De laatste 2 weken van mijn Endulen Hospital avontuur gaan in. Veel ervaring en frustraties rijker, als enige expat midden in de bush. Een jaar lang geen stroom in het ziekenhuis, enkel stroom via de generator waarvoor geen budget was. Waar bijna ieder probleem het probleem van de arts is, zorgen voor een goede logistiek, zorgen dat er genoeg bloed in de bloedbank is. En natuurlijk veel mooie momenten mee gemaakt met collega's en dankbare patiënten.

Deze foto roept veel op. Je ziet 5 mensen met een grote glimlach, maar niets is minder waar. De eerste vrouw heeft zelf tuberculose, de tweede haar dochter heeft ernstige tuberculose, en ligt al 2 maanden opgenomen aan de zuurstof zonder goed effect. We zijn al weken aan het adviseren om naar het verwijsziekenhuis te gaan om te kijken of de TB niet resistent is. Dit is te duur en het is beter om het driejarige meisje mee naar huis te nemen. Dit weigeren we, we hebben een fonds voor patiënten die verwijzingen of de zorg niet kunnen betalen. Naar Arusha kost 450.000 Tanzaniaanse Shilling (ong. €165,-), als we dit met dit fonds betalen, zijn ze bereid te gaan. 6 weken later kom ik een familielid tegen, het meisje is net weer thuis, het was toch geen resistente TB en ze knapte na een tijdje goed op in Arusha, ze speelt weer vrolijk met haar broertje.

De laatste vrouw, degene met de grootste glimlach, haar echtgenote heeft tuberculose in de longen met pleuravocht (vocht achter de longen), maar ook pericardvocht (vocht om het hart). Hij lijkt na drainage (laten aflopen) van het pleuravocht wat op te knappen, maar niets is minder waar. Ook hem willen we verwijzen, nu naar het regionale verwijsziekenhuis voor tuberculose, dit is in Moshi, de kosten hiervoor zijn zo'n Tsh 650.000 (ong. €240,-). Dit is een man van 42 jaar, maar ook als wij de kosten van de ambulance betalen, willen ze dit niet. Na 6 weken ziekenhuisopname is het mooi geweest, ze willen naar huis. En ze weten maar al te goed wat dit betekent, of we alsjeblieft hem wel naar huis willen laten gaan met de zuurstof, zodat hij levend zijn boma (huis) bereikt, wat 30km van ons ziekenhuis is verwijdert.

En zo zijn er nog veel meer verhalen. Gelukkig zijn er veel patiënten die wel goed opknappen van tuberculose medicatie, en kunnen we de patiënten die een verwijzing of behandeling echt niet kunnen betalen helpen met het "Endulen Equity in Care Fund".

Zodat we iedereen in de community goede zorg kunnen bieden. Equity betekent verdergaan dan gelijkheid. Het houdt niet in dat iedereen hetzelfde krijgt, want niet iedereen heeft hetzelfde nodig. Equity betekent dat iemand krijgt wat die nodig heeft om hetzelfde te bereiken als een ander.

Nu ik dit schrijf denk ik; kerst staat weer voor de deur, een tijd van introspectie en delen. En in Nederland een tijd van overdaad; aan cadeau's, eten en drinken.

Ik dacht, laat ik mijn opvolgers hier in Endulen Hospital helpen om bepaalde moeilijke beslissingen niet te hoeven nemen, omdat we een goed gevuld fonds hebben voor patiënten die zelf de mogelijkheid niet hebben om hun zorg te betalen.

Alvast enorm bedankt, ashe naleng.