DONEER aan Vincent - één brand en alles kwijt
Donation protected
Een berichtje in de vroege ochtend van 1 januari, een online filmpje en dan de bevestiging: ik ben alles kwijt
Eén van de ergst denkbare nachtmerries is voor mij in de nacht van 31 december op 1 januari waarheid geworden. De box die ik huurde voor de tijdelijke opslag van al mijn spullen is in vlammen opgegaan. Een alles verwoestende brand heeft de complete opslaglocatie van Shurgard (Industrieweg 7) te Zoetermeer in vlammen doen opgaan. EEN DRAMA!
Een gedwongen verhuizing
Na ongeveer 8/9 jaar met veel plezier gewoond te hebben op mijn vorige adres werd mij in juli 2019 door de eigenaarvan de woning te verstaan gegeven dat hij mijn huurcontract per 1 november niet meer zou verlengen. Hij kwam terug emigreren en zou, tezamen met vrouw en kinderen, zelf weer gebruik gaan maken van de woning. Een zeer onverwachtse en onplezierige boodschap die mijn leven op dat moment aardig op z'n kop zette want ik zat midden in examens, verandering van baan en nu diende ik ineens op zoek te gaan naar nieuwe woonruimte.
Het leven gaat echter niet altijd over rozen - prima, hoort erbij - dus take it as it comes en op zoek naar een oplossing. Die vond ik. Ik kon tot ik iets nieuws had gevonden tijdelijk bij enkele van mijn beste vrienden logeren. Top! Om die echter niet teveel tot last te zijn besloot ik om bijna al al mijn eigendommen op te slaan bij Shurgard. Daar had ik eerder goede ervaringen mee dus why not again. Wie had echter ooit kunnen vermoeden dat ...
(Met terugwerkende kracht is het extra pijnlijk voor mij te weten dat de eigenaar van mijn vorige huurwoning binnen 1 maand na mijn vertrek zijn huis heeft verkocht. Niks eigen gebruik!)
Financiele maar vooral emotionele waarde
Vaak realiseer je je pas wat iets 'waard' is als het weg is. Zo ook ik. Geconfronteerd met een eerste bezoek van een expert moet ik ineens zaken op financiele waarde gaan waarderen. Iets waar ik nooit mee bezig ben. Emotionele waarde is voor mij in het leven veel belangrijker en juist deze waarde is niet in geld uit te drukken. Die dierbare zaken kan je nooit meer terugkopen.
De bureaucratische raderen van de door mij afgesloten verzekeringen draaien sinds 1 januari ook al op volle toeren. Het nieuws dat ik alles kwijt ben is nog niet eens volledig geland maar ik moet. Er moeten lijsten komen met beschrijvingen van 1000-den bezittingen. Zaken waar ik me (nog) helemaal niet mee wil bezighouden. En dan zal ik mij vast en zeker komend jaar nog vele malen bedenken 'oh ja, had ik ook nog'.
Wat over is: o.a. enkele praktische en persoonlijke zaken, een paar lege kasten en wat kleding. Huisraad, 90-95 % van mijn kleding, maar vooral die dierbare emotionele objecten van mijn veel te jong overleden stiefvader, van mijn dochtertje en ook mijn oh zo dierbare en omvangrijke hobby's, alles is verbrand.
De droom van het ooit nog eens openen van mijn eigen 'Haags Museum van Vrede & Recht' (https://www.mypeacepalacecollection.com/), aangekleed met oude Haagse reclame items (https://www.facebook.com/museumdecoratie), is op 1 januari letterlijk in rook opgegaan. Wat rest zijn digitale afbeeldingen en de voor mij nu nog kostbaarder herinneringen. Ongeveer 46 jaar tastbaar verleden is niet meer. Een hard, confronterend en pijnlijk gelag. Ik zal het tzt een plek geven en life goes on maar voor nu staat het toch ook voor mij heel even stil.
Weer bouwen aan een tastbaar verleden
De foto boven mijn donatie spreekt meer dan 1000 woorden. Het geeft de locatie weer waar de brand plaatsvond en waar de desbetreffende vestiging van Shurgard stond. Mijn box lag tegen de bron van de brand aan. Het mag duidelijk zijn: daar is niets meer van over, net als van mijn dierbare bezittingen.
Wat het begin had moeten worden van een mooi nieuw uitdagend jaar is gestart met een drama.
Om het dramatische begin van 2020 een klein beetje te verzachten heb ik tezamen met een ander slachtoffer, die ook alles kwijt is, op 13 januari jl. een bijeenkomst georganiseerd voor andere gedupeerden met als motto 'voor gedupeerden door gedupeerden'. Met een goed gevoel kijken wij beiden terug op deze druk bezochte avond.
https://www.omroepwest.nl/nieuws/3986239/Gedupeerden-Shurgard-brand-bieden-elkaar-troost-op-drukke-bijeenkomst
Naast dit initiatief moet ik echter ook gewoon aan mijzelf denken. Hoe moeilijk het lanceren van deze crowdfundactie ook is, mijn trots gaat aan de kant. Het indienen en aansluitend afhandelen van mijn claims zal nog veel tijd in beslag gaan nemen. Daar kan ik niet op wachten. Het gedoneerde geld zal ik, wanneer ik tzt een nieuwe woning heb, besteden aan nieuwe huisraad en op kortere termijn kleding.
Help mij op weg om weer een tastbaar en dierbaar verleden op te bouwen. Dat zijn voor mij namelijk, naast familie en vrienden, de zaken die het leven extra kleur en sfeer geven.
Bij voorbaat dank voor jullie hulp.
