Special wheels for Celine
Donation protected
Dutch and French version Below!!
If you want to donate but don’t have a credit card:
Bank transfer: BE55737047355544
PayPal:
#SpecialWheels4Celine
Hello, my name is Céline, I'm 23 and I live in Belgium, near the coast.
In 2015, while being in nursing school, I started to get the first symptoms of RA.
I had a left swollen knee which was painful to walk on, I thought it was because of the many hours standing up during my internships and it would pass with time.
A few months passed by but the swelling and pain in that knee only got worse.
So I decided to go to my GP, he referred me to a rheumatologist.
After many blood tests, MRI's and other tests my rheumatologist agreed that I have RA.
At that time I was pretty confident that it was just a case of starting medications and I'll be able to just continue with my life as I was before..
But things turned out very differently.
In 2016 my symptoms got worse, not only my left knee was swollen but also my right thumb which made it harder for me to write.
Internships were harder and harder for me to do because of the pain, I had a lot of times that I just hid myself in the toilets as I just broke down because of the pain.
It came to the point that I couldn't finish my last internship, luckily the school I was at was very understanding and let me to graduate and fulfill my ambitions of becoming a nurse.
In the summer of 2016 I got surgery on my left knee as an attempt to reduce the swelling, which unfortunately didn't help.
We're 3 years down the line since my diagnosis and we still haven't found any medications that help me with my RA.
Also to make things worse, at the end of 2016 beginning of 2017 I also got diagnosed with CIDP (Chronic inflammatory demyelinating polyneuropathy)
which causes me to have less strength in my legs, hands and arms, it also causes numbness and loss of my reflexes.
Because of my RA and CIDP my health went downhill quite quickly in 2017 till now. I currently walk with a walking stick but it came to the point that I unfortunately need a wheelchair.
I can't walk or stand on my legs long anymore without having a lot of pain and my knees really struggle with keeping me upright.
I also need help when I shower/wash my hair/get dressed. I sometimes even need help to get out of bed.
Most of my joints (both knees, both wrists, right thumb, both elbows, both ankles and hips) are always swollen and painful, which makes it very hard and painful to be mobile. My organs, such as my heart, and muscles are slowly but surely getting problems too.
I have luck with the fact the government have agreed with giving me a custom wheelchair for free, which I'm obviously very thankful for.
But it's impossible for me to push myself because of my lack of strength (due to my CIDP) and because of the swollen and very painful joints in my hands and elbows.
Therefor I need special electric wheels (Wheeldrive, see picture below) to put on my manual wheelchair so I don't need to push myself.
Long story short, I cannot use the wheelchair without those special wheels..
Being able to have those wheels means I'll also be able to study again (as nursing isn't something I'll be able to do anymore) and look for a job that suits me.
It'll also mean I'll be able to go more outside again and see my friends, go to the zoo, go to the shops... Things which I have struggled with for months as walking is just too painful.
it'll basically mean I’ll be able to have some of my freedom back.
Any amount of donation is very welcome, no matter how small it is, it'll help me a long way and I’ll forever be deeply appreciative.
French Version
Salut, je m’appelle Céline, j’ai 23 ans et j’habite en Belgique, près de la côte.
En 2015, lors de mes études d’infirmières, j’ai contracté les premiers symptômes de la polyarthrite rhumatoïde.
Mon genou gauche était gonflé et douloureux. Je me disais que j’avais du mal à marcher dessus à cause des heures passées à rester debout pendant mes stages et que cela passerait avec le temps.
Quelques mois sont passés, mais la douleur et les gonflements n’ont fait qu’empirer.
J’ai donc décidé de consulter mon médecin, qui m’a à son tour renvoyé vers un rhumatologue.
Après plusieurs tests sanguins, des IRM et d’autres examens, mon rhumatologue en a conclut que je souffrais de polyarthrite rhumatoïde.
À ce moment là j’étais sûre que je devrais juste prendre quelques médicaments et que je pourrais continuer à vivre ma vie comme je le faisais... Mais les choses ne se sont pas passées comme ça.
En 2016, mes symptômes ont empiré, mon genou gauche gonflé à été rejoint par mon pouce droit ce qui rendait l’écriture difficile. Les stages étaient de plus en plus durs à cause de la douleur, j’ai passé beaucoup de temps à me cacher dans les toilettes à pleurer.
Cela en est arrivé à un point où je n’ai même pas pu finir mon stage de dernière année, mais grâce à l’école qui était très compréhensive, j’ai pu avoir mon diplôme et devenir infirmière.
