Jochem naar Utah
Donation protected
(See shortened English translation below)
Voor Jochem de Ruijter uit Zeewolde zijn we deze week een crowdfunding actie gestart om hem naar CognitiveFx in Utah , Verenigde Staten, te laten gaan. Hier kan hij een Epic Treatment volgen, waardoor zijn spraakvermogen weer op gang zou kunnen komen.
De oorzaak voor het verdwijnen van zijn spraakvermogen is een ongeluk op 25 juni 2019.
Jochem, een sociale en welbespraakte jongen, gaat na een lange dag werken en studeren zwemmen met vrienden. Tijdens een stoeipartij van twee van die vrienden, op de steiger van het atol bij Fika, valt één van hen in het water. Bovenop Jochems nek en hoofd. Door deze klap scheurde een van zijn linker halsslagaders. Het grijze deel hieronder is het afgestorven stuk.
Dat was niet meteen duidelijk, maar de pijn zorgde er voor dat Jochem stopte met zwemmen en naar huis ging. Hij ging die avond gewoon naar bed, maar kon niet slapen van de pijn. Spierpijn, dacht Jochem. Met spierzalf heeft hij geprobeerd de pijn te verzachten.
De volgende ochtend, tussen 10.00 en 10.15, werd Jochem op school onwel. Na telefonisch contact met zijn moeder, een half uur later, werd op haar aandringen een ambulance gebeld. Ondanks de verstrekte informatie dat er de avond ervoor iemand op zijn hoofd/ nek was gevallen tijdens het zwemmen, werd daar niets mee gedaan.
De ambulancemedewerkers hebben een monitor aangesloten om allerlei lichaamswaarden bij Jochem te meten, maar gaan helemaal voorbij aan het bekende 'Mond Spraak Arm '. Men gaat er van uit dat het lichaam in acute stress modus is geschoten, omdat er ook verteld is hoe hard Jochem vanaf die maandagavond heeft gewerkt om over te gaan. Dat verhaal van het ambulancepersoneel leek aannemelijk, ondanks dat Jochem nooit last van stress leek te hebben. Ze hebben echter niet aan een herseninfarct gedacht, wat dus ook bij een 16 jarige jongen kan optreden. Dit gebeurd in Nederland dan ook tussen de 400 á 500 keer per jaar bij jongeren onder de 35 .
Nadat zijn beide ouders op school zijn, mochten ze Jochem mee naar huis nemen om hem de stress ‘uit te laten slapen’. Hij zou die slaap nodig hebben en daarna wel weer snel 'de oude zijn'. Opmerkelijk is het vertrek van de ambulance, omdat Jochem nog steeds niet aanspreekbaar is of in staat is om iets te drinken. De ouders vertrekken met Jochem naar huis, om hem te laten slapen en arriveren rond 13:00 uur thuis, waar ze hem op de bank leggen. Hij is nog steeds niet aanspreekbaar en werkt niet mee met zijn vervoer. Omdat ze denken dat dit bij het beeld hoort dat door de ambulance geschetst is, bedenken ze nog niet dat er iets ernstigers aan de hand is. Vier uur later is er geen enkele verandering in het beeld is opgetreden en is Jochem nog steeds niet aanspreekbaar, of in staat om iets te drinken. Ze bellen zelf nogmaals 112 voor advies. Direct komt er een tweede ambulance, die na een snelle controle met hoge spoed naar het Isala Ziekenhuis Zwolle rijdt (nota bene 10 minuten bij zijn school vandaan). Hier is pas 's avonds, middels een scan, een herseninfarct geconstateerd.
Door een scheurtje in zijn linker halsslagader is een bloedprop ontstaan, waardoor deze ader dichtgeslibd is. Een propje is vanuit daar in zijn hersenen terecht gekomen, waardoor hij in de klas omviel. Omdat het in eerste instantie op stress gegooid werd, zijn de eerste cruciale uren voorbij gegaan zijn, zonder de nodige medische hulp.
‘s Avonds om 19:00 werd Jochem naar de OK gebracht, waar artsen het propje in zijn hersenen hebben kunnen verwijderen. Vervolgens kreeg Jochem bloedverdunners toegediend om eventuele andere bloedstolsels te bestrijden. Vanaf dat moment is hij rechtszijdig verlamd en heeft zijn spraak verloren. Welke schade er nog meer ontstaan is, is dan nog niet duidelijk, maar het ergste wordt gevreesd. Hij zou niet meer kunnen lopen, mogelijk blind zijn en nooit meer de ‘oude worden’. Er zal nog een hele lange weg van revalidatie te gaan zijn.
Na een eerste revalidatieperiode in Hilversum, waar Jochem snel terecht kon, komt hij uiteindelijk terecht in het Daan Theeuwes Centrum in Woerden. Daar zal hij door de intensieve therapie lichamelijk snel revalideren, lopen en zelfs rennen en sporten. Hier werd al niet meer vanuit gegaan door het enorme tijdverlies.
Helaas kan Jochem nog steeds niet goed praten. Hij heeft forse afasie aan het infarct overgehouden (a = niet, fasie=praten). Voor zo’n jonge knul, die altijd zo wel bespraakt was en met zijn grappen en verhalen zo eenvoudig een goede sfeer wist te creëren voor zijn omgeving, is dat een extra hard gelach.
