Voor de auto van Rie
Donation protected
Beste iedereen,
Velen onder ons zijn geschrokken van wat er in Brussel is gebeurd de afgelopen dagen. De vreugde van heel wat mensen in binnen- en buitenland, jong en oud, vrouw en man over de plaatsing van de Marokkaanse voetballers voor het WK volgend jaar is helemaal op de achtergrond geraakt door wat er zich in Brussel heeft afgespeeld.
Er is veel geschreven en gezegd over de redenen van wat is gebeurd. De meningen lopen uiteen en het laatste woord hierover is er zeker nog niet uit. De waarheid ligt zoals altijd ergens in het midden.
Wat wel zeker is, is dat de overgrote meerderheid van de mensen met een Marokkaanse achtergrond totaal niet akkoord gaat met het gedrag van deze jongeren. We zijn niet blind voor hetgeen mee deze frustratie kan veroorzaakt hebben en daar is nog veel werk aan de winkel. Maar onschuldige mensen bang maken en hun spullen vernielen kunnen we niet goedpraten.
Velen onder ons beseffen ook dat de kans weer wat groter is geworden dat onze ouders in de supermarkt en onze kindjes op de speelplaats over dezelfde kam worden geschoren. We proberen ons altijd over dergelijke incidenten en slecht nieuws te zetten door er niet te veel bij stil te staan. Maar kunnen we steeds aan de zijlijn blijven staan, hopende dat door een of ander mirakel alles beter wordt?
Ik ben hier geboren en getogen en heb veel zien veranderen. Maar de bottom line is dat iedereen van goede wil het naar zijn zin wil hebben en het beste wil nalaten voor al die kleintjes die na ons verder moeten. Uiteindelijk moeten we toch samenleven en alle beetjes zijn goed om het negatieve tegen te gaan en er het beste van te maken.
Velen onder ons, net als mijzelf, willen dat tegengeluid laten horen. Maar hoe dan?
En dan lees ik het artikel in de krant van mevrouw Rie Baets. Ze is 63 jaar en komt uit Kampenhout. Sommigen hebben misschien de beelden gezien in het journaal, van jongeren die op de motorkap en het dak sprongen en de ruiten insloegen, waardoor haar Opel Zafira klaar is voor de schroothoop. Ze kwam gewoon van haar werk.
En dan zegt Rie iets waardoor de mens blijft geloven in het goede van de medemens.
“Ik hoorde op het journaal hoe mensen zich afvroegen waarom ik niet doorreed. Maar hoe kon ik doorrijden terwijl die jonge gasten voor en op mijn wagen zaten? Het zijn misschien criminelen, maar het blijven wel mensen. Ik wou ze niet overhoop rijden. Het is niet omdat zij onmenselijk handelen, dat je dat zelf ook moet doen.” (Het Nieuwsblad, 16/11/2017, link vind je onderaan).
Dit heeft mij geraakt en ik denk ook velen onder jullie. Veel kunnen we niet doen omdat ieder van ons druk in de weer is met kinderen, boodschappen, school, hobby’s enz enz. En in een ideale wereld zouden zij die de schade hebben veroorzaakt naast een gepaste straf ook deze schade moeten vergoeden.
Maar het zou al een prachtig gebaar zijn als wij er met zijn allen voor kunnen zorgen dat Rie weer een auto heeft. Niet omdat wij mee schuldig zijn. Maar om aan diegenen die eraan twijfelen te laten zien dat ook wij inzitten met onze medemens en ons schamen en evengoed boos worden als er zo’n zaken gebeuren.
Daarom vrienden, oud of jong, nieuwe Belgen, occasie-Belgen of oude Marokkanen of springlevende Belgen, maakt niet uit, laat je hart zien. Voor deze mevrouw die gewoon van haar werk kwam, maar vooral om keihard te tonen dat dit ons evenzeer raakt, voor de toekomst van onze kinderen in een samenleving waar we het beste van willen maken.
Uw bijdrage kan via deze pagina of als u geen Visa heeft, via storting op
BE56 0014 6821 0588 met vermelding ‘Auto voor Rie’.
Alvast bedankt iedereen!
