Life Saving Treatment for my Wife
Donation protected
Cancer story
(See below for Polish subtitled video. French and Greek translations also)
Hi. So let’s start by saying this is something that I never expected to write in my life nor do I relish having to write it as it means my life just got truly horrible and I need help. Help is something I rarely ask for and would much rather be the helper. But right now I’m lost, overwhelmed with all of this and do need support in many ways.
So who am I. Well my name is Patrick. I am English and live in Poland right now with my wife Paulina and my beautiful 5 month old daughter Edna.
Who is my wife. Well Paulina is Polish and is 36 years old. We met quite by chance in another country we were working in and I realised after about 20 seconds that she was the girl for me. She didn’t make it easy for me but I managed to catch her and quickly marry her in 2015. Before she changed her mind! She is a teacher, a daughter, a sister, a wife and since July 2018 a mother to our daughter. And ‘’mum’ to our 2 little dogs Brutus and Vita.

Nearly two year ago in March 2017 Paulina called me in work to say her eyesight had gone funny in one eye. I was busy. Caught up in a meeting at work-and quickly said see if you can see the optician. And dismissed it. Some two hours later our cancer story began.
The loss of sight turned out to be uveal melanoma, a rare form of eye cancer that, if it spreads is practically incurable. The professors recommend treatment was-to have the eye removed but as an alternative the doctors proposed proton radiotherapy, a painful and demanding therapy, which saved the eyeball but didn’t bring the vision back. Routine checks were performed and all was well

Five months later we found out Paulina was pregnant. Paulina had dreamt about being a mother for many years. We were both shocked and torn between being overjoyed and scared as the doctors had told us that even though the cancer was in regression that if she got pregnant this would suppress her immune system during pregnancy and ‘may cause problems’. Ultimately what could we do. It wasn’t a choice and in July 2018 our bundle of pleasure Edna was born.

Clearly she means the world to us and I often see Paulina looking into her beautiful face. I know what is going through her mind. That Edna will likely be left without her mother. I know I would ‘mange’ bringing her up by myself. I did this in my sons later years from 10 years old. Andrew was from my first marriage. But truthfully I simply don’t want to do it again. I want Edna to have 2 parents to play with, talk to, go on holiday with, fight with. Cuddle.

So here is the rub. The piece that defines that we have little time to do anything. Three months ago, during a routine check we found out that the cancer had spread to her liver and bones. The doctors in Poland are helpless and can offer no solution. Nothing. No treatment. Nothing.

They say our best option is to look abroad and take part in clinical trials, since an effective medication is not invented yet. We have been to Germany as there is a clinical trial there but Paulina is one of those rare people who does not have the A2 gene in her blood. So no clinical trial. There is a clinic in the United Stated that is running a trial which is likely to save her life. However, We have to cover the costs of hospital stays, screenings and follow up checks. We simply do not have that kind of money.
Obviously, time is running out. I know none of us know ‘when’ but what is for sure is that I don’t want ‘when’ to be anytime soon. And the US trial would give us the best possible chance of making ‘when’ a lot later than ‘soon’.
We’re average people, with an average life. But a beautiful life nonetheless. As I said earlier we are normally the helpers. But right now I have to ask for your help. Help me keep Edna with a mum and me with a wife. Thank you for taking the time to read. God bless.
Let this cancer story be a positive one.
LISEZ ET PARTAGEZ !
''Bonjour ! Je m'appelle Paulina et elle c'est Edna, ma fille. Elle a quatre mois. Nous avons décidé de faire cette vidéo parce que je veux vous raconter mon histoire. Malheureusement, ce n'est pas une histoire joyeuse.
Il y a deux ans, j'ai été diagnostiquée d'un type de cancer très rare, le cancer de l'oeil, autrement appelé le mélanome. Je me suis retrouvée alors face à une décision: me faire enlever l'œil ou suivre une thérapie douloureuse. J'ai choisi la deuxième option. J'ai donc gardé mon oeil gauche mais tout de même perdu la vue de cet oeil. La thérapie a été une réussite.
