Afscheid nemen van hun moeder in Spanje
Donation protected
Een waardig afscheid voor mijn oma met al haar kinderen.
Ongeveer anderhalve maand gelden kregen wij te horen dat het niet zo goed ging met mijn oma, ze at en dronk haast niet meer en vermagerde heel snel.
Ook haar mobiliteit ging flink achteruit en was voornamelijk bedlegerig.
Na dit te horen hebben gekregen heb ik geen moment getwijfeld en heb ik samen met mijn moeder en dochter de eerst volgende vlucht naar Spanje geboekt.
Een wens van mijn oma was om haar achter kleindochter nog eens te kunnen zien, die hebben wij voor haar werkelijkheid kunnen maken.
Eenmaal aangekomen 13 November in Sevilla (Spanje) namen wij de taxi naar het huis van mijn opa en oma, eenmaal binnen stroomde de tranen langzaam over onze wangen ze had zich speciaal voor onze komst opgemaakt en wilde de deur uit.
Iets wat ze al weken niet meer gedaan had! omdat ze dat niet meer kon.
Wat was ze blij en gelukkig dat ze haar achter kleindochter weer heeft kunnen zien!
Al snel kregen we in de gaten dat het echt niet goed ging met mijn oma, ze woog nog maar 40 kg en kon niet meer uit bed komen of zelfstandig lopen.
Ze was al grotendeels invalide geworden.
Mijn moeder heeft haar broers en zussen geïnformeerd en ze verteld dat als ze hun moeder nog in leven willen zien dat ze naar Spanje moesten komen.
Mijn ooms en tantes hebben op dat moment meteen de eerst volgende vlucht geboekt naar Sevilla.
Mijn oma was langzaam stervende, haar rechter nier was al aan het falen en ze had nog maar een bloeddruk van 70/30 en 33 hartslagen per minuut.
Op dat moment heeft mijn moeder meteen de spoedpost gebeld en werd mijn oma met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht.
Mijn moeder vertelde mijn oma dat al haar kinderen morgen aan zouden komen in Sevilla, op dat moment begon me oma te huilen en zei: Waarom heb je dat gedaan ik ga toch nog niet dood..
Als mijn oma zondag 15 November niet naar het ziekenhuis was gebracht had ze zondag op maandag overleden.
Eenmaal in het ziekenhuis heeft ze veel vocht toegediend gekregen, en zijn er bloed onderzoeken gedaan om erachter te komen hoe mijn oma in zeer korte tijd zo erg achteruit is gegaan.
Helaas zijn hier GEEN antwoord uit gekomen.
Maandag 16 November kwamen mijn ooms en tantes aan in Sevilla, en ik vloog die dag terug naar Nederland samen met mijn dochter.
Mijn moeder is daar tot op heden nog steeds om mijn opa en oma bij te staan in deze zeer zware en verdrietige tijd.
Al haar kinderen hebben haar opgezocht in het ziekenhuis, en ze was blij dat zij ze heeft gezien.
Helaas moesten Vrijdag 20 November mijn ooms en tante weer naar Nederland, dus zij hebben eigenlijk al afscheid van hun moeder moeten nemen terwijl ze nog in leven is.
Mijn oma mocht/ moest het ziekenhuis verlaten omdat ze redelijk stabiel was, en van wegen het corona virus willen ze alle niet noodzakelijke patiënten zo snel mogelijk het ziekenhuis uit hebben.
Eenmaal thuis ging mijn oma weer snel achteruit en verloor ze al het vocht wat ze in het ziekenhuis toegediend heeft gekregen.
Mijn oma is nu volledig invalide geraakt, en is geheel afhankelijk van hulp.
Mijn moeder heeft contact op genomen met palliatieve zorg, zodat ze mijn oma konden beoordelen in welke fase zij zit.
Palliatieve zorg is langs gekomen en heeft een paar onderzoeken bij mijn oma gedaan, en daar kwam uit dat ze er bijna vrij zeker van zijn dat ze kanker heeft en dat het daarom zo razend snel achteruit is gegaan.
Ze hebben haar 1 maand gegeven maar dit kan ook dagen of weken zijn..
Mijn oma gaat elke dag met grote stappen achteruit en het is een lijdensweg aan het worden, ze kan haast niet meer praten en stikt bijna op het moment dat ze haar medicatie moet innemen.
Ze gaan vandaag beginnen met mijn oma te sederen zodat ze niet meer hoeft te lijden, vanaf nu kan het uren tot dagen duren voordat ze komt te overlijden..
Het is eigenlijk wachten tot haar hart het opgeeft.
Ik als kleindochter en als nicht wil er voor zorgen dat al mijn oma's kinderen bij haar uitvaart kunnen zijn omdat ze dat verdient!
En ook zodat ze er voor mijn opa kunnen zijn in deze verdrietige tijd.
Helaas door de Corona tijd zijn er banen verloren gegaan en werk uren, waardoor het nu financieel niet mogelijk is voor mijn ooms en tantes om hun moeders uitvaart bij te wonen..
Ik hoop dat ik hiermee de vluchten en het verblijf voor mijn ooms en tantes kan vergoeden, en dat mijn oma een mooie uitvaart krijgt die ze verdient!
Te quiero abuela!
