fight and dreams will come true ❤

Vandaag zijn Sanne (5 jaar oud), Robin (12 jaar oud) en mama (ik 40 jaar oud)aan het huilen, verdriet. Het resultaat van het beenmergonderzoek doet iedereen zoveel pijn, naast de non-hodgkin is nu ook de chronische lymfatische leukemie gediagnosticeerd. Het leven zou nooit zijn zoals vroeger. Wat nu? Wat doen we? Nu weet ik vaak al niet hoe ik de eindjes aan elkaar moet knopen. De realiteit is dat het voor altijd zo zal blijven. Niet alleen fysiek, maar ook financieel, nooit zal alles weer het zelfde zijn. De dagen van; niet in staat zijn om te koken, Sanne niet voor kunnen lezen. Kleine dingen ervaren als een grote last. Tranen, verdriet, pijn, hoe dan ook. Als alleen staande moeder is het financieel erg lastig om chronisch ziek te zijn. Een dagje weg doe je niet meer zomaar. Op vakantie dat is echt veels te duur en ook nog eens intensief. Ik kan niet meer werken dan dat ik nu doe, dus ook niet meer inkomsten vergaren, hierdoor is sparen erg lastig. Naast werken en de kinderen is iets voor je zelf doen bijna een no go. Dat is niet hoe het leven hoort zijn. Het leven hoort mooi te zijn, vol met regenbogen, glitter, sterren en eenhoorns. Dit is het moment, het moet stoppen, genoeg, klaar, ik stop met mijn struisvogelpolitiek. Sta op en vertel de wereld dat het leven soms heel moeilijk is en vooral niet gratis. Wat wil ik bereiken: Een lach op de gezichten van mijn kids, eventjes geen zorgen, financieel gezond zijn (niet rijk, maar voldoende om onze dromen uit te laten komen). Iets doen wat super mega cool is (burning man Amerika). Dan met deze energie (mijn geloof in het goede, dat er altijd een weg is waarop de zon aan het einde schijn) een ​​liefdadigheidsfonds op te richten. Bam Bam cancer charity. Maar eerst stap 1: Mijn gezin gezond en gelukkig maken. Met regenbogen, glitters en eenhoorns. Veel liefs, Sanne, Robin en Sonja (Eng)Today Sanne (5 years old), Robin (12 years old) and mama (me 40 years old) are crying there harts out. The result of the bone marrow examination hurts everyone so much, in addition to the non-hodgkin, chronic lymphocytic leukemia has now also been diagnosed. Life would never be like before. For a moment I don't like it anymore. What now? What do we do? Now I often don't know how to make ends meet. Reality is that it will stay this way forever. Tears, sadness, pain, how then. That is not how life should be. Life is supposed to be beautiful, full of rainbows, glitter, stars and unicorns. This is the moment, it has to stop, enough, ready, I stop my ostrich politics. Get up and tell the world that sometimes life is really hard and especially not free. First of all i just want my kids to be happy, i want them to smile insted of see them worry about a lot of things. We want to do something super mega cool (burning man America). Then with this energy (my belief in the good, that there is always a way where the sun shines at the end) to establish a charity. Bam Bam cancer charity. I hope you want to help and support my firts task; Making my family heathy and happy. With Rainbows, glitters and unicorns. With al the love in the world, Sanne, Robin en Sonja