Neurologisch onderzoek en opname voor Nims

Hi, mijn naam is Gisèle van Zoeren. Ik zou graag geld willen inzamelen voor Nimsi, mijn lieve dikkerd.

 

5 jaar geleden besloot ik haar te adopteren uit het asiel. Ze werd bestempeld als een "lastige" kat. Ze wilde er niet graag uit, was heel bang, benauwd, mishandeld. Ze vroegen of ik niet een 'gewone' kat wilde. Maar ik was verkocht op het moment dat ik in haar mooie ogen keek ❤️ Helaas kwamen we er achter dat ze astma had, maar inmiddels doet ze het heel goed met haar puffertje. Ze beweegt zich als een Queen in het huis, ligt heerlijk buiten als de zon begint te schijnen en we hebben een trappetje naar het raam gebouwd zodat ze mensen kan bespioneren.

 

Helaas gebeurde er woensdag avond iets vreselijks. Ze had net natvoer gekregen en kwam daarna gezellig bij mij op de bank om 23.00u. Ik had een kleedje neergelegd, waar ze broodjes aan het kneden was maar ineens stopte ze. Ik had dat niet zo door. Totdat ik een minuut later haar naar me toe wilde trekken en ze niet mee gaf. Ze reageerde niet meer. Ik schrok, sprong op en keer haar van voren aan. Haar hoofd stond naar links, haar ogen gingen van links naar rechts, en ze zwalkte en kon niet rechtop staan. Geschrokken en huilend riep ik mijn vriend. We moesten naar de dierenarts het zat niet goed. We zijn gaan racen naar Dongen. De dierenarts wist niet goed wat er was, ze had wel bloed afgenomen maar daar kwam niet veel uit, wel was het duidelijk.. Nims zag niets meer. Mijn hart brak in duizend stukjes, in die mooie ogen zag je geen reactie meer en alles schoot door mijn hoofd.

 

Ze had meer onderzoek nodig, ik besloot haar mee naar huis te nemen en ik heb een matras in haar kamer gelegd om over haar te waken. Het ging oke maar heel de nacht heeft ze voor zich uit gestaard zonder iets te zien. Heftig en verdrietig tegelijkertijd. Haar drinken vond ze gelukkig zonder gemak, en haar bak en krabpaal vond ze ook zonder moeite. De volgende dag werd haar oogdruk gemeten, 25 voor de ene en 34 voor de andere. Normaal zit het tussen de 10 - 25. Aan de hoge kant dus. We moesten een afspraak maken met de oogspecialist. Ik wist niet wat ik hier van moest vinden want hoe verklaar je die 'aanval' dacht ik nog. Ze sliep even op donderdag nacht maar eten bleef wel uit. Ze at bijna niet of nauwelijks dus besloot ik een afspraak te maken bij onze eigen dierenarts op vrijdag.

 

Ze hoorde ons verhaal aan en kwam tot de conclusie dat het waarschijnlijk toch iets met een hersenletsel te maken heeft gehad. Ze bevestigd eigenlijk wat ik dacht. Ondanks ze niet veel at is ze wel rustig, springt ze op bed om bij je te liggen en gaat ze zelfs het trappetje naar het raam op. Waar ze vervolgens niets ziet :'(

 

Het is nog aankijken hoe het gaat, ik hoop dat ze snel op eigen kracht eet. Ik heb allerlei lekkers gekocht, maar als ze niet veel eet moeten we over op dwangvoeding. Hopelijk hoeft dit niet.

 

Ik besluit op vrijdagavond het dierenziekenhuis te bellen met mijn verhaal. Wat is wijsheid? De assistent geeft aan dat je een MRI niet zomaar moet willen. Niet alleen de kosten zijn hoog maar er kan ook niets uit komen. De rekeningen zijn inmiddels al opgelopen, maar zoals ik nu naar haar aan het staren ben op het bed denk ik "ik hoop dat er niets ernstigs intern zit. Het blijft malen. Ik weet dat blinde katten zich kunnen aanpassen en dat ze er niet zoveel "last" van zal ervaren.

Ik word gewoon verdrietig van het feit dat ze de vlinder in de tuin niet kan achtervolgen, rennend achter de rondvliegende bladeren aan kan gaan, het bespioneren van mensen via het raam. Mijn hart ligt nog steeds in stukjes hierom.

 

Ik ben niet iemand die snel andere om geld vraag of om hulp, ik doe het liefste alles alleen op eigen kracht. Ondanks ik er wel graag voor anderen ben. Maar ik wil het proberen, ik wil kijken of mensen willen helpen om te kijken wat er eventueel in dat mooie kopje omgaat. Of dat het oké is. Om te kijken of er hoop schuilt achter haar mooie groengele kijkers.

Ik vraag nu iets wat gekkig aanvoelt - om hulp. Maar hoe mooi zou het zijn om hulp vanuit onverwachte hoek te krijgen. De liefdadigheid die in de kleinste hoekjes tevoorschijn komen. Het geld wordt ingezet voor het neurologisch onderzoek, de opname en de bijkomende kosten die er nog aankomen. 

Alvast dank uit de grond van mijn hart..
En een kopje van Nims ❤️