Wetenschappelijk Mysterie Casta

Hoi allemaal,

Ik ben Kelly en dit is mijn paard Casta, voluit Castañeda, maar hij houdt het liever informeel.

Wie is Casta

Casta is een Pura Raza Español (PRE) uit mei 2013. Nog even en hij mag 11 kaarsjes uitbriezen, waarvan er 7 bij mij gevierd zijn. Maar, of hij dat ook echt mag doen is de vraag - hier later meer over, eerst wil ik jullie laten kennis maken met ons.

Hij is een open karakter, iedereen loopt zo met hem weg. Hij is open, vriendelijk, vergevingsgezind, relaxed, misschien een klein beetje bemoeizuchtig en bovenal hufter proof - erg handig met een baasje die nogal lomp uit de hoek kan komen.

Het is zo een figuur wat even lekker je haar goed komt doen als je een beetje down bent, of even om een kriebeltje komt vragen als je bezig bent. Maar ook de clown die weet hoe hij touwtjes los krijgt, hoe je de dekens van je maten af krijgt, hoe je onder stroomdraad door kan gaan en hoe je toch bij dat ene grassprietje kan komen.

Zijn aliassen;

- Moeders "De hond onder de paarden"

- Vriendinnen "Grote goedzak" en "gouden paard".

- De angsthazen "Dat paard wat zo lief is"

- Mijzelf "Vriendje" "Ezeltje"(zijn oren zijn aandoenlijk groot) "Poepie" en bovenal ook gewoon "Cassie" of "Cas"

Cas had vroeger in mijn ogen een engeltje op zijn schouder.

Als hij weer eens uitgebroken was en dwars door/over het puin was gesprongen zonder ook maar een schrammetje te hebben.

Het begin van ons gemodder

Zo een 3 jaar geleden heeft dat engeltje besloten dat hij genoeg werk heeft geleverd.

Zo werd hij een keer onverklaarbaar kreupel (mank, voor de leken onder ons) dit trok uiteindelijk vanzelf weer weg.

Daarna schoot hij nog eens uit tijdens het knagen aan een tak en haalde hij zijn ooglid open.

"Dit is zo wel genoeg hoor Cas, geen gekke dingen meer doen alsjeblieft".

Hij zucht, ik veronderstel dat hij het met mij eens is.

Er gaat tijd voorbij, in de tussentijd maak ik een nare val en ben ik wat vertrouwen in het zadel kwijt, dus we doen rustig aan. We gaan nog een keer naar de Veluwe en maken met een groep een paar ritten- het vertrouwen kwam weer terug.

Cas kwam dichter bij huis, voor mij een heuse stap. Deze keuze betekende namelijk dat hij er iets op in zou leveren, maar dat ik meer ontlast zou worden én we hadden een binnenbak waardoor we door konden trainen tijdens de winter/natte periodes.

Om zijn verworven spekkies om te zetten in spieren gingen we aan de slag, galop training, lekker buitenritten maken, afwisselen met grondwerk, hele reutemeteut.

We vielen stil tijdens de training - hij liep ineens niet goed.

Kon het een hoefzweer zijn? Ja dat kan, er lijkt een kleine opening te zitten zei de hoefsmid.

Hij verbeterde na een week of 2 a 3 weer en we gingen weer verder.

Tijdens het rijden begon hij een raar hupsje te ontwikkelen. Geen probleem, dit herken ik, dit heeft hij eerder gedaan toen zijn zadel niet goed lag.

Zadel er af en zonder zadel kunnen we dan nog steeds in verminderde vorm door trainen. Maar het hupsje bleef, verder bleef hij goed. Wellicht zijn het evenwichts uitdagingen die we aan moeten pakken.

Voor trainingsdoeleinden zou hij tijdelijk naar mijn instructrice verhuizen, dit was voor mij weer een heel eind verderop, maar wel met meer toezicht. Deze verhuizing is uiteindelijk permanent geworden. Hij staat hier nu samen met een hoop vrienden in kudde verband.

Zadelmaker kwam langs om het probleem met het zadel op te lossen.

Die dag liep hij ineens wéér kreupel en hier begon ons klinieken drama.

De start van ons onderzoek

Na wat proberen met rust en pijnstillers en nog een dierenarts over de vloer besloten we naar België te gaan voor verder onderzoek,

Een ellendig lange rit van 3 uur, met een oud B vrachtwagentje - dit gaan we een volgende keer anders doen, eerst duimen dat dat niet nodig is.

Aanmelden, uitladen en onderzoeken maar.

Cas was heel braaf, hij wist niet waar hij was en er gebeurde een hoop. Hij bleef bij ons in de buurt en maakte duidelijk wanneer hij iets écht niet wilde, zoals vast staan tussen die verschrikkelijke palen.

Prima, dan blijven we lekker bij je staan. Ze keken ons wel een beetje gek aan "vreemde vogels" zullen ze wel gedacht hebben.

