Help mijn moeder vinden

Ik ben Priyani en ik ben inmiddels 37 jaar. Op 3 jarige leeftijd ben ik (in oktober 1985) vanuit Sri-Lanka geadopteerd en naar Nederland gekomen. Toen ik een baby van ongeveer 4 maanden oud was ben ik ergens in het dorp Chilaw gevonden. Mijn leeftijd is (op 4 maart 1983) na een medische onderzoek geschat. Mijn eerste 3 levensjaren ben ik meerdere malen overgeplaatst naar verschillende weeshuizen in Sri-Lanka. 

Doordat ik een vondeling ben heb ik geen informatie over mijn identiteit. Geen (familie)naam, geen geboorteplek of geboortedatum, ook een geboorte akte heb ik niet.....er is echt niets.
Mijn dossier bestaat uit 1 bladzijde van een medisch onderzoek, waarop de naam van het dorp waar ik ben gevonden staat, hoe mijn gezondheid was en een schatting van mijn leeftijd. Door deze geringe informatie is een gerichte zoektocht naar familie “bijna” onmogelijk.

In oktober 2017 heb ik het geluk gehad dat ik eindelijk, na 32 jaar kennis heb kunnen maken met mijn geboorteland en aan de band met mijn adoptiemoeder heb kunnen werken. Dit was een enorm heftige en bijzondere reis! Deze reis is verwerkt in een documentaire door de NCRV. Zie link: https://www.uitzendinggemist.net/aflevering/427782/Eindelijk_Thuis.html
Ook ben ik ivm deze documentaire bij Jinek uitgenodigd. https://www.youtube.com/watch?v=fv9Cr871MCo
(doorscrollen naar de 17 minuten).
Een hele indrukwekkende ervaring en ik voel mij erg gezegend dat ik dit heb mogen meemaken! Door deze eerste kennismaking ben ik geprikkeld en toe aan een tweede stap.

Mijn lieve adoptie ouders hebben mij altijd (met alle beste bedoelingen) geprobeerd te leren om een zoektocht los te laten omdat de kans zo vreselijk klein is dat ik iets vindt. Wat ik nu ik ouder ben beter begrijp. Sinds mijn jeugd heb ik daarom hard gevochten om het los te laten en mij erbij neer te leggen. Dit heb ik ook al meerdere keren gedaan.  Toch blijft het een terugkomend iets in mijn leven en besef ik mij steeds meer dat ik er eigenlijk niet in geloof dat je moet stoppen met geloven en dromen, zolang je niet eens 1 stap naar het doel hebt proberen te zetten. Deze gedachtes voeren een levenslange strijd in mij. Loslaten- of toch juist niet- mij er bij neerleggen- of toch maar proberen – mezelf pushen om er vrede mee te hebben- of toch niet.......

Vaak dagdroom ik over een mogelijkheid die ik in mijn gedachten heb gecreëerd. De enige mogelijkheid......
“ Als ik ooit veel geld uit een loterij zou winnen’’ dan zou ik een team opzetten. Een team met professionals, mensen in Sri-Lanka die ervaring hebben in zoekacties met en voor geadopteerden, locals uit het dorp waar ik ben gevonden, een tolk, gids, chauffeur etc. 
En dan met dit team, huis langs huis gaan  in het dorp om zo mijn verhaal te delen met dorpelingen. Daarnaast wil ik proberen om mijn verhaal in de media te delen en op die manier een oproep doen. Mijn bedoeling is om als ware het dorp uit te gaan kammen en een grootschalige zoekactie te organiseren.
Er zijn veel moeders in Sri-Lanka op zoek naar hun kind, (voor meer informatie hierover zie de 3 Zembla uitzendingen over Adoptiebedrog.)
Mijn doel is om DNA testen mee te nemen en deze uit te voeren bij vrouwen (in de omgeving waar ik ben gevonden) die hun kind zoeken, flyers met mijn verhaal en oproep te verspreiden.

Helaas gaat de kans om deze zoektocht te kunnen starten om geld. Eigenlijk te gek voor woorden dat dat er voor nodig is om mijn familie te kunnen gaan zoeken. 
De kosten zullen voornamelijk naar de DNA kits gaan, die kosten (€ 70,- per stuk), flyers, het samengestelde team ( een ervaren ‘’zoeker’’, chauffeur, gids, chauffeur, tolk) gaan. Daarnaast zullen er kosten naar het vliegticket, het verblijf, eten, gaan. Vanzelfsprekend zullen er nog overige kosten zijn.

Ik weet dat de tijd tikt en ik niet heel lang meer heb. Net zoals ik ouder word, wordt mijn biologische moeder dat natuurlijk ook...
Al zou ik mijn familie niet vinden, dan heb ik het voor mijn gevoel in ieder geval 1 keer in mijn leven geprobeerd. Dat is voor mij al ongelooflijk veel waard, ongeacht wat de uitkomst ook gaat zijn. Soms ben ik wel eens bang dat ik later als het eenmaal echt te laat is, spijt ga krijgen dat ik nooit een stap heb gezet.
Wat de uitkomst voor mij persoonlijk ook zal zijn, met de DNA testen die ik ga afnemen kan ik er in ieder geval wel voor zorgen dat andere Sri-Lankaanse geadopteerden worden gematched met de door mij gevonden moeders. Er zijn alleen al duizenden geadopteerden uit Sri-Lanka binnen Europa die ook op zoek zijn. (inmiddels staan in dezelfde DNA bank waar ik in sta, ook honderden andere Sri-Lankaanse geadopteerden.) 
Deze reis zal daarom hoe dan ook veel opleveren voor mij en anderen geadopteerden! Ik zou er alleen al enorm veel voldoening uithalen dat ik überhaupt de kans krijg het een keer te proberen en dat ik door mijn zoektocht en afgenomen DNA testen mogelijk andere moeders en geadopteerden kan matchen.

Ik ben u zeer dankbaar dat u de tijd heeft genomen om mijn verhaal te lezen. En hoop heel erg dat u een bijdrage zou willen doneren aan deze actie, zodat ik deze droom kan verwezenlijken. En daarnaast ook anderen geadopteerden kan helpen. Graag wil ik u als laatste gunst vragen om deze inzamelingsactie zoveel mogelijk te delen binnen uw netwerken.

Wie wil mij helpen mijn biologische familie te vinden en/of uiteindelijk ook die van anderen Srilankaanse geadopteerden?