Psychiatrische Hulphond voor Anna
Donation protected
Hallo,
Welkom bij mijn Go Fund Me actie: Een hulphond voor Anna!
Mijn naam is Anna. Ik ben 25 jaar en woon in provincie Groningen.
In onderstaande tekst geeft ik kort en bondig uitleg over het doel van mijn crowdfunding actie.
Ik ben deze crowdfunding-actie gestart om geld bij elkaar te krijgen voor een hulphond. Een psychiatrische hulphond.
Waarom wil ik een hulphond?
Ik heb al meerdere jaren last van psychische problemen, waaronder;
- Depressie
- Ptss
- Borderline persoonlijkheidsstoornis
- Dissociaties, wegvallingen, nachtmerries
Hier heb ik vrijwel alle mogelijke therapieën en medicatie voor geprobeerd, helaas heeft niks voldoende geholpen. Ook ben ik vanaf mijn tiener jaren meerdere keren opgenomen geweest, vrijwillig-gedwongen, open en gesloten. Ook wel voor periodes van langer dan een jaar...
Veel van mijn tienerjaren, ook nu nog in de 20+) heb ik dus ook in klinieken doorgebracht. Ook heb ik helaas vaak de spoedeisende hulp moeten bezoeken.
Voor mijn depressie heb ik zelfs ECT- behandelingen gehad. Dit op jonge leeftijd en ook boven gemiddeld veel. Hierdoor is zijn geheugen en concentratievermogen ernstig achteruit gegaan en heb ik wellicht blijvende hersenschade.
Op een gegeven moment kwam ik berichten over psychiatrische hulphonden tegen. Hier ben ik toen meer informatie over gaan opzoeken en ben me gaan afvragen of dit wellicht ook voor mij een optie zou kunnen zijn.
Ook ben ik van kleins af aan al gewend aan honden/huisdieren en ben ik een dierenliefhebber. Deze hebben altijd een positief effect op mij gehad.
Waar kan een hulphond mij mee/bij helpen?
Een psychiatrische hulphond kan mij begeleiden in mijn dagelijks leven. Een steun en toeverlaat die mij door moeilijke situaties heen helpt en 24 uur per dag bij me is.
Een hulphond kan mij helpen en ondersteunen bij;
- PTSS gerelateerde klachten
- Dissociëren, herbelevingen, nachtmerries
- Angst/paniekaanvallen
- Sociale situaties
- Zelfvertrouwen vergroten
- Depressieve gevoelens
- Verantwoordelijkheid
Meer zelfvertrouwen, minder spanning en meer regie en veiligheid tijdens dissociaties, herbelevingen en nachtmerries. Ook veiligheid als ik suïcidaal ben en/of schadelijk voor mezelf ben (zelfbeschadiging o.i.d.).
Een hulphond zal altijd dicht bij me zijn, kan me wakker maken tijdens een nachtmerrie, me uit een dissociatie halen en voorkomen dat ik mezelf iets aan zal doen in welke vorm dan ook.
Tijdens een dissociatie ben ik bijna alle tot ook wel alle contact met de realiteit kwijt. Dit kan op en moment en elke plek gebeuren en komt vaker voor op plekken waar ik nare herinneringen aan heb. Ik ben dus voor een onbepaalde periode het contact met de realiteit kwijt en ben compleet opgeslokt in de dissociatie. Bijkomende klachten zijn, duizeligheid (ook wel flauwvallen), spierspanningen, trillen, verminderde spraak of niet in staat om te spreken, misselijkheid, warm en verwardheid. Een hond kan me op zo’n moment in veiligheid brengen door me naar een plek te brengen waar ik kan zitten, naar iemand anders toebrengen, bij me blijven als ik wel flauwval en me dus ook weer naar de realiteit brengen/me uit de dissociatie halen.
Ook zal een hulphond me een vaste structuur en verantwoordelijkheid geven. Want ook al voel ik me slecht, de hond moet wel uitgelaten en verzorgd worden. De hond zal me actief houden en ervoor zorgen dat ik veilig ben waar en wanneer dan ook.
Ook onderhoud van sociaal contact zal er zijn. Contact met andere hondeneigenaren, mensen die interesse hebben en het feit dat ik met een hond sowieso op meer plekken zal komen. Zoals dus een stukje lopen, naar de winkel en andere uitstapjes.
Ook kan de hond mee naar therapie/behandelingen. Hierbij zal de hond dan een enorme steun zijn die mij een veilig, beschermd gevoel geeft waardoor ik me ook meer op mijn gemak zal voelen en zo ook beter en meer kan bespreken tijdens een therapiesessie.
Hulp van begeleiders is fijn, maar zij zullen nooit zoveel bij mij kunnen zijn als een hond. Een hond zal vrijwel altijd en overal bij mij zijn. Een menselijk begeleider kan dat eigenlijk niet. En als dit al kan, zal het financieel erg duur zijn en de druk en planning erg zwaar. Dit is ook niet wat ik wil, 24 uur per dag begeleiders in menselijke vorm. Ik wil zelfstandig kunnen zijn. Met een hulphond. Een hond die overal mee naar toe, naar binnen mag en zo dus altijd bij mij kan zijn. (Een “normale” hond, geen hulphond, mag niet overal mee naar toe/binnen en kan mij daarom dus niet genoeg bieden.)
Door de hulphond kan ik weer een (sociaal)leven leiden en ontdekken wie ik ben en doen waar ik me echt goed bij voel. Ik zal zelfstandiger zijn en veilig.