Kleindochter Samantha mangel
Ongeveer anderhalve maand gelden kregen wij te horen dat het niet zo goed ging met mijn oma, ze at en dronk haast niet meer en vermagerde heel snel.
Ook haar mobiliteit ging flink achteruit en was voornamelijk bedlegerig.
Na dit te horen hebben gekregen heb ik geen moment getwijfeld en heb ik samen met mijn moeder en dochter de eerst volgende vlucht naar Spanje geboekt.
Een wens van mijn oma was om haar achter kleindochter nog eens te kunnen zien, die hebben wij voor haar werkelijkheid kunnen maken.
Eenmaal aangekomen 13 November in Sevilla (Spanje) namen wij de taxi naar het huis van mijn opa en oma, eenmaal binnen stroomde de tranen langzaam over onze wangen ze had zich speciaal voor onze komst opgemaakt en wilde de deur uit.
Iets wat ze al weken niet meer gedaan had! omdat ze dat niet meer kon.
Wat was ze blij en gelukkig dat ze haar achter kleindochter weer heeft kunnen zien!
Al snel kregen we in de gaten dat het echt niet goed ging met mijn oma, ze woog nog maar 40 kg en kon niet meer uit bed komen of zelfstandig lopen.
Ze was al grotendeels invalide geworden.
Mijn moeder heeft haar broers en zussen geïnformeerd en ze verteld dat als ze hun moeder nog in leven willen zien dat ze naar Spanje moesten komen.
Mijn ooms en tantes hebben op dat moment meteen de eerst volgende vlucht geboekt naar Sevilla.
Mijn oma was langzaam stervende, haar rechter nier was al aan het falen en ze had nog maar een bloeddruk van 70/30 en 33 hartslagen per minuut.
Op dat moment heeft mijn moeder meteen de spoedpost gebeld en werd mijn oma met de ambulance naar het ziekenhuis gebracht.
Mijn moeder vertelde mijn oma dat al haar kinderen morgen aan zouden komen in Sevilla, op dat moment begon me oma te huilen en zei: Waarom heb je dat gedaan ik ga toch nog niet dood..
Als mijn oma zondag 15 November niet naar het ziekenhuis was gebracht had ze zondag op maandag overleden.
Eenmaal in het ziekenhuis heeft ze veel vocht toegediend gekregen, en zijn er bloed onderzoeken gedaan om erachter te komen hoe mijn oma in zeer korte tijd zo erg achteruit is gegaan.
Helaas zijn hier GEEN antwoord uit gekomen.
Maandag 16 November kwamen mijn ooms en tantes aan in Sevilla, en ik vloog die dag terug naar Nederland samen met mijn dochter.
Mijn moeder is daar tot op heden nog steeds om mijn opa en oma bij te staan in deze zeer zware en verdrietige tijd.
Al haar kinderen hebben haar opgezocht in het ziekenhuis, en ze was blij dat zij ze heeft gezien.
Helaas moesten Vrijdag 20 November mijn ooms en tante weer naar Nederland, dus zij hebben eigenlijk al afscheid van hun moeder moeten nemen terwijl ze nog in leven is.
Mijn oma mocht/ moest het ziekenhuis verlaten omdat ze redelijk stabiel was, en van wegen het corona virus willen ze alle niet noodzakelijke patiënten zo snel mogelijk het ziekenhuis uit hebben.
Eenmaal thuis ging mijn oma weer snel achteruit en verloor ze al het vocht wat ze in het ziekenhuis toegediend heeft gekregen.
Mijn oma is nu volledig invalide geraakt, en is geheel afhankelijk van hulp.
Mijn moeder heeft contact op genomen met palliatieve zorg, zodat ze mijn oma konden beoordelen in welke fase zij zit.
Palliatieve zorg is langs gekomen en heeft een paar onderzoeken bij mijn oma gedaan, en daar kwam uit dat ze er bijna vrij zeker van zijn dat ze kanker heeft en dat het daarom zo razend snel achteruit is gegaan.
Ze hebben haar 1 maand gegeven maar dit kan ook dagen of weken zijn..
Mijn oma gaat elke dag met grote stappen achteruit en het is een lijdensweg aan het worden, ze kan haast niet meer praten en stikt bijna op het moment dat ze haar medicatie moet innemen.
Ze gaan vandaag beginnen met mijn oma te sederen zodat ze niet meer hoeft te lijden, vanaf nu kan het uren tot dagen duren voordat ze komt te overlijden..
Het is eigenlijk wachten tot haar hart het opgeeft.
Ik als kleindochter en als nicht wil er voor zorgen dat al mijn oma's kinderen bij haar uitvaart kunnen zijn omdat ze dat verdient!
En ook zodat ze er voor mijn opa kunnen zijn in deze verdrietige tijd.
Helaas door de Corona tijd zijn er banen verloren gegaan en werk uren, waardoor het nu financieel niet mogelijk is voor mijn ooms en tantes om hun moeders uitvaart bij te wonen..
Ik hoop dat ik hiermee de vluchten en het verblijf voor mijn ooms en tantes kan vergoeden, en dat mijn oma een mooie uitvaart krijgt die ze verdient!
Te quiero abuela!
Kleindochter Samantha mangel
Organizer
Samantha Mangel
Organizer
Almere-Poort, NL