Cinq mois plus tard, je suis tombée enceinte. Même si c'était quelque chose que j'attendais depuis de nombreuses années, je ne savais pas quoi penser parce que mon médecin traitant m'avait dit que mon type de cancer est lié à mon système immunitaire, qui est bien sûr beaucoup plus faible lors d'une grossesse. Je n'étais pas sûre si je devais être heureuse ou pas. J'ai décidé de garder l'enfant et j'ai donc donné naissance à ma merveilleuse fille.
Un mois après l'accouchement, lors d'un contrôle de routine, il s'est avéré que le cancer avait gagné mon foie et mes os. C'était il y a trois mois. Je n'ai toujours pas reçu d'aide médicale dans mon pays d'origine parce qu'il se trouve que les médecins en Pologne ne savent pas quoi faire avec ce type de cancer.
Je cherche des solutions à l'étranger. Évidemment, les coûts sont très élevés. Je pense que la meilleure option, ce sont les États-Unis. Il y existe un traitement qui coûte un million de dollars... et je n'ai malheureusement pas d'argent pour cela. Cela me donne une chance de rester en vie et d'élever mon enfant. Mais je n'ai aucune idée si je serai capable de récolter tout cet argent."
Pour faire un don: https://bit.ly/2ECDn1c
[traduction: Dominik Drazyk]
Γεια σας, είμαι η Παουλίνα και αυτή είναι η Έτνα η κόρη μου. Είναι τεσσάρων μηνών. Αποφασίσαμε ή αποφάσισα να κάνω αυτό το βίντεο, γιατί θέλω να σας πω την ιστορία μου. Δυστυχώς, δεν είναι μια χαρούμενη ιστορία. Πριν από δύο χρόνια διαγνώσθηκα με ένα πολύ σπάνιο τύπο καρκίνου, καρκίνο οφθαλμών, μελανώμα του ματιού. Ήμουν αντιμέτωπη με την μια απόφαση είτε να αφαιρέσω το μάτι μου είτε να περάσω από μια οδυνηρή θεραπεία, και να κρατώ το μάτι μου. Διάλεξα τη δεύτερη επιλογή. Κράτησα το μάτι μου, αλλά έχασα την όραση μου στο αριστερό μάτι. Αλλά, ναι ... έτσι η θεραπεία ήταν επιτυχής. Πέντε μήνες αργότερα έμεινα έγκυος. Ακόμα κι αν ήταν κάτι που περίμενα για πολλά χρόνια δεν ήμουν σίγουρη τι να αποφασίσω αφού ο γιατρός μου, μου είπε ότι ο τύπος καρκίνου μου σχετίζεται με το ανοσοποιητικό σύστημα και προφανώς το ανοσοποιητικό σύστημα αποδυναμώνεται κατά την διάρκεια εγκυμοσύνης. Για ακόμα μια φορά δεν ήμουν σίγουρη αν μπορούσα να νιώσω ευτυχισμένη ή όχι. Αποφάσισα να διατηρήσω την εγκυμοσύνη, αποφάσισα να γεννήσω την υπέροχη κόρη μου. Ένα μήνα μετά τον τοκετό, κατά τη διάρκεια ενός ελέγχου ρουτίνας, αποδείχθηκε ότι ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί στο συκώτι και τα οστά. Αυτό ήταν πριν από τρεις μήνες. Εξακολουθώ να μην έχω λάβει καμία ιατρική βοήθεια στην πατρίδα μου, γιατί αποδεικνύεται ότι οι γιατροί στην Πολωνία δεν ξέρουν πως να αντιμετωπίσουν αυτόν τον τύπο καρκίνου. Αναγκάζομαι να ψάξω τις επιλογές μου στο εξωτερικό. Προφανώς, όμως στοιχίσουν πάρα πολύ. Νομίζω ότι η καλύτερη επιλογή μου είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες. Υπάρχει μια θεραπεία που κοστίζει ένα εκατομμύριο δολάρια. Και δεν έχω χρήματα γι 'αυτό. Μου δίνει την ευκαιρία όμως να κρατήσω τη ζωή μου και να μεγαλώσω το παιδί μου. Δεν έχω όμως ιδέα αν θα μπορέσω να συγκεντρώσω τα χρήματα που χρειάζονται γιαuτό και σας ζητώ βοήθεια. Σας ζητώ να δωρίσετε για τον σκοπό αυτό. (Ευχαριστώ που με παρακολουθήσατε)

(See below for Polish subtitled video. French and Greek translations also)
Hi. So let’s start by saying this is something that I never expected to write in my life nor do I relish having to write it as it means my life just got truly horrible and I need help. Help is something I rarely ask for and would much rather be the helper. But right now I’m lost, overwhelmed with all of this and do need support in many ways.
