Nieuwe PTSS-buddyhond voor Desiree

Wie ben ik?

Mijn naam is Desiree en ik ben 53 jaar. Sinds 2013 heb ik officieel de diagnose complexe PTSS (een angst- en paniekstoornis als gevolg van een aantal traumatische gebeurtenissen in mijn leven). Daarnaast ben ik rolstoelgebonden na o.a. twee ongevallen.

Wat betekent PTTS in mijn leven?

De PTSS is van grote invloed op mijn dagelijks leven. Dingen die voor anderen gezonde spanning oproepen zijn voor mij vaak reden tot paniek of in ieder geval meer dan gezonde spanning. Dagelijks heb ik te maken met (angst voor) herbelevingen van de trauma’s. Algemene dagelijkse taken, zoals het op orde houden van mijn huis of het plannen van activiteiten zijn lastig. Het valt me moeilijk om me te concentreren. Ik heb veel last van vermijdingsgedrag, omdat ook niet direct aan het trauma gerelateerde situaties (zgn. triggers) veel spanning en stress oproepen. Nieuwe omgeving, nieuwe situatie, nieuwe mensen; het zijn allemaal ‘gewone’ dingen, die niet langer vanzelfsprekend zijn. Eigenlijk ben ik altijd alert en op mijn hoede.

Buddyhond helpt!

Iemand bracht mij in 2013 op het idee om een speciaal opgeleide hulphond voor PTSS, een buddyhond te zoeken. In 2014 ben ik gekoppeld aan een lieve labradoodle-pup en in het voorjaar van 2015 is Nynne definitief in mijn leven gekomen. Dankzij haar heb ik weer een redelijke daginvulling kunnen opbouwen. Ik werk parttime, ga twee dagdelen in de week naar creatieve dagbesteding en probeer zoveel mogelijk zelfstandige activiteiten te ontplooien (bijvoorbeeld boodschappen doen of af en toe met Nynne een flinke boswandeling maken).

Wat geeft Nynne mij?

• Veiligheid, omdat ze me beschermt en een spiegel is van mijn gemoedstoestand. Als ik teveel angst ervaar, probeert ze me af te leiden daarvan of me weg te leiden uit de situatie. Ik heb geleerd dat ik haar gedrag moet opvolgen, omdat ze me laat zien dat het niet goed gaat (soms zelfs al voordat ik het zelf merk).

• Als ik een paniekaanval heb, biedt ze me geruststelling en houvast door haar nabijheid.

• Als ik ga dissociëren en mijn slikfunctie wegvalt, blijft ze heel dicht bij mij en likt ze het speeksel uit mijn mond en keel, zodat ik kan blijven ademhalen.

• Als ik onrustig slaap of droom, komt ze bij me liggen en biedt ze troost en rust.

• Als ik op het werk ben en de spanning te hoog oploopt, dan haalt Nynne een collega voor hulp. Mijn collega’s hebben geleerd om Nynnes gedrag te interpreteren en in actie te komen.

• Nynne gaat mee naar het ziekenhuis, de tandarts, de huisarts etc. Ook bij gesprekken met instanties die mij altijd stress geven, helpt ze me door aanwezig te zijn.

• Ze biedt afleiding als ik me ergens (nog) niet op mijn gemakt voel en fungeert dan als bliksemafleider. Het aaien of iets lekkers geven helpt me om even landen in de situatie, zonder me ongemakkelijk te voelen.

• Als Nynne zich op haar gemak voelt bij iemand, durf ik er meer op te vertrouwen dat iemand veilig is. Zelf ben ik vaak toch bang of onrustig als ik nieuwe contacten moet leggen.

• Het hebben van een hond zorgt dat je vaak naar buiten moet en ik ook sneller een praatje maak met anderen. Om goed voor haar te zorgen moet ik dingen doen, buiten zijn en contacten met anderen hebben.

• Zonder hond zou ik veel minder oppakken en meer in mijn eigen wereldje blijven. Ik zou in veel situaties afhankelijk zijn van een (betaalde) begeleider, terwijl ik samen met mijn buddyhond veel dingen zelfstandig kan doen.

• Het is ook duidelijk voor anderen dat er iets met mij aan de hand is en dat de hond mij daarin ondersteunt.

Hoe ziet mijn toekomst eruit?

Ik heb ervaren dat ik niet meer zonder hulphond kan, omdat ik anders veel dingen niet zou durven of kunnen doen. Zonder Nynne zou ik wellicht niet (meer) kunnen werken of zelfstandig op pad gaan. Nynne is nu 8 jaar en het is de bedoeling dat ze met haar 10e of 11e jaar met pensioen gaat. Daarom moet ik nu starten met de voorbereidingen voor een nieuwe hond. Pas als het grootste gedeelte van het geld er is, kun je op een wachtlijst worden gezet. Vervolgens is het wachten op een match, want niet iedere pup is geschikt voor jouw specifieke situatie. Daarna gaat de pup nog 1 tot 1,5 jaar in opleiding. De hele procedure kan daarom wel een paar jaar duren.

Geen vergoeding, dus crowdfunding!

Een buddyhond wordt helaas zelden tot nooit vergoed, maar is wel erg duur. Dat komt niet alleen door de kosten voor een geschikte pup, maar ook door de opleiding en training die een jaar tot anderhalf jaar duurt. Gemiddelde kosten van pup en opleiding zijn 25.000 euro. Kosten die voor de meeste mensen niet zijn op te brengen. Ook voor mij niet. Daarom start ik deze crowdfunding.

Wilt u mij helpen met een kleine bijdrage? Dat zou al enorm kunnen helpen. Ook het delen van dit bericht stel ik zeer op prijs. Bij voorbaat dank.

Waarom niet een gewone hond?

Een gewone hond kan wel gezelschap bieden, maar mag lang niet overal mee naar binnen. Bovendien is een gewone hond niet getraind om te reageren op specifiek gedrag en daarnaar te handelen. Dat maakt een buddyhond duidelijk anders. De opgeleide en gecertificeerde buddyhond mag mee het ziekenhuis in, mee naar de winkel en het werk, in tegenstelling tot een gewone hond.