Help Paul zichzelf te redden in congo
Hoi allemaal!
graag zou ik jullie willen voorstellen aan de man rechts voor op deze foto.
Zijn naam is Paul Mukenge Bantu maar wij noemen hem onze Congolese surrogaat vader. Paul is 58 jaar en woonde, studeerde en werkte hier langer dan dat de meeste mensen die dit bericht lezen oud zijn.
Ik dit moment ziet Paul er niet zo vrolijk uit als op deze foto.
Paul zit namelijk op dit moment gedwongen in een vliegtuig onderweg naar congo. Een land dat hij al 40 jaar niet meer zijn thuis noemt en in die periode verscheurd is door armoede, corruptie, oorlogen en ziektes zoals ebola en cholera. Een land waar binnen in al 4,5 miljoen mensen op de vlucht zijn door ziekte en geweld. Hij heeft daar niets of niemand meer. Geen vrienden of familie, geen herkenning.
Paul is zo'n bijzonder lief, intelligent en liefdevol persoon. Wij zijn er kapot van.
Paul is in 1982 gaan studeren in belgie en heeft toen de universitaire studie tot civil engineer afgerond. Hij werd hier verliefd, ging samenwonen en kreeg met haar een kind. Paul is na zijn studie geworven door een detacheringbureau en is gaan werken bij bedrijven als Otis en Dole door heel Europa.
Hij wilde zijn werkvergunning verlengen. Maar daarvoor heb je een paspoort nodig en die was verlopen. Toen hij deze bij het consulaat van congo wou aanvragen zijn ze hem 'kwijtgeraakt' in de systemen door een regimeswijziging. Oeps. foutje. Paul moest dus stoppen met werken en ging naar Nederland om bij zijn zoon te zijn. Hij kon nog een tijdje in Nederland werken maar ook zijn vergunning hier verliep zodat hij een door de IND genoemde 'illegaal' werd. Toen ze hem in 2014 wouden uitzetten kon dit ook niet. hij was tenslotte onvindbaar in de systemen van het consulaat = geen erkend burger = statenloos. Paul kon dus niet terug maar ook niet weg zonder paspoort en zonder erkenning.
Paul had een advocaat. Schüller Van Lili en howick. Hij heeft na meerdere verzoeken van Paul en mijn zus om beroep in te stellen tegen het afwijzen van zijn asiel niets meer van zich laten horen en heeft dus steken laten vallen. Dit is gewoon pauls recht, maar waarvan je wel totaal afhankelijk bent van je advocaat. Hij was in de week voor het aflopen van de beroepstermijn gewoon een week onbereikbaar, en ‘zou terugbellen’. Toen Paul hem op dag dat die termijn verliep eindelijk bereikte, heeft hij gevraagd een beroep in te stellen, waarop hij niets gedaan heeft en niets meer heeft laten horen.(hij heeft hun mails en telefoontjes met meerdere verzoeken gewoon genegeerd, zelfs niet toen ze huilend aan de telefoon hingen met zijn secretaresse). Die belangrijke kans is verkeken door de onverschilligheid van een advocaat.
Paul kreeg daarna maar 24 uur om te bewijzen dat hij hier al bijna 40 jaar woont, In een cel, zonder telefoon. Mijn zus en zijn nieuwe wel betrokken advocaat hebben er alles aan gedaan om hem te helpen en hebben in die tijd 26 verklaringen kunnen opnemen van mensen die van hem houden en hem niet kunnen missen. Zonder resultaat.
Paul had contact met de ambassadeur van congo. Deze man was het niet eens met deze uitzetting en zei tegen een gedwongen terugkeer te zijn en dat Paul in ieder geval tijd genoeg zou moeten krijgen om te bewijzen dat hij hier een family life heeft. Hij heeft toen het inreisvisum ingetrokken. De eerste vlucht is daarom gecancelled en Paul was in de veronderstelling dat hij daarom de tijd kreeg om te kunnen aan tonen dat hihier familie verbanden heeft. Paul heeft tot op de dag van vertrek nogmaals bevestiging gekregen van de ambassadeur dat hij echt NIET uitgezet kon worden.dit kon dus blijkbaar voor de IND op een illegale manier wel. Gister was ik bij hem en hij was dus vol vertrouwen dat het allemaal wel goed zou komen. Hij heeft zich dus totaal niet kunnen voorbereiden.
Paul heeft daarom letterlijk niets. Geen geld, geen eten, geen onderdak, geen connecties en geen familie. Het enige dat hij heeft is wat hij had in bewaring. Zijn dossier, wat warme kleding en zijn mobiel die hij daar af en toe mocht inkijken. Al zijn spullen staan nog in de kelder van mijn zus. Ook mag hij zijn lopende procedure niet in Nederland afwachten en kan hij zich dus ook niet in de rechtbank verdedigen. Deze zaak had volgens zijn advocaat een goede kans van slagen.
alle instanties die ik bereikt heb om te vragen hem te helpen daar vragen ook om geld. Er bestaat niet zoiets als een sociaal vangnet zoals hier in Nederland waar je op kan terug vallen. Daarnaast is Congo 1 van de duurste steden van Afrika. Gemiddeld kost een kilo vlees er 30 dollar. Ook heeft Paul geen papieren en geen paspoort. Die zal hij daar ook echt nodig hebben en deze aanvragen in Congo kost alleen al rond de 150 dollar! We weten niet eens zeker of hij deze wel kan krijgen omdat hij geen geboorteakte heeft en nu wel bekend staat in de systemen van Congo. Tot die tijd kan hij niet werken en geen rekening openen.
Ik en mijn zussen doen er alles aan om hem te helpen maar zoveel middelen hebben wij helaas niet. wij willen jullie daarom vragen Paul en ons hierbij te helpen zodat wij in ieder geval voor hem onderdak kunnen vinden en hem kunnen ondersteunen in de eerste levensbehoefte tot hij dit hopelijk zelf kan .Echt alle beetjes helpen en wij en Paul zouden jullie enorm dankbaar zijn!
We houden jullie graag op de hoogte.
Liefs, ilse, sanne en Kirsten risseeuw