En été 2016, je me suis faite opérer du genou gauche, pour essayer de réduire le gonflement, mais malheureusement cela n’a pas été concluant.
Cela fait déjà 3 ans depuis mon diagnostic et les médecins n’ont toujours pas trouvé de traitement pour ma polyarthrite rhumatoïde.
Pour couronner le tout, vers la fin de l’année 2016 et début 2017, j’ai été diagnostiquée de CIDP (Chronic inflammatory demyelinating polyneuropathy) qui affaiblit la force de mes jambes, mains et bras et qui cause aussi des engourdissements et la perte de mes réflexes.
À cause de ces deux maladies, ma santé a empiré depuis fin 2017 jusqu’à maintenant. Je marche pour le moment avec une canne, mais cela a tellement empiré que je dois malheureusement me déplacer avec une chaise roulante.
Je ne peux plus marcher ou me tenir sur mes jambes longtemps sans ressentir de douleur et mes genoux ont vraiment di mal à me garder debout. J’ai besoin d’aide pour prendre une douche, me laver les cheveux, m’habiller, parfois même pour sortir de mon lit...
La plupart de mes articulations (mes deux genoux, mes deux poignets, mon pouce droit, mes deux coudes et mes deux hanches et chevilles) sont toujours gonflées et douloureuses, ce qui rend tout type de déplacement difficile et extrêmement douloureux. Mes organes, comme mon cœur, et mes muscles commencent doucement, mais sûrement à avoir des problèmes eux aussi.
J’ai eu de la chance car le gouvernement a accepté de me donner une chaise roulante personnalisée, et j’en suis bien sûr très reconnaissante.
Mais il est impossible pour moi de me pousser et c’est donc pour ça que j’ai besoin de roues électriques spécifiques (Wheeldrive) que je peux mettre sur ma chaise roulante.
Pour faire court, je ne sais pas utiliser la chaise sans les roues électriques.
Avoir ces roues, cela veut dire que je pourrais de nouveau étudier, comme je ne sais plus exercer le métier d’infirmière, et chercher un job qui me conviendrait.
Cela veut aussi dire que je pourrais de nouveau sortir, voir mes amis, aller faire du shopping, aller au zoo... Toutes ces choses que je ne sais plus faire depuis des mois à cause de la douleur. En clair, je pourrais retrouver un peu de ma liberté.
Tout montant est le bienvenu, peu importe son importance, et je vous en serais pour toujours reconnaissante.
Dutch version
Hallo, ik ben Céline, 23 jaar en ik woon in België, dicht bij de kust.
In 2015, wanneer ik nog verpleging studeerde, begon ik de eerste symptomen te krijgen van reuma.
Ik had een gezwollen pijnlijke linkerknie, ik dacht dat het kwam door de vele uren recht te staan tijdens de stages en het wel zal beteren met de tijd. Enkele maanden gingen voorbij maar de zwelling en pijn in mijn knie werd alleen maar erger.
Ik besloot dan uiteindelijk om toch naar mijn huisarts te gaan, hij stuurde mij dan door naar een reumatoloog.
Na vele bloedtesten, MRI's en dergelijke kwam de reumatoloog tot besluit dat ik reumatoïde artritis (RA) heb.
Ik was toen vrij zeker dat het slechts een zaak was van medicatie op te starten en ik dan gewoon verder zou kunnen met mijn leven zoals vroeger.
Maar het is helemaal anders uitgelopen.
In 2016 werden mijn symptomen erger, niet alleen mijn linkerknie was gezwollen maar ook mijn rechterduim wat het moeilijk maakt voor mij om te kunnen schrijven.
Stages werden moeilijker en moeilijker voor mij door de pijn.
Ik heb mijn laatste stage nooit kunnen eindigen, ik ben gelukkig wel afgestudeerd waarvoor ik die school ook ontzettend dankbaar voor ben.
In de zomer van 2016 heb ik een operatie gekregen in mijn linkerknie, om te zien of dit zou helpen. Jammer genoeg heeft dit niets uitgehaald.
We zijn ondertussen 3 jaar verder na mijn diagnose en we hebben nog steeds de juiste medicatie niet gevonden.
Eind 2016, begin 2017 heb ik ook de diagnose van CIDP (Chronische inflammatoire demyeliniserende polyneuropathie) gekregen,
hierdoor heb ik minder kracht in mijn armen, handen en benen, minder gevoel en verminderde tot geen reflexen.
