Alan Serwatka's Surgery Fund

Backstory in English
My name is Alan Serwatka. I was born on May 25, 2016 in Poland. It was an amazing day for my parents. They were filled with joy when they saw my smile and my curly locks. I was unlike most other newborns though. I was born with a birth defect called fibular hemimelia (FH). FH is a very rare disorder that occurs in only about 1 in 40,000 births. It is unknown what causes this to occur. My right foot is missing its fibular bone and I only have three toes. This makes it hard for me to walk and stay balanced. My parents talked to lots of different doctors and specialists, looking for options to fix my foot. Every doctor in Poland kept telling them that amputation would be the only option. My parents did not want to believe that their only option was to amputate my foot. They did some research and found another option. A reconstruction surgery that is done by Dr. Dror Paley at the Paley Orthopedic & Spine Institute in West Palm Beach, Florida. This surgery is called the SUPERankle procedure. (SUPER= Systematic Utilitarian Procedure for Extremity Reconstruction) This surgery is the only hope that my parents have for saving my foot. My parents want me to be able to walk, run, and play like any other child. The only problem is that this surgery, and the rehabilitation, costs 1 million polish zloty (About 300,000 U.S. dollars). My parents can not afford that, so they are asking for your help. The clock is ticking because it is recommended that the first surgery be done before I am two years old. I will be turning two this May. Please donate however much you can and share this with your friends and family. My family and I thank you!



Story in Polish from the family
Mówi się, że obowiązkiem każdego mężczyzny jest zasadzić drzewo, zbudować dom i spłodzić syna…
„Moim zdaniem najważniejszym obowiązkiem każdego ojca jest zapewnienie swojemu dziecku bezpieczeństwa, beztroskiego dzieciństwa i przede wszystkim ogromu miłości
Kiedy dowiedziałem się, że zostanę tatą, łzy wzruszenia mieszały się z radością, niemalże czułem w sercu fizycznie tą miłość!
Kiedy kładłem dłoń na coraz bardziej powiększającym się brzuchu zony czułem jak wypełnia mnie nieskończona miłość, że niebawem przyjdzie na świat mała istotka będąca owocem naszego uczucia. Mijały tygodnie, miesiące, badania USG nie wykazywały żadnych nieprawidłowości, do czasu tego feralnego dnia, pamiętam go jak dziś. Okazało się wtedy, że nóżka naszego wyczekiwanego synka nie rozwija się prawidłowo. Pamiętam mieszające się we mnie w ten czas uczucia, radość z oczekiwania i lęk. Byliśmy jednak dobrej myśli, dalej z ogromną nadzieją czekaliśmy na narodziny naszego Skarbka – Alanka.” – wspomina tata Alanka.

Alanek urodził się w środę 25 maja 2016 roku. Był to jeden z cudowniejszych dni w życiu młodych rodziców!
Jego piękny uśmiech i okalające główkę loczki sprawiały, że pielęgniarki i lekarze zakochiwali się w nim od pierwszego wejrzenia. Alanek wyróżniał się jednak wśród innych niemowlaków. Miał krótszą i wykrzywioną jedną nóżkę. Padła diagnoza: brak kości strzałkowej zwany Fibular hemimelia – (FH). Szukaliśmy pomocy u wielu lekarzy, jak brzmiała ich odpowiedź? Amputacja. Jedno, krótkie słowo, które wywoływało w nas zawrót głowy. Jak to?

Alan oprócz tego, że jego prawa nóżka jest krótsza o 5,5 cm, cierpi również na niestabilność rzepki, koślawość stawu skokowego oraz kolana oraz skróconą prawą kość udową. Oprócz tego posiada on tylko 3 paluszki u chorej nóżki. Pojawiła się jednak szansa, operacja na Florydzie u Dr. Paleya, niekwestionowanego autorytetu w zakresie operacji takich schorzeń. Dr. Dror Paley uratował i postawił na nogi już wiele dzieci z Polski.
Alanka czeka operacja. Jest ona niezbędna, a można wykonać ją jedynie do wieku 2 lat!

Jest to zabieg SUPERankle z wydłużeniem kości piszczelowej, oraz włożenie płytki do kości udowej, do korekcji koślawości. W kolanie Alana zostanie również umieszczony specjalny stabilizator, aby trzymać je prosto.

Kiedy patrzę na uśmiech mojego Synka wypełnia mnie nadzieja i wiara w to, że któregoś dnia ten mały Smyk stanie na obie nóżki. Moim marzeniem jest zagrać z nim w piłkę. Pamiętam dumę mojego ojca, który wspierał mnie na meczach, kiedy to jeszcze sam grałem w drużynie młodzików. Chciałbym chodzić na mecze mojego syna, kibicować mu z trybun. Kiedy o tym myślę, wypełnia mnie duma. Moje marzenie? Chciałbym, żeby mój syn odzyskał pełną sprawność, był w pełni samodzielny. Chciałbym za kilka lat móc nauczyć go jeździć na rowerze, widzieć jak gania za piłką, bawi się, skacze. To jest moje największe i jedyne marzenie, aby się spełniło potrzebujemy środków pieniężnych, które umożliwią nam leczenie i operacje Alanka. Wiem, że jest to możliwe, ogromnie w to wierzę. Już nas widzę grających razem w piłkę, roześmianą buźkę Alana i jak woła: – tato, gol! Damy radę Alanku, kiedyś staniesz na dwie nóżki, tuż obok mnie!” – TATA.