So who am I. Well my name is Patrick. I am English and live in Poland right now with my wife Paulina and my beautiful 5 month old daughter Edna.
Who is my wife. Well Paulina is Polish and is 36 years old. We met quite by chance in another country we were working in and I realised after about 20 seconds that she was the girl for me. She didn’t make it easy for me but I managed to catch her and quickly marry her in 2015. Before she changed her mind! She is a teacher, a daughter, a sister, a wife and since July 2018 a mother to our daughter. And ‘’mum’ to our 2 little dogs Brutus and Vita.
Nearly two year ago in March 2017 Paulina called me in work to say her eyesight had gone funny in one eye. I was busy. Caught up in a meeting at work-and quickly said see if you can see the optician. And dismissed it. Some two hours later our cancer story began.
The loss of sight turned out to be uveal melanoma, a rare form of eye cancer that, if it spreads is practically incurable. The professors recommend treatment was-to have the eye removed but as an alternative the doctors proposed proton radiotherapy, a painful and demanding therapy, which saved the eyeball but didn’t bring the vision back. Routine checks were performed and all was well
Five months later we found out Paulina was pregnant. Paulina had dreamt about being a mother for many years. We were both shocked and torn between being overjoyed and scared as the doctors had told us that even though the cancer was in regression that if she got pregnant this would suppress her immune system during pregnancy and ‘may cause problems’. Ultimately what could we do. It wasn’t a choice and in July 2018 our bundle of pleasure Edna was born.
Clearly she means the world to us and I often see Paulina looking into her beautiful face. I know what is going through her mind. That Edna will likely be left without her mother. I know I would ‘mange’ bringing her up by myself. I did this in my sons later years from 10 years old. Andrew was from my first marriage. But truthfully I simply don’t want to do it again. I want Edna to have 2 parents to play with, talk to, go on holiday with, fight with. Cuddle.
So here is the rub. The piece that defines that we have little time to do anything. Three months ago, during a routine check we found out that the cancer had spread to her liver and bones. The doctors in Poland are helpless and can offer no solution. Nothing. No treatment. Nothing.
They say our best option is to look abroad and take part in clinical trials, since an effective medication is not invented yet. We have been to Germany as there is a clinical trial there but Paulina is one of those rare people who does not have the A2 gene in her blood. So no clinical trial. There is a clinic in the United Stated that is running a trial which is likely to save her life. However, We have to cover the costs of hospital stays, screenings and follow up checks. We simply do not have that kind of money.
Obviously, time is running out. I know none of us know ‘when’ but what is for sure is that I don’t want ‘when’ to be anytime soon. And the US trial would give us the best possible chance of making ‘when’ a lot later than ‘soon’.
We’re average people, with an average life. But a beautiful life nonetheless. As I said earlier we are normally the helpers. But right now I have to ask for your help. Help me keep Edna with a mum and me with a wife. Thank you for taking the time to read. God bless.
Let this cancer story be a positive one.
LISEZ ET PARTAGEZ ! ''Bonjour ! Je m'appelle Paulina et elle c'est Edna, ma fille. Elle a quatre mois. Nous avons décidé de faire cette vidéo parce que je veux vous raconter mon histoire. Malheureusement, ce n'est pas une histoire joyeuse.
Il y a deux ans, j'ai été diagnostiquée d'un type de cancer très rare, le cancer de l'oeil, autrement appelé le mélanome. Je me suis retrouvée alors face à une décision: me faire enlever l'œil ou suivre une thérapie douloureuse. J'ai choisi la deuxième option. J'ai donc gardé mon oeil gauche mais tout de même perdu la vue de cet oeil. La thérapie a été une réussite.
Cinq mois plus tard, je suis tombée enceinte. Même si c'était quelque chose que j'attendais depuis de nombreuses années, je ne savais pas quoi penser parce que mon médecin traitant m'avait dit que mon type de cancer est lié à mon système immunitaire, qui est bien sûr beaucoup plus faible lors d'une grossesse. Je n'étais pas sûre si je devais être heureuse ou pas. J'ai décidé de garder l'enfant et j'ai donc donné naissance à ma merveilleuse fille.
