Een tweede kindje via eiceldonatie

Hallo!

Mijn naam is Lise, ik ben 29 jaar en ik werk in de cultuursector als beleidsmedewerker. Mijn man heet Jens, is 31 jaar en werkt als technisch tekenaar. We spelen allebei muziek, sporten graag en hechten veel belang aan familie en vrienden.

In december 2019 werden we ouders van een gezonde dochter, Lune. 10 dagen later kreeg ik de diagnose borstkanker, erfelijk door het BRCA1 gen. Na diverse chemobehandelingen, dubbele mastectomie, bestralingen en nog meer chemo kon ons 'normaal' leven weer starten. In september 2021 kregen we groen licht van mijn behandelende oncologiearts en gynaecoloog om onze kinderwens uit te breiden. Omdat ik belast ben met het BRCA1 gen kozen we voor IVF PGT in Leuven, waarbij ze embroytjes screenen op het gen en enkel BRCA1 negatieve embryos terugplaatsen. Helaas hebben we sindsdien alle pogingen achter de rug waarbij er enerzijds weinig eicellen te vinden zijn na maximale stimulatie en anderzijds ook kwalitatieve problemen voordoen bij de eicelletjes. Chemo zorgde dat ik er nog ben, maar maakte heel wat goeds kapot.

We kiezen samen voor een nieuwe weg: eiceldonatie. In België is dit nog niet ingeburgerd, waardoor de slaagkansen erg laag liggen. In Spanje staan ze een pak verder. Wist je dat in Spanje het meeste bloeddonaties per 1000 inwoners ter wereld gebeuren? Idem met orgaandonaties en... idem met eiceldonaties. Met een slaagpercentage van 80% schat de dokter onze kans heel hoog in.

Het addertje onder het gras? De behandelingen gebeuren in een privékliniek in Valencia, waardoor het kostenplaatje op loopt. De gedoneerde centjes gebruiken wij om het hele eiceldonatietraject te betalen. Op het einde van de rit doneren we een eventueel restbedrag aan onderzoek naar zwangerschapskansen bij jonge vrouwen na kankerdiagnose, zodat hopelijk in de toekomst inzamelacties niet meer nodig zijn.

Bedankt voor jullie interesse! Wil je graag op de hoogte blijven van ons traject? Volg dan mee op Instagram: @liseneels_