Help mij verder opweg naar herstel!!

Nu ik dit schrijf, zit ik alleen thuis. Mijn vrouw en mijn kinderen zijn nog op vakantie. Ik ben met de trein naar huis gegaan. Niet omdat ik een hekel heb aan vakanties of omdat ik weer aan het werk moest. Nee, het werd mij te veel. Te veel prikkels om te verwerken. Het drukke behang, de onrustige tegelvloer en een tafelkleed met een haast oneindige reeks plaatjes. Het is niet fijn om op zo’n manier af te druipen. Dat voelt niet goed. Maar ik kon niet anders.Ruim vijf jaar geleden, in maart 2014, heb ik twee weken vrij genomen. Samen met de buren zou ik een nok verhogende dakkapel plaatsen. Dat was een heel project; het dak moest in zijn geheel worden open gezaagd. Veel werk, maar ik had er zin in. Ik ben opgeleid tot timmerman en ik durf te zeggen dat het fantastisch is om aan je eigen huis te werken. Je maakt zelf iets moois en je mag er nog in blijven wonen ook. Op een dinsdagmiddag stond ik op de steiger toen ik besefte dat ik mijn potlood en duimstok vergeten was. Die lagen nog beneden op tafel, dus moest ik weer terug. Die terugweg ging alleen niet zo goed. Ik ben enkele meters naar beneden gevallen. Ik weet het zelf niet meer; het is mij achteraf verteld. Niemand zag het gebeuren en ik kan het me niet herinneren. De twee weken na de val ben ik helemaal kwijt.Na die val ben ik bij de dokterspost gebracht. Daar is 112 gebeld en werd ik met een ambulance naar het Elisabeth Ziekenhuis in Tilburg gebracht. Ik lag er een paar dagen op de intensive care. Toen ik stabiel genoeg was, werd ik naar de neuro-afdeling verplaatst. Na twee weken begon mijn geheugen weer gebeurtenissen op te slaan. Los van mijn geheugen, had ik ook te kampen met meerdere ribfracturen, een gebroken pols, een schedelbasisfractuur, een hersenkneuzing, een subduraal hematoom, een epiduraal hematoom en lag mijn gehoorbeen aan diggelen. Nu ik het hier allemaal zo opgesomd zie staan, is het best wel intens.Nu, vijf jaar later, ga ik aan resterende klachten nog gebukt onder traumatisch hersenletsel (NAH), een lichte overgevoeligheid voor licht en geluid, tinnitus en mentale vermoeidheid na het binnenkrijgen van teveel prikkels. Verjaardagen laat ik liever schieten en gesprekken zijn voor mij lastig te voeren; ik raak de draad snel kwijt. Mijn vrouw en ik hebben twee kinderen: een jongetje van drieënhalf en een meisje van anderhalf. Ik houd van ze en geniet van ze, maar ze kosten me ook veel energie. Meer dan ik wil. En zo kom ik weer terug bij mijn vakantie. Ik ben thuis en mijn gezin is nog weg. En als straks de scholen beginnen en mijn vrouw weer aan het werk is, dan ben ik nog steeds thuis. Na een aantal maanden revalidatie heb ik mij destijds weer in het diepe gegooid. Het UWV keurde mij voor 11% af. Enige tijd later begon ik als zzp’er in de bouw. Weer enkele maanden later kreeg ik van mijn revalidatie de waarschuwing dat als ik zo zou doorgaan, ze mij op konden vegen. Na een succesvol NPO-onderzoek bij het UWV werd ik voor 59% afgekeurd. Met een re-integratiebegeleider ging ik aan de slag in een timmerfabriek om rust en regelmaat te zoeken. Dat ging goed. Ik kon er mijn grenzen opzoeken; herontdekken. Helaas wilde het UWV mij voor 100% goedgekeurd. Door bezwaar aan te tekenen en middels een jarenlang rechtsproces, heb ik dat gedeeltelijk weten terug te draaien. Nu ben ik voor 80-100% afgekeurd. Het is moeilijk om te verantwoorden waarom ik parttime werk. Ik lijd aan een onzichtbare aandoening. En ik wil ervan af. Ik wil weer meedoen. Ik wil werken en met mijn kinderen spelen, zonder dat ik veel te snel moet afhaken. Ik wil beter worden. Helaas kan ik hier in Nederland niet verder met behandelingen, maar in de Verenigde Staten wel. In Utah zit een kliniek die Cognitive FX heet. Daar kan ik een behandeling aangaan van een week. Die is intensief, maar biedt spectaculaire resultaten. 75% van hun patiënten ziet een herstel van 80 tot 100%. Dit zijn zulke bemoedigende en hoopgevende cijfers, dat ik deze kans niet wil laten schieten. 10 februari mag ik komen.De behandeling is echter erg prijzig. Ik kan dit niet in mijn eentje betalen. Wilt u mij helpen en een donatie geven? Ik kan niet iedereen uitgebreid bedanken, maar ik heb wel een mooi idee voor de drie (niet-anonieme) donateurs die het hoogste bedrag hebben geschonken: ik zal een dag lang helpen met klussen rondom het huis. Ik blijf tenslotte wel een timmerman.


(P.s. Als u rechtstreeks over wilt maken kan dat op NL27RABO0168760266 vermeld er dan even bij GoFundMe dankjewel)