Ook voelt een hond veel dingen aan, ook wel eerder dan dat een mens het zelf door heeft. Zo kan een hond bepaald gedrag voorkomen en zelfs erger voorkomen.
Ik ben dus opgegroeid met honden en weet dus ook hoe ik ze moet verzorgen. Het is dus niet onbekend bij mij dus ik ken mijn verantwoordelijkheden en zal deze dan ook zorgvuldig naleven.
Hond laten opleiden bij Vom Falorie:
Vom Falorie:
Mijn hulphond laat ik opleiden bij Vom Falorie.
Stichting Vom Falorie Hulphonden is door de Belastingdienst erkend als ANBI, een Algemeen Nut Beogende Instelling.
Hun beleidsplan is met name gericht op; het opzetten van een kleinschalige, persoonlijke en volwaardige hulphondenschool, speciaal gericht op de psychiatrische hulphond.
Updates over de actie:
Updates over de actie zal ik geven via:
Instagram: @aghulphond
En natuurlijk via deze Go Fund Me pagina!
Heeft u na het lezen van mijn uitleg nog vragen? Stel ze gerust!
Uitzending RTV Noord ~ Noord Vandaag ~ 21-09-2021:
Vanaf 15:28 ben ik te zien met een kort interview en een reportage over het onderwerp: Psychiatrische hulphonden!
Artikel + reportage RTV Noord:
https://www.rtvnoord.nl/nieuws/853085/de-opkomst-van-de-psychiatrische-hulphond-dankzij-hem-doe-ik-weer-mee
Artikel 'In de buurt Groningen':
https://indebuurt.nl/groningen/groningers/groninger-van-de-week/anna-25-zoekt-een-hulphond-een-hulphond-betekent-vrijheid-voor-mij~159261/
Anna & Borderline:
*De omschrijving van de symptomen zijn persoonlijk, maar ook afkomstig van internet (algemene Borderline omschrijving)
Verlatingsangst
Moeite met het aangaan en in stand houden van relaties. Maar heb ik me eenmaal aan iemand gehecht, dan slaat afstandelijkheid makkelijk om in te grote afhankelijkheid. Het gevolg is heftige verlatingsangst.
Daarom probeer ik krampachtig te voorkomen dat iemand me – feitelijk of vermeend – in de steek laat. Ik ziek voortdurend naar aanwijzingen dat de ander niet van hen houdt. Zodra ik dat bewijs gevonden heb stoot de ander van me af. Daarmee bereik ik juist dat waar ik zo bang voor was: verlaten worden.
Zwart-witdenken
Ik beschouw de mensen in mijn omgeving als goed of fout en wissel overmatig idealiseren en kleineren af. Een tussengebied is er niet. Het is alles of niets.
Identiteitsstoornis
Aanhoudend instabiel zelfbeeld. Niet weten wie ik eigenlijk ben. Het hebben van tegenstrijdige beelden van mezelf die ik niet kan integreren. Daardoor voel ik me permanent leeg, toch overvol.
Impulsiviteit
Ik ontbeer de stabiliteit en zelfcontrole die anderen wel kunnen toepassen om het leven soepel te laten verlopen. Daardoor heb ik mezelf minder in de hand en kan mijn leven chaotisch worden. Ik ben ten minste impulsief op twee gebieden die mijn mogelijk kunnen schaden. Bijvoorbeeld zelfbeschadiging, eetbuien, verzorging(of niet) van mezelf.
Suïcidaal gedrag
Terugkerende suïcidale gedragingen, gestes of dreigingen, of automutilatie (zelfverwonding).
Ernstige stemmingswisselingen
Ik heb sterk wisselende stemmingen. Bijvoorbeeld periodes van intense dysforie – het tegenovergestelde van euforie, prikkelbaarheid of angst meestal enkele uren durend en slechts zelden langer dan een paar dagen. Zoals een kind vijf minuten na een woede-uitbarsting weer vrolijk door de kamer huppelt, zo kan ik eenzelfde plotselinge omslag in stemming tonen.
Hersenbeelden laten zien dat heftige emoties bij mensen met borderline minder goed worden gereguleerd door het verstandige brein, de prefrontale cortex. Het is alsof bij hen de natuurlijke rem ontbreekt. Dat zou verklaren waarom mensen met borderline van het ene op het andere moment onredelijk boos kunnen worden. Of hevig geëmotioneerd raken door een bepaalde gebeurtenis.
Een chronisch gevoel van leegte
Ik ben op zoek naar relaties en impulsen van buiten, omdat ik me anders leeg voel. Ik lift als het ware mee op het gevoel van de ander. Maar die ander mag niet te dichtbij komen. Want ergens, diep in mijn hart, denk ik toch dat de ander niet te vertrouwen is.
Psychiater Gerrit Glas: ‘Borderlinepatiënten hebben moeite om zichzelf te zien als een samenhangend geheel. Ze praten daarom vaak op een onbestemde manier, voelen zich oriëntatieloos, en hebben het gevoel te zweven. Ze hebben als het ware een kern waar niemand bij kan, ook zijzelf niet.’
Onbeheersbare woede
De woede reageer ik veelal af op mezelf. Door mezelf te straffen door juist wel of niet te eten, mezelf pijn te doen en constante negatieve stemmen en gedachten. Ook reageer ik het af op mensen om me heen en dat verbreekt het weinige sociale contact dat ik heb.
Dissociatieve verschijnselen
Ik heb last van voorbijgaande, aan stress gebonden paranoïde ideeën of ernstige dissociatieve verschijnselen. Hierbij koppel ik me (emotioneel) als het ware los van mezelf.
Organizer
Anna G Arts
Organizer
Niebert
