Undesirable - L X Y project
Donation protected
Crowd funding
Mijn grootste droom is om rond te reizen met mijn camera en een verhaal te vertellen. Dit jaar krijg ik de kans om een deel van mijn droom waar te maken. In de maand december moet ik mijn meesterproef afleggen.
Mijn naam is Lyenna Hoogmans en ik ben 19 jaar oud. Ik studeer fotografie op het SintLucas in Eindhoven. Mijn geboorteland is China en woon momenteel in een klein dorp in Limburg. Ik ben geboren in Maoming, een stad in de provincie Guangdong. In de tijd dat ik geboren werd, gold de eenkindpolitiek in China. Het was strafbaar om een tweede kind te hebben. Acht maanden lang ben ik verzorgd in het Maoming Welfare Institute kindertehuis.
In 2014 heb ik met mijn vader, stiefmoeder en zusje een rootsreis gemaakt. We hebben toen het kindertehuis bezocht. Wat mij toen het meest is bijgebleven zijn de kinderen in het kindertehuis. Ze waren verminkt en/of gehandicapt. De kinderen waren erg vrolijk, niet bang en zagen er “gezond” uit. De verzorgsters vertelden dat ouders er vaak alles aan deden om van hun kind af te komen. Zoals baby’s proberen door de wc te spoelen, in brand steken of in rijstvelden neerleggen. Sommige kinderen hadden brandwonden, sommige waren lichamelijk of geestelijk gehandicapt of hadden een hazenlip.
Deze kinderen worden “vergeten”. Worden niet geadopteerd vanwege hun handicap en/of uiterlijk. Ze zijn van geboorte af aan niet geaccepteerd, krijgen alleen liefde van de verzorgsters. Ondanks een moeilijke start, krijgen de kinderen alsnog de kans om zichzelf te ontwikkelen, dankzij de goede zorg in het kindertehuis.
Ik wil dit project persoonlijk maken. Ondanks dat ik wel ben geadopteerd, kansen heb gekregen en krijg voor een goede toekomst, alles heb wat mijn hartje begeert, voel ik mij nooit echt geaccepteerd in mijn omgeving. Misschien wel juist omdat ik geadopteerd ben. Soms voel ik mij bijna vreemd, abnormaal en niet welkom. Dat is hoe de achtergebleven kinderen in het kindertehuis werden gezien. Daarom noem ik dit project: Undesirable.
Ik wil een serie van foto’s maken waarin je de verzorgsters met de kinderen ziet. Een eye opener hoe liefde en acceptatie meespeelt in het welzijn van iemand. Hoe belangrijk het is om je gewenst te voelen. Dit is wat ik wil vastleggen. Ik wil laten zien hoe de kinderen worden verzorgd, opgevoed en hoe ze in het dagelijks leven zichzelf vermaken.
Doormiddel van crowd funding hoop ik genoeg geld in te zamelen om dit project te realiseren. Voor mij is het niet alleen een schoolproject of examen opdracht, maar ook een hele grote stap in mijn ontwikkeling, zowel op persoonlijk vlak als op fotografisch gebied. Ik hoop terug te keren met mijn verhaal en visie, vertaald in foto’s.
Mijn grootste droom is om rond te reizen met mijn camera en een verhaal te vertellen. Dit jaar krijg ik de kans om een deel van mijn droom waar te maken. In de maand december moet ik mijn meesterproef afleggen.
Mijn naam is Lyenna Hoogmans en ik ben 19 jaar oud. Ik studeer fotografie op het SintLucas in Eindhoven. Mijn geboorteland is China en woon momenteel in een klein dorp in Limburg. Ik ben geboren in Maoming, een stad in de provincie Guangdong. In de tijd dat ik geboren werd, gold de eenkindpolitiek in China. Het was strafbaar om een tweede kind te hebben. Acht maanden lang ben ik verzorgd in het Maoming Welfare Institute kindertehuis.
In 2014 heb ik met mijn vader, stiefmoeder en zusje een rootsreis gemaakt. We hebben toen het kindertehuis bezocht. Wat mij toen het meest is bijgebleven zijn de kinderen in het kindertehuis. Ze waren verminkt en/of gehandicapt. De kinderen waren erg vrolijk, niet bang en zagen er “gezond” uit. De verzorgsters vertelden dat ouders er vaak alles aan deden om van hun kind af te komen. Zoals baby’s proberen door de wc te spoelen, in brand steken of in rijstvelden neerleggen. Sommige kinderen hadden brandwonden, sommige waren lichamelijk of geestelijk gehandicapt of hadden een hazenlip.
Deze kinderen worden “vergeten”. Worden niet geadopteerd vanwege hun handicap en/of uiterlijk. Ze zijn van geboorte af aan niet geaccepteerd, krijgen alleen liefde van de verzorgsters. Ondanks een moeilijke start, krijgen de kinderen alsnog de kans om zichzelf te ontwikkelen, dankzij de goede zorg in het kindertehuis.
Ik wil dit project persoonlijk maken. Ondanks dat ik wel ben geadopteerd, kansen heb gekregen en krijg voor een goede toekomst, alles heb wat mijn hartje begeert, voel ik mij nooit echt geaccepteerd in mijn omgeving. Misschien wel juist omdat ik geadopteerd ben. Soms voel ik mij bijna vreemd, abnormaal en niet welkom. Dat is hoe de achtergebleven kinderen in het kindertehuis werden gezien. Daarom noem ik dit project: Undesirable.
Ik wil een serie van foto’s maken waarin je de verzorgsters met de kinderen ziet. Een eye opener hoe liefde en acceptatie meespeelt in het welzijn van iemand. Hoe belangrijk het is om je gewenst te voelen. Dit is wat ik wil vastleggen. Ik wil laten zien hoe de kinderen worden verzorgd, opgevoed en hoe ze in het dagelijks leven zichzelf vermaken.
Doormiddel van crowd funding hoop ik genoeg geld in te zamelen om dit project te realiseren. Voor mij is het niet alleen een schoolproject of examen opdracht, maar ook een hele grote stap in mijn ontwikkeling, zowel op persoonlijk vlak als op fotografisch gebied. Ik hoop terug te keren met mijn verhaal en visie, vertaald in foto’s.
Organizer
Lyenna Hoogmans
Organizer
Reuver, NL