Waarom deze actie?
Deze week is er een intakegesprek geweest met een van de behandelende artsen om de mogelijkheden van Jochem te bespreken. Het zal een spannend traject worden, want Jochem heeft niet ‘zomaar een hersenschudding’, die behandeld moet worden en garanties zijn er niet.
Wij willen er als zijn ouders alles aan doen om Jochem de kans te geven om weer goed te gaan praten. Daarom willen we met Jochem naar CognitiveFX in Utah (VS) om een therapie te krijgen. De zogenoemde EPIC Treatment : een therapie waar revalidanten veel vooruitgang ervaren. Ook revalidanten uit Nederland, die hun positieve ervaringen bij Eva Jinek op tv deelden. Een erg kostbare behandeling, waarvoor we deze crowdfunding starten!
Zouden jullie een bijdrage kunnen missen om Jochem naar Utah te kunnen krijgen? Alle beetjes helpen!
Doneren kan via deze site https://www.gofundme.com/f/jochem-naar-utah
On June 26th 2019, 4 days before his 17th birthday our son was struck by a cerebral infarction while he was at school. The evening before a friend fell on his head while he was swimming in the nearby lake. Without anyone imagining it, a tear had developed in his carotid artery, causing a clot of clotted blood to shoot up hours later. A part of his brain died. Time stood still.
Our social, eloquent, hardworking and sporty son, became paralyzed right-sided and lost his speech from that moment on. It became very quiet.
The staff at school and the called ambulance did not treat him the way they should have and send him home, after diagnosing his symptoms as 'stress related'. He was taken to the hospital hours later, by a second ambulance, where the diagnosis was made. Diagnosis were that he may be (color) blind, would never walk again and remain paralyzed on the right. Jochem would show that he would not recover according to statistics ...
As you can see in the video, Jochem has progressed very much physically, due to the intensive therapy in the Daan Theeuwes rehabilitation Center in Woerden. Unfortunately, Jochem still cannot speak well. He has suffered severe aphasia from the cerebral infarction.
As his parents we want to do everything we can to give Jochem the opportunity to start talking again. That is why we want to go to CognitiveFX in Utah (USA) with Jochem to receive therapy. A therapy where clients experience a lot of progress. A very expensive treatment, for which we start this crowdfunding! Could you miss a contribution to get Jochem to Utah? Every little bit helps! You can donate via this site https://www.gofundme.com/f/jochem-naar-utah
Voor Jochem de Ruijter uit Zeewolde zijn we deze week een crowdfunding actie gestart om hem naar CognitiveFx in Utah , Verenigde Staten, te laten gaan. Hier kan hij een Epic Treatment volgen, waardoor zijn spraakvermogen weer op gang zou kunnen komen.
De oorzaak voor het verdwijnen van zijn spraakvermogen is een ongeluk op 25 juni 2019.
Jochem, een sociale en welbespraakte jongen, gaat na een lange dag werken en studeren zwemmen met vrienden. Tijdens een stoeipartij van twee van die vrienden, op de steiger van het atol bij Fika, valt één van hen in het water. Bovenop Jochems nek en hoofd. Door deze klap scheurde een van zijn linker halsslagaders. Het grijze deel hieronder is het afgestorven stuk.
Dat was niet meteen duidelijk, maar de pijn zorgde er voor dat Jochem stopte met zwemmen en naar huis ging. Hij ging die avond gewoon naar bed, maar kon niet slapen van de pijn. Spierpijn, dacht Jochem. Met spierzalf heeft hij geprobeerd de pijn te verzachten.De volgende ochtend, tussen 10.00 en 10.15, werd Jochem op school onwel. Na telefonisch contact met zijn moeder, een half uur later, werd op haar aandringen een ambulance gebeld. Ondanks de verstrekte informatie dat er de avond ervoor iemand op zijn hoofd/ nek was gevallen tijdens het zwemmen, werd daar niets mee gedaan.
De ambulancemedewerkers hebben een monitor aangesloten om allerlei lichaamswaarden bij Jochem te meten, maar gaan helemaal voorbij aan het bekende 'Mond Spraak Arm '. Men gaat er van uit dat het lichaam in acute stress modus is geschoten, omdat er ook verteld is hoe hard Jochem vanaf die maandagavond heeft gewerkt om over te gaan. Dat verhaal van het ambulancepersoneel leek aannemelijk, ondanks dat Jochem nooit last van stress leek te hebben. Ze hebben echter niet aan een herseninfarct gedacht, wat dus ook bij een 16 jarige jongen kan optreden. Dit gebeurd in Nederland dan ook tussen de 400 á 500 keer per jaar bij jongeren onder de 35 .