Met groeten,
Khalil
link naar het artikel:
http://m.nieuwsblad.be/cnt/dmf20171116_03190434
Velen onder ons zijn geschrokken van wat er in Brussel is gebeurd de afgelopen dagen. De vreugde van heel wat mensen in binnen- en buitenland, jong en oud, vrouw en man over de plaatsing van de Marokkaanse voetballers voor het WK volgend jaar is helemaal op de achtergrond geraakt door wat er zich in Brussel heeft afgespeeld.
Er is veel geschreven en gezegd over de redenen van wat is gebeurd. De meningen lopen uiteen en het laatste woord hierover is er zeker nog niet uit. De waarheid ligt zoals altijd ergens in het midden.
Wat wel zeker is, is dat de overgrote meerderheid van de mensen met een Marokkaanse achtergrond totaal niet akkoord gaat met het gedrag van deze jongeren. We zijn niet blind voor hetgeen mee deze frustratie kan veroorzaakt hebben en daar is nog veel werk aan de winkel. Maar onschuldige mensen bang maken en hun spullen vernielen kunnen we niet goedpraten.
Velen onder ons beseffen ook dat de kans weer wat groter is geworden dat onze ouders in de supermarkt en onze kindjes op de speelplaats over dezelfde kam worden geschoren. We proberen ons altijd over dergelijke incidenten en slecht nieuws te zetten door er niet te veel bij stil te staan. Maar kunnen we steeds aan de zijlijn blijven staan, hopende dat door een of ander mirakel alles beter wordt?
Ik ben hier geboren en getogen en heb veel zien veranderen. Maar de bottom line is dat iedereen van goede wil het naar zijn zin wil hebben en het beste wil nalaten voor al die kleintjes die na ons verder moeten. Uiteindelijk moeten we toch samenleven en alle beetjes zijn goed om het negatieve tegen te gaan en er het beste van te maken.
Velen onder ons, net als mijzelf, willen dat tegengeluid laten horen. Maar hoe dan?
En dan lees ik het artikel in de krant van mevrouw Rie Baets. Ze is 63 jaar en komt uit Kampenhout. Sommigen hebben misschien de beelden gezien in het journaal, van jongeren die op de motorkap en het dak sprongen en de ruiten insloegen, waardoor haar Opel Zafira klaar is voor de schroothoop. Ze kwam gewoon van haar werk.
En dan zegt Rie iets waardoor de mens blijft geloven in het goede van de medemens.
“Ik hoorde op het journaal hoe mensen zich afvroegen waarom ik niet doorreed. Maar hoe kon ik doorrijden terwijl die jonge gasten voor en op mijn wagen zaten? Het zijn misschien criminelen, maar het blijven wel mensen. Ik wou ze niet overhoop rijden. Het is niet omdat zij onmenselijk handelen, dat je dat zelf ook moet doen.” (Het Nieuwsblad, 16/11/2017, link vind je onderaan).
Dit heeft mij geraakt en ik denk ook velen onder jullie. Veel kunnen we niet doen omdat ieder van ons druk in de weer is met kinderen, boodschappen, school, hobby’s enz enz. En in een ideale wereld zouden zij die de schade hebben veroorzaakt naast een gepaste straf ook deze schade moeten vergoeden.
Maar het zou al een prachtig gebaar zijn als wij er met zijn allen voor kunnen zorgen dat Rie weer een auto heeft. Niet omdat wij mee schuldig zijn. Maar om aan diegenen die eraan twijfelen te laten zien dat ook wij inzitten met onze medemens en ons schamen en evengoed boos worden als er zo’n zaken gebeuren.
Daarom vrienden, oud of jong, nieuwe Belgen, occasie-Belgen of oude Marokkanen of springlevende Belgen, maakt niet uit, laat je hart zien. Voor deze mevrouw die gewoon van haar werk kwam, maar vooral om keihard te tonen dat dit ons evenzeer raakt, voor de toekomst van onze kinderen in een samenleving waar we het beste van willen maken.
Uw bijdrage kan via deze pagina of als u geen Visa heeft, via storting op
BE56 0014 6821 0588 met vermelding ‘Auto voor Rie’.
Alvast bedankt iedereen!
Met groeten,
Khalil
link naar het artikel:
http://m.nieuwsblad.be/cnt/dmf20171116_03190434
Organizer
Khalil Raiss
Organizer
Sint-Niklaas
