Mijn broer voor eeuwig dichtbij

In 2008 stierf mijn broer Johan, net 19 jaar, onverwachts. Hij werd geboren met een mentaal/fysische beperking waardoor hij weinig kansen kreeg.  Dat hij vroegtijdig zou overlijden was reëel.

Ik zelf was 17 jaar op het moment dat hij stierf, absoluut niet klaar om hem af te geven.
Ik kon niet geloven dat hij dood was, hij ging nog wakker worden. Daarom koos ik ervoor om Johan te laten begraven. Zo kon hij rusten en weer wakker worden als hij daar klaar voor was. 

Een urne die je mee naar huis mocht nemen bestond toen nog niet.
Nu zoveel jaren later kregen we het bericht dat Johan van de begraafplaats verwijderd zal worden.
Na veel informeren kwam ik te weten dat het hier niet allemaal hoeft te eindigen, dat ik hem kan laten opgraven en als nog kan laten cremeren. Zo kan ik hem voor de rest van mijn leven heel dicht bij mij hebben. 
Voor Oktober 2018 moet er een beslissing genomen worden.

Jammer genoeg is dit wel een grote som om even neer te tellen.
De financiële last is het enige wat mij weerhoud omdat ik een schoolgaande mama ben. 
Toen Johan stierf ben ik eigenlijk een stukje gestopt met leven. Ik stopte met school en raakte in een depressie.
Door warm omringd te zijn door mijn partner die ik na Johan leerde kennen vond ik opnieuw de moed.
Nu, zovele jaren later willen ze me het enige tastbare nog afnemen. 
Mijn zoontje weet ook waar zijn nonkel Johan is, maar waar moeten we nu dag gaan zeggen?
Ik kan hem echt nog niet loslaten, en zeker niet opgeven. 

Bij deze doe ik een warme oproep om me te steunen.
Voor 1 persoon is dit een hele som geld maar wat als we het allemaal samen doen? 
Ik zou jullie zo dankbaar zijn om mijn droom waar te maken.

ook een extra rekening geopend zodat dit voor vele het gemakkelijker maakt die geen creditcard hebben:
= BE50 0018 4458 2918

Dikke kus, de zus van Johan, Sanne.