Help eiceldonatie te bekostigen!

Hallo allemaal, mijn naam is Jennifer en ik vraag hulp bij het bekostigen van eiceldonatie.

Niet alle kosten van eiceldonatie worden helaas door de verzekering vergoed, ook niet wanneer er sprake is van medische gronden om aan eiceldonatie te doen. De kosten voor eiceldonatie die zelf betaald dienen te worden, zijn als volgt:

Garantie op 5 embryo's 10.000,-

IVF-ICSI-behandeling eiceldonor 3300,-

IVF-behandeling eicelontvanger 1650,-

Plaatsen (ingevroren) embryo 1700,-

Overige kosten (zoals niet vergoede medicatie) 600,-

Waarom eiceldonatie?

Mijn verhaal start in september 2020, het moment dat ik de definitieve uitslag te horen krijg van een uitstrijkje. Ik ben dan 37 jaar. Het is alsof er een bom valt, ik voel de grond onder mijn voeten wegvallen. Ik had dus kennelijk baarmoederhalskanker.

Hoe dan verder met mijn allergrootste en meest intens aanwezige wens om ooit moeder te kunnen worden? Deze wens moest ik nu verplicht in de ijskast zetten volgens de arts, want eerst moest zo snel mogelijk de baarmoederhalskanker bestreden worden.

Het plan:

Ik had nadat ik de diagnose hoorde direct duidelijk laten weten nog een intense kinderwens te hebben. Ik werd daarom kort voor de werkelijke behandeling voor de baarmoederhalskanker dan ook ingepland voor een versneld IVF traject om eicellen te kunnen halen en in te kunnen vriezen. Heb van dit hele traject niet heel veel meegekregen doordat in mijn hoofd ik al bezig was met de behandeling voor de baarmoederhalskanker. Het enige wat ik van het IVF traject heb meegekregen was het gesprek dat ze eigenlijk het traject wilde stoppen omdat er onvoldoende eiblaasjes waren die tot rijping kwamen. Er is toen een kort moment geweest dat ik wel bewust was van het traject en alles gedaan heb om het traject te kunnen voortzetten. Uiteindelijk overleefde tijdens dit traject slechts één eicel het hele traject.

Behandeling tegen baarmoederhalskanker:

Nadat het IVF-traject voltooid was, ging ik daarna al zeer snel het traject in met behandelingen voor de baarmoederhalskanker. Eerst 9 weken chemotherapie en daarna een besparende operatie. Een vrij intense periode. Ik wist echter waarvoor ik het deed. Ik deed het allemaal vanwege de hoop dat ik mijn kinderwens ooit in vervulling zou kunnen laten gaan.

Na de behandelingen voor de baarmoederhalskanker, moest ik vervolgens eerst minimaal een jaar wachten voordat ik wederom stappen kon maken betreft mijn kinderwens. Dit vanwege de chemo die nog kan spoken in je lichaam. Ondertussen werden al wel de nodige afspraken bij de fertiliteitspoli gepland ter controle.

Een jaar na de laatst ontvangen chemo kreeg ik eindelijk groen licht om mijn kinderwens in vervulling te laten gaan. Ondertussen was ik nu bijna 40, waardoor ik het gevoel kreeg dat de tijd steeds meer ging tikken voor me. Bij de fertiliteitspoli werden nu ondertussen allerlei onderzoeken gedaan om te controleren of ik nog van nature vruchtbaar was. Al snel bleek de donkere wolk boven me te hangen. Het vermoeden was dat ik niet of nauwelijks meer een ovulatie had, waardoor natuurlijk zwanger worden niet meer mogelijk zou zijn. Ik stortte in van ellende, maar besloot vast te houden aan datgene waar ik steeds aan had vastgehouden tot dan toe, namelijk 'hoop'.

Traject kinderwens:

In oktober 2023 besloot ik samen met mijn partner om het medisch traject (ICSI) op te starten. We zouden die ene ingevroren eicel gaan gebruiken op goed geluk. Het kon niet anders, want volgens de arts was er van de zes maanden dat mijn cyclus werd bijgehouden een periode van drie maanden al geen duidelijke ovulatie meer zichtbaar.

Ik startte het traject met een flinke dosis 'hoop'. Overigens ook een flinke dosis aan medicatie. Eerst een periode terug aan de pil en vervolgens nog meer ellendige hormoonmedicatie voor de bevordering van de terugplaatsing.

Het traject liep gelukkig uitermate voorspoedig, zelfs de terugplaatsing van de embryo ging goed. Daar had ik wel de meeste angst voor, want door de vele uitstrijkjes vanwege de baarmoederhalskanker was het daar down under toch wel wat gevoeliger door het opgebouwde littekenweefsel. Een opluchting dus dat de terugplaatsing gelukt was. Daarna was het wachten tot het moment van testen. Maar helaas, het was ons niet gegund.

Mijn enige optie om biologisch mijn kinderwens te kunnen vervullen werd abrupt afgebroken door een negatieve zwangerschapstest. Vier dagen later werd deze negatieve zwangerschapstest bevestigd door een klein embryo wat uitgeplast werd tijdens de cyclus.

Ik heb altijd al gedroomd van kinderen, van jongs af aan. Door verschillende medische oorzaken die steeds speelden wilde het niet lukken, en nu? Nu is het wellicht nooit meer mogelijk doordat ook andere omstandigheden meespelen.

Hulp:

Maar wellicht kan jij me helpen?

Er is dus een optie tot eiceldonatie, echter zoals al aangegeven vergoedt de verzekering niet alle kosten. Daarom vraag ik om hulp, en alle kleine beetjes helpen.

Dus mocht je iets kunnen missen? Doneer je dan voor mijn wens? Steun je mij bij het bekostigen van de eiceldonatie?