Door mijn reuma en CIDP is mijn gezondheid achteruit gegaan in 2017 tot nu. Ik wandel voorlopig met een wandelstok maar het is nu zo ver gekomen dat ik een rolstoel nodig heb.
Ik kan niet lang wandelen of op mijn benen staan zonder dat ik veel pijn heb, mijn knieën hebben ook meer en meer moeite om mij recht te houden.
Ik heb hulp nodig om te douchen, mijn haar te wassen en mij aan te kleden. Soms ook om uit bed te komen.
De meeste van mijn gewrichten (beide knieën, beide polsen, rechter duim, beide ellebogen en beide heupen) zijn altijd gezwollen en pijnlijk wat het dus ook heel moeilijk maakt voor me om mobiel te zijn.
Ondertussen krijg ik door mijn chronische ziektes ook langzaamaan problemen met bepaalde organen, zoals mijn hart, en spieren.
Ik heb het geluk dat de overheid mij een aangepaste actieve rolstoel wil geven, waar ik enorm dankbaar voor ben.
Maar het is onmogelijk voor mij om mezelf te kunnen duwen door de krachtverlies, de gezwollen en zeer pijnlijke gewrichten.
Hiervoor heb ik dus speciale elektrische wielen (Wheeldrive, zie foto onderaan) nodig die ik op mijn actieve rolstoel kan zetten zodat ik mezelf niet moet duwen.
Om een lang verhaal kort te maken, Ik kan de actieve rolstoel niet gebruiken zonder deze wielen.
De rolstoel met de speciale wielen zouden betekenen dat ik terug iets zou kunnen studeren (verpleging is jammer genoeg een droom dat ik moet opdoeken) en uiteindelijk een job vinden.
Het zou ook betekenen dat ik terug meer naar buiten zou kunnen, terug mijn vrienden zien, naar de zoo gaan,.. Doodgewone dingen die voor mij de voorbije maanden moeilijker en moeilijker worden.
Het zou mij terug een stukje vrijheid geven.
Elke donatie is welkom, het maakt niet uit hoe klein het is, het zou mij ontzettend veel helpen en ik ben je enorm dankbaar.

#SpecialWheels4Celine
If you want to donate but don’t have a credit card:
Bank transfer: BE55737047355544
PayPal:
#SpecialWheels4Celine
Hello, my name is Céline, I'm 23 and I live in Belgium, near the coast.
In 2015, while being in nursing school, I started to get the first symptoms of RA.
I had a left swollen knee which was painful to walk on, I thought it was because of the many hours standing up during my internships and it would pass with time.
A few months passed by but the swelling and pain in that knee only got worse.
So I decided to go to my GP, he referred me to a rheumatologist.
After many blood tests, MRI's and other tests my rheumatologist agreed that I have RA.
At that time I was pretty confident that it was just a case of starting medications and I'll be able to just continue with my life as I was before..
But things turned out very differently.
In 2016 my symptoms got worse, not only my left knee was swollen but also my right thumb which made it harder for me to write.
Internships were harder and harder for me to do because of the pain, I had a lot of times that I just hid myself in the toilets as I just broke down because of the pain.
It came to the point that I couldn't finish my last internship, luckily the school I was at was very understanding and let me to graduate and fulfill my ambitions of becoming a nurse.
In the summer of 2016 I got surgery on my left knee as an attempt to reduce the swelling, which unfortunately didn't help.
We're 3 years down the line since my diagnosis and we still haven't found any medications that help me with my RA.
Also to make things worse, at the end of 2016 beginning of 2017 I also got diagnosed with CIDP (Chronic inflammatory demyelinating polyneuropathy)
which causes me to have less strength in my legs, hands and arms, it also causes numbness and loss of my reflexes.
Because of my RA and CIDP my health went downhill quite quickly in 2017 till now. I currently walk with a walking stick but it came to the point that I unfortunately need a wheelchair.
I can't walk or stand on my legs long anymore without having a lot of pain and my knees really struggle with keeping me upright.
I also need help when I shower/wash my hair/get dressed. I sometimes even need help to get out of bed.
Most of my joints (both knees, both wrists, right thumb, both elbows, both ankles and hips) are always swollen and painful, which makes it very hard and painful to be mobile. My organs, such as my heart, and muscles are slowly but surely getting problems too.
I have luck with the fact the government have agreed with giving me a custom wheelchair for free, which I'm obviously very thankful for.
