Revalidatie en ziekenhuiskosten voor Uncle Tony

Als iemand waar je heel veel van houdt zich plotseling in een levensbedreigende situatie bevindt en dreigt te overlijden door slechte zorg, dan wil je er alles aan doen om de situatie om te draaien en alles te doen wat mogelijk is. Dat is wat ik nu wil proberen om geld in te zamelen voor mijn lieve oom Tony in de Filipijnen met als doel hem de juiste thuiszorg te geven om te herstellen van een hersenbloeding die hij onlangs heeft gehad.

Wat voor ons hier zo vanzelfsprekend is in Nederland, is helaas de zorg in de Filipijnen niet best geregeld. Een ziektekostenverzekering is voor de meeste inwoners gewoonweg niet haalbaar en gaan de eerste levensbehoeften zoals voedsel en onderdak boven alles. De ziekenhuizen zitten overvol door de pandemie die zich momenteel afspeelt en er zijn geen betaalbare verzorgingshuizen beschikbaar en is de enige uitweg thuiszorg door een gecertificeerde medische zorgverlener welke 24/7 aanwezig zal moeten zijn.

Dit brengt de nodige kosten met zich mee welke voor mij niet haalbaar zijn en waarom ik hier om de helpende hand vraag. Maandelijks gaat dit om ruim 40.000 PHP(Filipijnse Peso) omgerekend is dit € 675,- EUR. Er zijn 18 maanden volle thuiszorg en therapie nodig. Na deze periode wordt er geleidelijk afgebouwd en er is al gezegd dat mijn oom dan in alle waarschijnlijkheid weer in staat is om zelfstandig te leven mocht er de juiste zorg worden verleend.

Ik ga u allen niet vragen om alles te bekostigen. Wij als familie dragen zover wij nog kunnen nog steeds elke maand ons steentje bij. Ondertussen is iedereen van de betrokken familie voor dit goede doel al ons spaargeld kwijt en daarnaast hebben wij onze roodlimieten moeten aanspreken om tot dit punt te komen. De rekening die wij binnen hebben gekregen is 711.000 PHP wat neerkomt op € 11.995,55 euro.

Een groot deel van de kosten van het ziekenhuis hebben wij kunnen betalen van € 7.400,- euro, maar er staat nog een rest bedrag open welke nog voldaan moet worden. Dit is een bedrag van 273.000 PHP omgerekend € 4.605,89 euro. Pas als deze voldaan is mag mijn oom het ziekenhuis verlaten. Sterker nog ze laten hem pas gaan als dit betaald is en elke dag dat hij niet betaald komt er 12.000 PHP bij. Dit is elke dag € 202,46 extra totdat het hele bedrag voldaan is.

Het doel is dan ook tweeledig:

1. Het restbedrag z.s.m. bij elkaar te krijgen, zodat mij oom het ziekenhuis kan verlaten om thuis verzorgd te worden. Hierbij gaat het om het restbedrag van € 4.600,- euro.

2. Een bedrag van € 8.100,- euro om thuiszorg te realiseren voor minimaal 12 maanden.

Het totaalbedrag waar ik om wil vragen is € 12.700,- euro. Een erg hoog bedrag. Ook als dit doel niet behaald wordt, is alles wat gedoneerd wordt zeer zeer welkom.

Het verhaal vanaf het begin:

Op vrijdag 13 augustus 2021 heeft mijn oom een hersenbloeding gekregen op het toilet, waarna hij een flinke val heeft gemaakt en opgesloten op de grond lag in zijn eigen huis. Omdat hij alleen woont is hij pas na 2 dagen gevonden en direct overgebracht naar het ziekenhuis.

Het ziekenhuis waar hij naartoe gebracht werd, was het enige beschikbare ziekenhuis in de omstreken welke een “plek” beschikbaar had. Er is op dit moment een enorm probleem qua beschikbare bedden in ziekenhuizen vanwege de grote toename van covid patiënten. Hij werd letterlijk aan zijn lot overgelaten op een stretch bed op de covid-19 verdieping, omdat dit de enige plek beschikbaar was terwijl hij op een intensive care thuis hoorde.

Dezelfde avond werd ik gebeld om afscheid van hem te nemen, voor zover dat ging via een videocall. De artsen gaven aan dat het een kwestie van een paar uur zou zijn, waarna hij zou overlijden voor zover zij dit op de CT scan konden zien. Ik was overstuur en kon niet begrijpen waarom hij niet de zorg kreeg die ieder verdiend. Met de beste woorden die ik kon vinden, terwijl ik compleet overstuur was heb ik afscheid van hem genomen.

De volgende ochtend toen ik na een slecht nacht wakker werd heb ik direct op de telefoon gekeken of er nieuws was binnen gekomen, maar het was stil, geen bericht niks. Ik heb direct gebeld en hoorde dat mijn oom enorme overlevingsdrang had en aan het vechten was. Ik vindt dit een vreemde situatie, omdat het een kwestie van een paar uur zou zijn. Hierdoor ben ik diepere vragen gaan stellen...