Nadat zijn beide ouders op school zijn, mochten ze Jochem mee naar huis nemen om hem de stress ‘uit te laten slapen’. Hij zou die slaap nodig hebben en daarna wel weer snel 'de oude zijn'. Opmerkelijk is het vertrek van de ambulance, omdat Jochem nog steeds niet aanspreekbaar is of in staat is om iets te drinken. De ouders vertrekken met Jochem naar huis, om hem te laten slapen en arriveren rond 13:00 uur thuis, waar ze hem op de bank leggen. Hij is nog steeds niet aanspreekbaar en werkt niet mee met zijn vervoer. Omdat ze denken dat dit bij het beeld hoort dat door de ambulance geschetst is, bedenken ze nog niet dat er iets ernstigers aan de hand is. Vier uur later is er geen enkele verandering in het beeld is opgetreden en is Jochem nog steeds niet aanspreekbaar, of in staat om iets te drinken. Ze bellen zelf nogmaals 112 voor advies. Direct komt er een tweede ambulance, die na een snelle controle met hoge spoed naar het Isala Ziekenhuis Zwolle rijdt (nota bene 10 minuten bij zijn school vandaan). Hier is pas 's avonds, middels een scan, een herseninfarct geconstateerd.
Door een scheurtje in zijn linker halsslagader is een bloedprop ontstaan, waardoor deze ader dichtgeslibd is. Een propje is vanuit daar in zijn hersenen terecht gekomen, waardoor hij in de klas omviel. Omdat het in eerste instantie op stress gegooid werd, zijn de eerste cruciale uren voorbij gegaan zijn, zonder de nodige medische hulp.
‘s Avonds om 19:00 werd Jochem naar de OK gebracht, waar artsen het propje in zijn hersenen hebben kunnen verwijderen. Vervolgens kreeg Jochem bloedverdunners toegediend om eventuele andere bloedstolsels te bestrijden. Vanaf dat moment is hij rechtszijdig verlamd en heeft zijn spraak verloren. Welke schade er nog meer ontstaan is, is dan nog niet duidelijk, maar het ergste wordt gevreesd. Hij zou niet meer kunnen lopen, mogelijk blind zijn en nooit meer de ‘oude worden’. Er zal nog een hele lange weg van revalidatie te gaan zijn.
Na een eerste revalidatieperiode in Hilversum, waar Jochem snel terecht kon, komt hij uiteindelijk terecht in het Daan Theeuwes Centrum in Woerden. Daar zal hij door de intensieve therapie lichamelijk snel revalideren, lopen en zelfs rennen en sporten. Hier werd al niet meer vanuit gegaan door het enorme tijdverlies.
Helaas kan Jochem nog steeds niet goed praten. Hij heeft forse afasie aan het infarct overgehouden (a = niet, fasie=praten). Voor zo’n jonge knul, die altijd zo wel bespraakt was en met zijn grappen en verhalen zo eenvoudig een goede sfeer wist te creëren voor zijn omgeving, is dat een extra hard gelach.
Waarom deze actie?
Deze week is er een intakegesprek geweest met een van de behandelende artsen om de mogelijkheden van Jochem te bespreken. Het zal een spannend traject worden, want Jochem heeft niet ‘zomaar een hersenschudding’, die behandeld moet worden en garanties zijn er niet.
Wij willen er als zijn ouders alles aan doen om Jochem de kans te geven om weer goed te gaan praten. Daarom willen we met Jochem naar CognitiveFX in Utah (VS) om een therapie te krijgen. De zogenoemde EPIC Treatment : een therapie waar revalidanten veel vooruitgang ervaren. Ook revalidanten uit Nederland, die hun positieve ervaringen bij Eva Jinek op tv deelden. Een erg kostbare behandeling, waarvoor we deze crowdfunding starten!
Zouden jullie een bijdrage kunnen missen om Jochem naar Utah te kunnen krijgen? Alle beetjes helpen!
Doneren kan via deze site https://www.gofundme.com/f/jochem-naar-utah
On June 26th 2019, 4 days before his 17th birthday our son was struck by a cerebral infarction while he was at school. The evening before a friend fell on his head while he was swimming in the nearby lake. Without anyone imagining it, a tear had developed in his carotid artery, causing a clot of clotted blood to shoot up hours later. A part of his brain died. Time stood still.
Our social, eloquent, hardworking and sporty son, became paralyzed right-sided and lost his speech from that moment on. It became very quiet.
The staff at school and the called ambulance did not treat him the way they should have and send him home, after diagnosing his symptoms as 'stress related'. He was taken to the hospital hours later, by a second ambulance, where the diagnosis was made. Diagnosis were that he may be (color) blind, would never walk again and remain paralyzed on the right. Jochem would show that he would not recover according to statistics ...
As you can see in the video, Jochem has progressed very much physically, due to the intensive therapy in the Daan Theeuwes rehabilitation Center in Woerden. Unfortunately, Jochem still cannot speak well. He has suffered severe aphasia from the cerebral infarction.
As his parents we want to do everything we can to give Jochem the opportunity to start talking again. That is why we want to go to CognitiveFX in Utah (USA) with Jochem to receive therapy. A therapy where clients experience a lot of progress. A very expensive treatment, for which we start this crowdfunding! Could you miss a contribution to get Jochem to Utah? Every little bit helps! You can donate via this site https://www.gofundme.com/f/jochem-naar-utah
Organiser
Michel de Ruijter
Organiser
Zeewolde, NL