But it's impossible for me to push myself because of my lack of strength (due to my CIDP) and because of the swollen and very painful joints in my hands and elbows.
Therefor I need special electric wheels (Wheeldrive, see picture below) to put on my manual wheelchair so I don't need to push myself.
Long story short, I cannot use the wheelchair without those special wheels..
Being able to have those wheels means I'll also be able to study again (as nursing isn't something I'll be able to do anymore) and look for a job that suits me.
It'll also mean I'll be able to go more outside again and see my friends, go to the zoo, go to the shops... Things which I have struggled with for months as walking is just too painful.
it'll basically mean I’ll be able to have some of my freedom back.
Any amount of donation is very welcome, no matter how small it is, it'll help me a long way and I’ll forever be deeply appreciative.
French Version
Salut, je m’appelle Céline, j’ai 23 ans et j’habite en Belgique, près de la côte.
En 2015, lors de mes études d’infirmières, j’ai contracté les premiers symptômes de la polyarthrite rhumatoïde.
Mon genou gauche était gonflé et douloureux. Je me disais que j’avais du mal à marcher dessus à cause des heures passées à rester debout pendant mes stages et que cela passerait avec le temps.
Quelques mois sont passés, mais la douleur et les gonflements n’ont fait qu’empirer.
J’ai donc décidé de consulter mon médecin, qui m’a à son tour renvoyé vers un rhumatologue.
Après plusieurs tests sanguins, des IRM et d’autres examens, mon rhumatologue en a conclut que je souffrais de polyarthrite rhumatoïde.
À ce moment là j’étais sûre que je devrais juste prendre quelques médicaments et que je pourrais continuer à vivre ma vie comme je le faisais... Mais les choses ne se sont pas passées comme ça.
En 2016, mes symptômes ont empiré, mon genou gauche gonflé à été rejoint par mon pouce droit ce qui rendait l’écriture difficile. Les stages étaient de plus en plus durs à cause de la douleur, j’ai passé beaucoup de temps à me cacher dans les toilettes à pleurer.
Cela en est arrivé à un point où je n’ai même pas pu finir mon stage de dernière année, mais grâce à l’école qui était très compréhensive, j’ai pu avoir mon diplôme et devenir infirmière.
En été 2016, je me suis faite opérer du genou gauche, pour essayer de réduire le gonflement, mais malheureusement cela n’a pas été concluant.
Cela fait déjà 3 ans depuis mon diagnostic et les médecins n’ont toujours pas trouvé de traitement pour ma polyarthrite rhumatoïde.
Pour couronner le tout, vers la fin de l’année 2016 et début 2017, j’ai été diagnostiquée de CIDP (Chronic inflammatory demyelinating polyneuropathy) qui affaiblit la force de mes jambes, mains et bras et qui cause aussi des engourdissements et la perte de mes réflexes.
À cause de ces deux maladies, ma santé a empiré depuis fin 2017 jusqu’à maintenant. Je marche pour le moment avec une canne, mais cela a tellement empiré que je dois malheureusement me déplacer avec une chaise roulante.
Je ne peux plus marcher ou me tenir sur mes jambes longtemps sans ressentir de douleur et mes genoux ont vraiment di mal à me garder debout. J’ai besoin d’aide pour prendre une douche, me laver les cheveux, m’habiller, parfois même pour sortir de mon lit...
La plupart de mes articulations (mes deux genoux, mes deux poignets, mon pouce droit, mes deux coudes et mes deux hanches et chevilles) sont toujours gonflées et douloureuses, ce qui rend tout type de déplacement difficile et extrêmement douloureux. Mes organes, comme mon cœur, et mes muscles commencent doucement, mais sûrement à avoir des problèmes eux aussi.
J’ai eu de la chance car le gouvernement a accepté de me donner une chaise roulante personnalisée, et j’en suis bien sûr très reconnaissante.
Mais il est impossible pour moi de me pousser et c’est donc pour ça que j’ai besoin de roues électriques spécifiques (Wheeldrive) que je peux mettre sur ma chaise roulante.
Pour faire court, je ne sais pas utiliser la chaise sans les roues électriques.
Avoir ces roues, cela veut dire que je pourrais de nouveau étudier, comme je ne sais plus exercer le métier d’infirmière, et chercher un job qui me conviendrait.
Cela veut aussi dire que je pourrais de nouveau sortir, voir mes amis, aller faire du shopping, aller au zoo... Toutes ces choses que je ne sais plus faire depuis des mois à cause de la douleur. En clair, je pourrais retrouver un peu de ma liberté.