Un mois après l'accouchement, lors d'un contrôle de routine, il s'est avéré que le cancer avait gagné mon foie et mes os. C'était il y a trois mois. Je n'ai toujours pas reçu d'aide médicale dans mon pays d'origine parce qu'il se trouve que les médecins en Pologne ne savent pas quoi faire avec ce type de cancer.
Je cherche des solutions à l'étranger. Évidemment, les coûts sont très élevés. Je pense que la meilleure option, ce sont les États-Unis. Il y existe un traitement qui coûte un million de dollars... et je n'ai malheureusement pas d'argent pour cela. Cela me donne une chance de rester en vie et d'élever mon enfant. Mais je n'ai aucune idée si je serai capable de récolter tout cet argent."
Pour faire un don: https://bit.ly/2ECDn1c
[traduction: Dominik Drazyk]
Γεια σας, είμαι η Παουλίνα και αυτή είναι η Έτνα η κόρη μου. Είναι τεσσάρων μηνών. Αποφασίσαμε ή αποφάσισα να κάνω αυτό το βίντεο, γιατί θέλω να σας πω την ιστορία μου. Δυστυχώς, δεν είναι μια χαρούμενη ιστορία. Πριν από δύο χρόνια διαγνώσθηκα με ένα πολύ σπάνιο τύπο καρκίνου, καρκίνο οφθαλμών, μελανώμα του ματιού. Ήμουν αντιμέτωπη με την μια απόφαση είτε να αφαιρέσω το μάτι μου είτε να περάσω από μια οδυνηρή θεραπεία, και να κρατώ το μάτι μου. Διάλεξα τη δεύτερη επιλογή. Κράτησα το μάτι μου, αλλά έχασα την όραση μου στο αριστερό μάτι. Αλλά, ναι ... έτσι η θεραπεία ήταν επιτυχής. Πέντε μήνες αργότερα έμεινα έγκυος. Ακόμα κι αν ήταν κάτι που περίμενα για πολλά χρόνια δεν ήμουν σίγουρη τι να αποφασίσω αφού ο γιατρός μου, μου είπε ότι ο τύπος καρκίνου μου σχετίζεται με το ανοσοποιητικό σύστημα και προφανώς το ανοσοποιητικό σύστημα αποδυναμώνεται κατά την διάρκεια εγκυμοσύνης. Για ακόμα μια φορά δεν ήμουν σίγουρη αν μπορούσα να νιώσω ευτυχισμένη ή όχι. Αποφάσισα να διατηρήσω την εγκυμοσύνη, αποφάσισα να γεννήσω την υπέροχη κόρη μου. Ένα μήνα μετά τον τοκετό, κατά τη διάρκεια ενός ελέγχου ρουτίνας, αποδείχθηκε ότι ο καρκίνος έχει εξαπλωθεί στο συκώτι και τα οστά. Αυτό ήταν πριν από τρεις μήνες. Εξακολουθώ να μην έχω λάβει καμία ιατρική βοήθεια στην πατρίδα μου, γιατί αποδεικνύεται ότι οι γιατροί στην Πολωνία δεν ξέρουν πως να αντιμετωπίσουν αυτόν τον τύπο καρκίνου. Αναγκάζομαι να ψάξω τις επιλογές μου στο εξωτερικό. Προφανώς, όμως στοιχίσουν πάρα πολύ. Νομίζω ότι η καλύτερη επιλογή μου είναι οι Ηνωμένες Πολιτείες. Υπάρχει μια θεραπεία που κοστίζει ένα εκατομμύριο δολάρια. Και δεν έχω χρήματα γι 'αυτό. Μου δίνει την ευκαιρία όμως να κρατήσω τη ζωή μου και να μεγαλώσω το παιδί μου. Δεν έχω όμως ιδέα αν θα μπορέσω να συγκεντρώσω τα χρήματα που χρειάζονται γιαuτό και σας ζητώ βοήθεια. Σας ζητώ να δωρίσετε για τον σκοπό αυτό. (Ευχαριστώ που με παρακολουθήσατε)
Organizer
Patrick Tyrrell
Organizer
Wales