Onderzoeken volgde - klinisch, uitverdoven, röntgen, echo.

Ontsteking in beide voorvoeten en wat lichte artrose in beide spronggewrichten in zijn achterhand. Alles werd ingespoten en we werden naar huis gestuurd.

Hierna volgend ups and downs en zijn we nog een tweede keer terug geweest. Er is nog een infuus met Tildren aangehangen en wat herhalende handelingen. Het zou door zijn spekkies komen dat we aan het verslechteren waren.

Cas kreeg een strenger dieet. Na dit onderzoeksproces waren we een flinke klap armer en begon mijn spaarpot voor hem leeg te raken.

Hij werd opnieuw weer slecht en als klap op de vuurpijl toonde hij bevangen.

Hier zijn we eerst fanatiek mee aan de slag gegaan met voeding, supplementen etc.

Hij leek weer te verbeteren, maar vlot ging het niet.

Het noodlot - de aanleiding voor deze funding

Eind januari was hij plots weer katskreupel, dikke voet, warm - nee heet.

Maar ik wil niet terug naar dezelfde kliniek, het voelt niet goed, ik voel me niet gehoord.

Zodoende gaan we op advies naar een andere kliniek.

Cas wordt opnieuw door de mangel gehaald. Klinisch onderzoek, röntgen, echo.

Alles wat we kunnen vinden is een flinke ontsteking in het hoefgewricht. Dit is gek en klopt niet, deze ontsteking is niet opzichzelf staand, er moet iets anders ten grondslagen liggen.

We besluiten een CT scan in te plannen, het vermoeden is dat er in de hoef iets stuk is, het kraakbeen, of mogelijk banden , dat kunnen ze niet op de foto of met een echo zien.

Bij een dergelijk forse ontsteking is de kans 50/50. We kunnen het óf bestrijden óf niet.

Peentjes heb ik gezweet....

Een dag later zou de uitslag er pas zijn. "Wat duurt het lang voordat ze bellen. Dit kan nooit goed zijn."

Uiteindelijk krijg ik onze dierenarts aan de telefoon.

"Sorry dat het zo lang duurde, het is nogal complex, dit hebben we nog nooit eerder gezien".

De aarde glijdt onder mijn voeten weg.

In het kort en in Jip en Janneke taal.

Cas heeft een verminderde doorbloeding in de voorkant van zijn hoef, zonder dat daar aanleiding voor is. Er is bijvoorbeeld geen hoefbevangenheid of een verminderde kwaliteit van de vaten.

Ook zit er een afwijking in zijn hoef - nu hoop ik dat ik het goed uitleg - zijn hoefgewricht ligt aan de hoefkatrolslijmbeurs en de sesamschede. Deze onderdelen worden normaal van elkaar gescheiden door een schotje wat er tussen zit.

Omdat dit niet is wat er werd verwacht, wordt er gevraagd of ze Cassie langer op de kliniek mogen houden en de CT scan herhalen op beide voorvoeten. Misschien was het toeval en is de doorbloeding bij de herhaling wel in orde. Mijn Cassie is een wetenschappelijke case inmiddels.

De uitslag is dat er in beide voeten een verminderde doorbloeding is, links meer dan rechts.

Deze slechte doorbloeding zorgt voor pijn en kan voor een verzakking zorgen.

Hij heeft pijn, dat is duidelijk te zien aan hoe hij zich beweegt.

Alle knappe koppen op de kliniek bij elkaar - er is nagedacht over een mogelijke oplossing.

De behandeling

Het hoefgewricht wordt ingespoten middels irap.

Irap is een versterkte ontstekingsremmer en aanbouw goedje dat uit eigen bloed wordt gemaakt.

Hij krijgt bloedverdunners en vaatverwijders om de hele bloedcirculatie te stimuleren waardoor we hopelijk ook de doorbloeding in de hoef weer op gang kunnen krijgen.

En hij heeft nu speciaalbeslag, met een zooltje en speciaal twee componenten foam - ook hiermee hopen we meer doorbloeding in de voorkant van de hoef te stimuleren.

Dit alles zullen we elke 6 weken gaan herhalen en waar nodig bijschaven.

We halen alle mogelijke opties uit de kast om te zorgen dat hij weer de oude kan worden. Omdat het een verschijnsel is wat nog niet eerder is gezien, is alles experimenteel. Er zijn geen garanties, geen perspectief, enkel een hoop duimen draaien.

Noodkreet

Help mij de dierenarts rekeningen te betalen.

Zonder oplossing betekent het dat Cas geen pijnvrij leven kan hebben en moet ik mijn vriendje laten gaan. Laten we dan wel alles geprobeerd hebben om er zeker van te zijn dat er echt geen oplossing is.

Ik hoop dat wij er samen voor kunnen zorgen dat we Cas alle kansen mogen geven die er zijn, zo een gouden paard verdient dit.