Hartelijke groet,
Vincent Stittelaar
Eén van de ergst denkbare nachtmerries is voor mij in de nacht van 31 december op 1 januari waarheid geworden. De box die ik huurde voor de tijdelijke opslag van al mijn spullen is in vlammen opgegaan. Een alles verwoestende brand heeft de complete opslaglocatie van Shurgard (Industrieweg 7) te Zoetermeer in vlammen doen opgaan. EEN DRAMA!
Een gedwongen verhuizing
Na ongeveer 8/9 jaar met veel plezier gewoond te hebben op mijn vorige adres werd mij in juli 2019 door de eigenaarvan de woning te verstaan gegeven dat hij mijn huurcontract per 1 november niet meer zou verlengen. Hij kwam terug emigreren en zou, tezamen met vrouw en kinderen, zelf weer gebruik gaan maken van de woning. Een zeer onverwachtse en onplezierige boodschap die mijn leven op dat moment aardig op z'n kop zette want ik zat midden in examens, verandering van baan en nu diende ik ineens op zoek te gaan naar nieuwe woonruimte.
Het leven gaat echter niet altijd over rozen - prima, hoort erbij - dus take it as it comes en op zoek naar een oplossing. Die vond ik. Ik kon tot ik iets nieuws had gevonden tijdelijk bij enkele van mijn beste vrienden logeren. Top! Om die echter niet teveel tot last te zijn besloot ik om bijna al al mijn eigendommen op te slaan bij Shurgard. Daar had ik eerder goede ervaringen mee dus why not again. Wie had echter ooit kunnen vermoeden dat ...
(Met terugwerkende kracht is het extra pijnlijk voor mij te weten dat de eigenaar van mijn vorige huurwoning binnen 1 maand na mijn vertrek zijn huis heeft verkocht. Niks eigen gebruik!)
Financiele maar vooral emotionele waarde
Vaak realiseer je je pas wat iets 'waard' is als het weg is. Zo ook ik. Geconfronteerd met een eerste bezoek van een expert moet ik ineens zaken op financiele waarde gaan waarderen. Iets waar ik nooit mee bezig ben. Emotionele waarde is voor mij in het leven veel belangrijker en juist deze waarde is niet in geld uit te drukken. Die dierbare zaken kan je nooit meer terugkopen.
De bureaucratische raderen van de door mij afgesloten verzekeringen draaien sinds 1 januari ook al op volle toeren. Het nieuws dat ik alles kwijt ben is nog niet eens volledig geland maar ik moet. Er moeten lijsten komen met beschrijvingen van 1000-den bezittingen. Zaken waar ik me (nog) helemaal niet mee wil bezighouden. En dan zal ik mij vast en zeker komend jaar nog vele malen bedenken 'oh ja, had ik ook nog'.
Wat over is: o.a. enkele praktische en persoonlijke zaken, een paar lege kasten en wat kleding. Huisraad, 90-95 % van mijn kleding, maar vooral die dierbare emotionele objecten van mijn veel te jong overleden stiefvader, van mijn dochtertje en ook mijn oh zo dierbare en omvangrijke hobby's, alles is verbrand.
De droom van het ooit nog eens openen van mijn eigen 'Haags Museum van Vrede & Recht' (https://www.mypeacepalacecollection.com/), aangekleed met oude Haagse reclame items (https://www.facebook.com/museumdecoratie), is op 1 januari letterlijk in rook opgegaan. Wat rest zijn digitale afbeeldingen en de voor mij nu nog kostbaarder herinneringen. Ongeveer 46 jaar tastbaar verleden is niet meer. Een hard, confronterend en pijnlijk gelag. Ik zal het tzt een plek geven en life goes on maar voor nu staat het toch ook voor mij heel even stil.
Weer bouwen aan een tastbaar verleden
De foto boven mijn donatie spreekt meer dan 1000 woorden. Het geeft de locatie weer waar de brand plaatsvond en waar de desbetreffende vestiging van Shurgard stond. Mijn box lag tegen de bron van de brand aan. Het mag duidelijk zijn: daar is niets meer van over, net als van mijn dierbare bezittingen.
Wat het begin had moeten worden van een mooi nieuw uitdagend jaar is gestart met een drama.
Om het dramatische begin van 2020 een klein beetje te verzachten heb ik tezamen met een ander slachtoffer, die ook alles kwijt is, op 13 januari jl. een bijeenkomst georganiseerd voor andere gedupeerden met als motto 'voor gedupeerden door gedupeerden'. Met een goed gevoel kijken wij beiden terug op deze druk bezochte avond.
https://www.omroepwest.nl/nieuws/3986239/Gedupeerden-Shurgard-brand-bieden-elkaar-troost-op-drukke-bijeenkomst
Naast dit initiatief moet ik echter ook gewoon aan mijzelf denken. Hoe moeilijk het lanceren van deze crowdfundactie ook is, mijn trots gaat aan de kant. Het indienen en aansluitend afhandelen van mijn claims zal nog veel tijd in beslag gaan nemen. Daar kan ik niet op wachten. Het gedoneerde geld zal ik, wanneer ik tzt een nieuwe woning heb, besteden aan nieuwe huisraad en op kortere termijn kleding.
Help mij op weg om weer een tastbaar en dierbaar verleden op te bouwen. Dat zijn voor mij namelijk, naast familie en vrienden, de zaken die het leven extra kleur en sfeer geven.
Bij voorbaat dank voor jullie hulp.
Hartelijke groet,
Vincent Stittelaar
Organizer
Vincent Stittelaar
Organizer
Archipelbuurt, NL