Tout montant est le bienvenu, peu importe son importance, et je vous en serais pour toujours reconnaissante.
Dutch version
Hallo, ik ben Céline, 23 jaar en ik woon in België, dicht bij de kust.
In 2015, wanneer ik nog verpleging studeerde, begon ik de eerste symptomen te krijgen van reuma.
Ik had een gezwollen pijnlijke linkerknie, ik dacht dat het kwam door de vele uren recht te staan tijdens de stages en het wel zal beteren met de tijd. Enkele maanden gingen voorbij maar de zwelling en pijn in mijn knie werd alleen maar erger.
Ik besloot dan uiteindelijk om toch naar mijn huisarts te gaan, hij stuurde mij dan door naar een reumatoloog.
Na vele bloedtesten, MRI's en dergelijke kwam de reumatoloog tot besluit dat ik reumatoïde artritis (RA) heb.
Ik was toen vrij zeker dat het slechts een zaak was van medicatie op te starten en ik dan gewoon verder zou kunnen met mijn leven zoals vroeger.
Maar het is helemaal anders uitgelopen.
In 2016 werden mijn symptomen erger, niet alleen mijn linkerknie was gezwollen maar ook mijn rechterduim wat het moeilijk maakt voor mij om te kunnen schrijven.
Stages werden moeilijker en moeilijker voor mij door de pijn.
Ik heb mijn laatste stage nooit kunnen eindigen, ik ben gelukkig wel afgestudeerd waarvoor ik die school ook ontzettend dankbaar voor ben.
In de zomer van 2016 heb ik een operatie gekregen in mijn linkerknie, om te zien of dit zou helpen. Jammer genoeg heeft dit niets uitgehaald.
We zijn ondertussen 3 jaar verder na mijn diagnose en we hebben nog steeds de juiste medicatie niet gevonden.
Eind 2016, begin 2017 heb ik ook de diagnose van CIDP (Chronische inflammatoire demyeliniserende polyneuropathie) gekregen,
hierdoor heb ik minder kracht in mijn armen, handen en benen, minder gevoel en verminderde tot geen reflexen.
Door mijn reuma en CIDP is mijn gezondheid achteruit gegaan in 2017 tot nu. Ik wandel voorlopig met een wandelstok maar het is nu zo ver gekomen dat ik een rolstoel nodig heb.
Ik kan niet lang wandelen of op mijn benen staan zonder dat ik veel pijn heb, mijn knieën hebben ook meer en meer moeite om mij recht te houden.
Ik heb hulp nodig om te douchen, mijn haar te wassen en mij aan te kleden. Soms ook om uit bed te komen.
De meeste van mijn gewrichten (beide knieën, beide polsen, rechter duim, beide ellebogen en beide heupen) zijn altijd gezwollen en pijnlijk wat het dus ook heel moeilijk maakt voor me om mobiel te zijn.
Ondertussen krijg ik door mijn chronische ziektes ook langzaamaan problemen met bepaalde organen, zoals mijn hart, en spieren.
Ik heb het geluk dat de overheid mij een aangepaste actieve rolstoel wil geven, waar ik enorm dankbaar voor ben.
Maar het is onmogelijk voor mij om mezelf te kunnen duwen door de krachtverlies, de gezwollen en zeer pijnlijke gewrichten.
Hiervoor heb ik dus speciale elektrische wielen (Wheeldrive, zie foto onderaan) nodig die ik op mijn actieve rolstoel kan zetten zodat ik mezelf niet moet duwen.
Om een lang verhaal kort te maken, Ik kan de actieve rolstoel niet gebruiken zonder deze wielen.
De rolstoel met de speciale wielen zouden betekenen dat ik terug iets zou kunnen studeren (verpleging is jammer genoeg een droom dat ik moet opdoeken) en uiteindelijk een job vinden.
Het zou ook betekenen dat ik terug meer naar buiten zou kunnen, terug mijn vrienden zien, naar de zoo gaan,.. Doodgewone dingen die voor mij de voorbije maanden moeilijker en moeilijker worden.
Het zou mij terug een stukje vrijheid geven.
Elke donatie is welkom, het maakt niet uit hoe klein het is, het zou mij ontzettend veel helpen en ik ben je enorm dankbaar.

#SpecialWheels4Celine
Organizer
Celine Désiront
Organizer
Oudenburg
Begin your fundraising journey
