσιους φορείς και έπειτα από την εκκλησία. Στο άκουσμα ενός ανήλικου ομοφυλόφιλου αγοριού, οι πόρτες έκλειναν η μία μετά την άλλη, με εμένα νασυνεχίζω να παλεύω με όλες μου τις δυνάμεις για να ζήσω.

ΤΟ ΑΚΤΙΒΙΣΤΙΚΟ ΜΟΥ ΕΡΓΟ.

Λίγους μήνες μετά, αφού κοιμόμουν στο δρόμο και σε σπίτια αγνώστων, που με την καλοσύνη τους μου προσέφεραν όταν μπορούσαν ένα μέρος για να διανυκτερεύω, με βρήκε στα Μέσα Κοινωνικής Δικτύωσης ο γνωστός ακτιβιστής Ζακ Κωστόπουλος. Μου πρόσφερε στέγη, φαγητό και αγάπη για έναν ολόκληρο χρόνο, ώσπου έγινε συγκάτοικος, φίλος και μέντοράς μου στα πρώτα μου βήματα. Δυστυχώς, την 21ηΣεπτεμβρίου του 2018, δολοφονήθηκε σε κοινή θέα στο κέντρο της Αθήνας, από δύο (2) πολίτες, παρουσία τεσσάρωναστυνομικών.

Η ζωή που έτυχε να έχω ως παιδί και η συνεχής πάλη διεκδίκησης των αυτονόητων δικαιωμάτων στη ζωή, αξιοπρέπεια και την ισότητα ως πολίτης μιας δημοκρατικής χωράς, σε συνδυασμό με την ανύπαρκτη αρωγή και προστασία του κράτους όταν κακοποιούμουν συστηματικά ως παιδί, εις γνώση των συγγενών, της τοπικής κοινωνίας και του σχολείου, με οδήγησαν στον δρόμο του έμπρακτουακτιβισμού.

Ως ανεξάρτητος ακτιβιστής και πάντα με απώτερο σκοπό την υπεράσπιση κάθε ανθρώπινου δικαιώματος, έχω στηρίξει διάφορες κοινωνικές ομάδες με την φυσική μου παρουσία, αλλά και μέσα από το διαδίκτυο, όπως λοατκι+ άτομα,άστεγους, κακοποιημένες γυναίκες, ανήλικα παιδιά.Παράλληλα, ως σύμμαχος και αλληλέγγυος, στηρίζω ευάλωτες κοινωνικές ομάδες, όπως ανθρώπους που ζουν με τον Hiv, φυλακισμένους, σεξεργάτες, πρόσφυγες και μετανάστες.

Την 13η Δεκεμβρίου του 2021 δημοσιοποίησα την ιστορία μιας γυναίκας / θύματος Revenge Porn, όπου ο κακοποιητής - γνωστός τηλεοπτικός παρουσιαστής βραδινής εκπομπής - αναρτούσε στο διαδίκτυο φωτογραφίες και βίντεο, σαφώς χωρίς την συγκατάθεση της. Το θύμα πάλευε τρία (3) χρόνια δικαστικά, χωρίς κάποιο ουσιαστικό αποτέλεσμα από το ελληνικό κράτος δικαίου. Μετά τη δημοσιοποίηση της υπόθεσης στο διαδίκτυο, δόθηκε «φωνή» στο θύμα, με αποτέλεσμα να γίνει γνωστή η υπόθεση, να απολυθεί ο θύτης από τον τηλεοπτικό σταθμό που εργαζόταν και το θύμα, με την σειρά του, να δικαιωθεί. Ο παρουσιαστής – κακοποιητήςκαταδικάστηκε σε πενταετή κάθειρξη.

Την πρωτοχρονιά του 2022, σοκαρισμένη όλη η Ελλάδα ενημερώθηκε για τον ομαδικό βιασμό μιας κοπέλας στην Θεσσαλονίκη, ενώ κάποιοι από τους δράστες ήταν γνωστοί γόνοι αριστοκρατικών - επιφανών οικογενειών και επιχειρηματίες. Μετά από έκκληση πολιτών για βοήθεια προς το θύμα, καθώς τα ΜΜΕ δολοφονούσαν τον χαρακτήρα του θύματος καθημερινά, και προσπαθούσαν να «ξεπλύνουν»τους δράστες. Έγινε προσπάθεια να δοθεί «φωνή» στο θύμα, καθώς και να διατηρηθεί η υπόθεση στην επικαιρότητα, ώστε να μην ξεχαστεί, αλλά και να μην συγκαλυφθεί.

Λίγες εβδομάδες μετά, ενημερώθηκα ότι κινδυνεύω και ότι απειλείται η ζωή μου. Αναγκάστηκα να αφήσω το σπίτι μου, να παραιτηθώ από την εργασία μου και να κρύβομαι.

Την 1η Μαρτίου του 2022 εγκατέλειψα την Αθήνα για να προστατευτώ και αφού ταξίδεψα για έναν μήνα στην Ευρώπη, έφτασα στο Βερολίνο την 1η Απριλίου του 2022, όπουκατάφερα να βρω καταφύγιο για τα επόμενα 3 χρόνια, μέχρι και σήμερα.

Φέτος, έφτασα αισίως τα 27 μου χρόνια. Είμαι περήφανος επιζών ενδοοικογενειακής βίας, χαρούμενος που σας γράφω αυτά τα λόγια και αισιόδοξος για το μέλλον που έχω ακόμα να ζήσω, όσο κι αν διαρκέσει (βλ. Ζακ Κωστόπουλο). Η ζωή μου ήταν και παραμένει δύσκολη,ωστόσο είμαι ευγνώμων που τα κατάφερα, έστω και βαθιά τραυματισμένος, ψυχικά και σωματικά.

Σε λίγες μέρες επιστρέφω στην Αθήνα, προκειμένου να χτίσω ξανά την ζωή μου και να παραβρεθώ στην δίκη με τους αστυνομικούς, στις 23 Μαΐου του 2025, με την ελπίδα νααποδοθεί, δικαιοσύνη. Επιθυμώ, επιτέλους, να ζήσω και όχι μόνο να επιβιώνω. Αποφάσισα να ξεκινήσω συστημική ψυχοθεραπεία, την οποία χρειάζομαι, αλλά και να σπουδάσω δημοσιογραφία.

Πάντα πίστευα και εξακολουθώ να πιστεύω στους ανθρώπους και την κοινωνική αλληλεγγύη. Γνωρίζω πως ζούμε σε χαλεπούς καιρούς, γι’ αυτό και κάθε βοήθεια είτε οικονομική, είτε ηθική, είτε έμπρακτη με την κοινοποίηση της ιστορίας μου, είναι πολύτιμη για εμένα, καθώς ο έρανος αυτός, ίσως να είναι η ύστατη ευκαιρία μου.

Η βοήθειά σας, εκτός από πολύτιμη, είναι για εμένα αναγκαία.

Σας ευχαριστώ μέσα από την καρδιά μου.