Het blijkt dus dat er in de Filipijnen weinig tot geen inwoners een ziektekostenverzekering hebben, omdat daar gewoonweg geen geld voor is. Voeding en onderdak gaan daar boven alles. Mijn oom kon maar net rond komen van het geld wat hij verdiende en het geld wat ik maandelijks als ik het kon missen naar hem toe stuurde. Een ziektekostenverzekering was dus nooit niet haalbaar. Dit is dus de reden waarom hij niet verder geholpen werd en eigenlijk gewoon opgegeven werd.

Helaas kan ik vanuit Nederland weinig doen, voornamelijk dat ik de locale taal niet beheers. Gelukkig mijn neefje wel en hij heeft de familie daar telefonisch aangestuurd om naar een ander ziekenhuis te zoeken waar een intensive care bed beschikbaar was. Wij hebben aangegeven om de kosten te vergoeden en een aanbetaling te doen, als ze hem maar zouden aannemen. Wonder boven wonder was er een plek vrij op de intensive care in het Marikina Valley Ziekenhuis welke op bepaalde voorwaarden mijn oom wilden accepteren. Dit waren voornamelijk financiële voorwaarden. Binnen 2 uur was er een ambulance beschikbaar welke mijn oom in zijn conditie kon vervoeren naar het andere ziekenhuis.

Na aankomst is hij direct door de CT scan gegaan en hierop was idd te zien dat hij en hersenbloeding heeft gehad en dat zijn toestand zeer kritiek is, maar dat ze er alles aan zouden doen om een eventuele operatie te gaan uitvoeren. De rit naar het andere ziekenhuis had hem niet goed gedaan.

De dokteren kwamen later die dag terug met de uitkomst en legden de beslissing bij ons met de keuze van opereren of laten overlijden. Als ze de operatie zouden uitvoeren zou dit de operatie van hun leven worden, omdat dit in een diep deel van de hersenen zou zijn. Na een operatie zou mijn oom de rest van zijn leven compleet verlamd zijn en zorg moeten krijgen. Dit is wat zij met zekerheid konden zeggen. Het advies wat ze gaven was dat wij moesten bidden op een wonder en dat het beter was om niet te gaan opereren. Wel gaven zij ons de vrije keuze hierin.

De keuze die wij moesten maken heeft enorme impact gemaakt. Wij hebben ons zelf in de positie gezet en onszelf de vraag gesteld “wat als ik dit zelf zou zijn”. Er gaan op zo’n moment duizenden gevoelens en gedachten door je lichaam. Je wilt jezelf totaal niet door die gevoelens laten leiden en door aan jezelf te denken wat het beste voor mijzelf zou zijn. Omdat ik veel om mijn oom geef en je wilt hem niet kwijtraken, kan iemand op zo’n moment de verkeerde beslissingen maken. Dus moest hard mijn best doen om een juiste beslissing te maken. Dit was niet alleen aan mij, maar ook aan de hele familie. Iedereen was met pijn in het hart unaniem om deze risicovolle operatie niet te laten uitvoeren en te hopen op een wonder zoals de artsen ons al eerder zeiden.

En na een paar dagen kwam dit wonder!

De artsen hadden medicijnen toegediend welke door hun beschreven wordt als “Pharmacy”. Vertaald is dit hier letterlijk apotheek. Dit zijn een serie medicijnen, waarvan ook speciale medicijnen om de bloeding te stollen, de bloeddruk omlaag te halen, pijnstillers en vocht. Daarnaast is er ook sondevoeding aanwezig. Een zeer kostbare combinatie, maar onmisbaar gebleken.

Mijn oom was al dagen niet wakker geweest. Hij bewoog voor het eerst en na een paar uur was hij zelfs zover bij dat hij een aantal woorden kon spreken. De volgende dag kon hij zelfs hele zinnen plaatsen. De artsen waren er zeker van dat de bloeding gestopt was en dat mijn oom kans had op herstel. Om de een of andere reden denken de artsen daar alleen aan kostenbesparingen en wilden in eerste instantie geen CT scan meer uitvoeren en waren al vooruit aan het plannen om mijn oom naar huis te laten gaan en vanuit daar de zorg verder op te pakken, zodat ze weer een plek vrij zouden hebben voor nieuwe patiënten. Natuurlijk begrijpelijk vanuit hun oogpunt, maar niet vanuit die van mij. Op aandringen en om het onzekere uit te sluiten is er uiteindelijk een MRI scan bedongen en daarop was te zien dat de bloeding inderdaad gestopt was. De artsen hebben aangegeven dat met de juiste zorg de kans heel groot is op maximaal herstel.

Ook al is er nu beter nieuws is er nog steeds zorg in het ziekenhuis, totdat het veilig genoeg is om thuis verder te revalideren. Ondanks dat de hele familie samen duizenden euro’s bij elkaar hebben gekregen door spaargeld te verzamelen en de roodlimieten aan te spreken om de kosten proberen te dekken, redden wij het helaas niet om alle kosten te voldoen. Daarnaast moet er een verzorger aangenomen worden welke gecertificeerd is om medische zorg te verlenen. Ook dienen er aanpassingen toegepast te worden om de thuiszorg te kunnen uitoefenen.

Zoals u kunt zien het is een enorm hoog bedrag. Voor ons is dit gewoonweg zelf niet meer haalbaar. Dit is dan ook de reden waarom ik hier om de helpende hand vraag.

Ik wil u namens mijn oom en de hele familie bedanken voor uw steun.